In de jaren 1970 hebben de bruuske veranderingen in onze maatschappij soms iets van ons christelijke bewustzijn aangetast. Er werden zoveel harde oordelen geveld; er werden zoveel keiharde uitspraken gedaan dat sommigen onder die druk geleden hebben en waarden opgegeven hebben van waaruit ze tot dan toe geleefd hadden. In Taizé zeiden we bij onszelf: het kan toch niet zo zijn dat christenen experts gaan worden in onrust en verwarring; integendeel, ze zouden “dienaren van vertrouwen” moeten zijn.