Αδελφός Αλοΐς 2017

Μαζί, ανοίγοντας δρόμους ελπίδας


Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2016, μια ευκαιρία, στο πλαίσιο του προσκυνήματος εμπιστοσύνης, έφερε κοντά 7500 νέους Αφρικανούς στο Κοτονού, Μπενίν.(1) Το θέμα αυτής της συνάντησης θα συνεχίζει να μας εμπνέει κατά τη διάρκεια του 2017: μαζί – όχι μόνοι, αλλά υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλο – μπορούμε να ανοίξουμε νέους δρόμους ελπίδας – στους εαυτούς μας, γύρω μας και στην ανθρωπότητα.

Μια από τις ερωτήσεις στο Κοτονού ήταν η εξής: Για να αναπτύξουμε την ελπίδα μας, πώς μπορούμε να αφήσουμε πίσω μια παθητική συμπεριφορά, που μας αρκεί να περιμένουμε για αλλαγές από έξω; Ποιες μορφές δέσμευσης είναι εφικτές για τον καθένα μας;

Είναι αναγκαίο όσοι προέρχονται από άλλες ηπείρους να ακούσουν τους πολλούς Αφρικανούς που επιδιώκουν μεγαλύτερη δικαιοσύνη στις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις: αυτή είναι μια από τις προϋποθέσεις, για να οραματίζονται μια ρεαλιστική οικοδόμηση του μέλλοντος στη χώρα τους.

Στην Αφρική, ολοένα και περισσότεροι νέοι, για να ετοιμάσουν το μέλλον τους, θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την τεράστια δημιουργικότητα που τους χαρακτηρίζει. Θα μπορούν να αφυπνίζουν το κουράγιο των νέων ανθρώπων σε άλλα μέρη του κόσμου, που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις.

Με στόχο να συνεχιστεί ο προβληματισμός της συνάντησης του Κοτονού, στο Ταιζέ και αλλού, ιδού τέσσερις προτάσεις, οι οποίες θα μας οδηγήσουν να ανοίξουμε δρόμους ελπίδας.

Θα προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους για να πραγματοποιήσουμε αυτές τις προτάσεις με απλότητα, μια από τις τρεις πραγματικότητες – μαζί με τη χαρά και το έλεος – τις οποίες ο αδελφός Ροζέ ήθελε να θέσει στη καρδιά της ζωής της Κοινότητας του Ταιζέ.

(1) Μετά το Γιοχάνεσμπουργκ (1995), Ναϊρόμπι (2008) και το Κιγκάλι (2012), αυτή η τέταρτη φάση του αφρικανικού προσκυνήματος εμπιστοσύνης πάνω στη γη οργανώθηκε στο Κοτονού, Μπενίν, από τις 31 Αυγούστου έως τις 4 Σεπτεμβρίου μετά από πρόσκληση της Καθολικής Εκκλησίας και της εκκλησίας των Μεθοδιστών της χώρας. Πέρα από τους εντοπίους από το Μπενίν, οι 7500 νέοι προέρχονταν κυρίως από το Τόγκο (800), Νιγηρία (550), Γκάνα (100), Μπουργκίνα Φάσο (160) και Ακτή Ελεφαντοστού (50). Συνολικά είκοσι αφρικανικές χώρες ήταν παρούσες και επίσης εξήντα Ευρωπαίοι από δεκαπέντε διαφορετικές χώρες. Τα Γαλλικά, Αγγλικά και Φον χρησιμοποιούνταν κατά τα εργαστήρια και τις συζητήσεις και στη θεία λειτουργία υπήρχαν επίσης ύμνοι στα Γιουρουντα και Μίνα.

Πρώτη πρόταση: Κρατηθείτε γερά στην ελπίδα: είναι πηγή δημιουργίας


ὃς παρ’ ἐλπίδα ἐπ’ ἐλπίδι ἐπίστευσεν, εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον· (Ρωμ. 4,18)
ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν (Εβρ. 6,19)
ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν. (Λκ. 18,17)

Μέσα στην αστάθεια του σημερινού κόσμου, ανησυχούμε για τη βία, τον πόνο και την αδικία. Όλη η δημιουργία στενάζει, σαν να περνάει τους πόνους της γέννας ενός παιδιού. Το άγιο Πνεύμα επίσης στενάζει, αλλά παραμένει το στήριγμα της ελπίδας μας (βλ. Ρωμ. 8,22,26). Άρα τι μπορούμε να κάνουμε;

Η πίστη είναι μία απλή εμπιστοσύνη στον Θεό. Δεν μας προσφέρει έτοιμες απαντήσεις, αλλά μας δίνει τη δυνατότητα να μην παραλύουμε από τον φόβο ή την απογοήτευση. Μας δεσμεύει, μας θέτει σε κίνηση. Με την πίστη αντιλαμβανόμαστε ότι το Ευαγγέλιο ανοίγει έναν ορίζοντα ελπίδας πέρα από κάθε ελπίδα.

Αυτή η ελπίδα δεν είναι μια εύκολη αισιοδοξία που κλείνει τα μάτια της στην ελπίδα, αλλά μια άγκυρα ριγμένη στον Θεό. Είναι δημιουργική. Σημάδια έχουν ήδη βρεθεί στα πιο ανέλπιστα μέρη της γης.

  • Ας τολμήσουμε να πιστέψουμε στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος στις καρδιές μας και στον κόσμο. Ας στηριχθούμε πάνω της, κι ας είναι αόρατη.
  • Μακάρι η πίστη μας να παραμένει απλή, όπως η εμπιστοσύνη των παιδιών! Αυτό δεν σημαίνει την αποδυνάμωση του περιεχομένου της πίστεως, αλλά την σύνδεσή της με αυτό που είναι το κέντρο της – στην αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα και για όλη τη δημιουργία. Η Αγία Γραφή αφηγείται αυτή την ιστορία, από την φρεσκάδα των απαρχών της μέχρις όλα τα εμπόδια ακόμη και τις ανθρώπινες απιστίες. Ο Θεός ποτέ δεν κουράζεται να αγαπά: μακάρι αυτό το μήνυμα να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή μέσα μας!
  • Για να εμποτιστούμε κι εμείς και οι γύρω μας από αυτό το μήνυμα, ας ευρισκόμαστε συχνότερα μαζί για την κοινή προσευχή. Η απλή ομορφιά της προσευχής ας αφήσει να διαπεράσουν ανταύγειες του μυστηρίου του Θεού και ας οδηγήσει σε μια προσωπική συνάντηση μαζί του.

Δεύτερη Πρόταση: Ας απλοποιήσουμε τη ζωή μας ώστε να τη μοιραζόμαστε


ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· (Μτ. 11,29)
δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε. (Μτ. 10,8)
ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. (Μτ. 19,21)

Το κυνήγι του χρήματος, της επιτυχίας, η απληστία οδηγούν σε αδικίες αλλά και σε απογοητεύσεις. Το πνεύμα της προσφοράς, όπως, μας καλεί το Ευαγγέλιο: εδώ ευρίσκεται ένας δρόμος ελπίδας που μπορεί να ανοίξει σήμερα.

Η επιλογή μιας ζωής απλότητας είναι πηγή ελευθερίας και χαράς. Με αυτόν τον τρόπο η ύπαρξη ανακουφίζεται.

Απλότητα σημαίνει καθαρότητα καρδιάς. Χωρίς να είναι αφελής, αρνείται τη δυσπιστία. Είναι το αντίθετο της διπροσωπίας. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τον διάλογο, χωρίς φόβο, με όποιον συναντούμε. Η ζωή του Ιησού δίνει το παράδειγμα.

  • Ως προς τα υλικά πράγματα, ας αναζητούμε διαρκώς μία απλούστευση, η οποία θα μας οδηγήσει να μοιραζόμαστε τον ανθρώπινο πόνο, την ταπεινωτική φτώχεια, τις αδικίες, τις δοκιμασίες των προσφύγων, τις συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο.
  • Ας υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον για να δώσουμε με θάρρος σημάδια ελπίδας στις συνοικίες μας, εκεί όπου εργαζόμαστε ή σπουδάζουμε, με μία κοινωνική ή περιβαλλοντική δέσμευση.
  • Ας αναζητήσουμε μ’ έναν απλό και απέριττο τρόπο ζωής, να ζούμε πιο αρμονικά με την πλάση, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στον αγώνα κατά της οικολογικής καταστροφής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο ευθύνη των ηγετών των λαών, όλοι μπορούν, για παράδειγμα, να καταναλώνουν περισσότερα τοπικά προϊόντα, να χρησιμοποιούν περισσότερο τα μέσα μαζικής μεταφοράς...
  • Η ερώτηση αυτή ας γεμίσει την ύπαρξή μας: είμαι όντως έτοιμος να ακολουθήσω τον Χριστό, τον πράο και ταπεινό τῇ καρδίᾳ, διαλέγοντας να ανήκουμε σε αυτόν για πάντα με την απλότητα ενός ναι, με πνεύμα γενναιοδωρίας;

Τρίτη Πρόταση: Ας είμαστε μαζί, ώστε να αποκαλυφθεί ο δυναμισμός του Ευαγγελίου


καθ’ ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ, κλῶντές τε, κατ’ οἶκον ἄρτον, μετελάμβανον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας· (Πρ. 2,46)
Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα· καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσι, καὶ ὁ αὐτὸς Κύριος·
(Α’ Κορ. 12,4-5)
Tῆς φιλοξενίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· διὰ ταύτης γὰρ ἔλαθόν τινες ξενίσαντες ἀγγέλους. (Εβρ. 13,1-2)

Η Αγία Γραφή αφηγείται με ποιον τρόπο δύο άνδρες, ο Πέτρος και Κορνήλιος, που ήταν τελείως αντίθετοι, μόνον όταν συναντήθηκαν, ανακάλυψαν μια αλήθεια προηγουμένως άγνωστη και στους δύο. Έπρεπε να συναντηθούν για να καταλάβουν ότι το Άγιο Πνεύμα ρίχνει κάθε τοίχος και ενώνει αυτούς που θεωρούνταν μεταξύ τους άγνωστοι. Η δυναμική του Ευαγγελίου αποκαλύπτεται μόνο στη συνάντηση. (Διάβασε τα κεφάλαια 10 και 11 των Πράξεων των Αποστόλων.)

Όταν οι Χριστιανοί είναι χωρισμένοι, μεταξύ ομολογιών ή εντός της ίδιας Εκκλησίας, το μήνυμα του Ευαγγελίου είναι δυσδιάκριτο. Θα είμαστε σε θέση να περπατήσουμε μαζί χωρίς να αφήνουμε να μας χωρίζουν οι διαφορές μας; Αν εμείς, ως χριστιανοί, γνωρίζαμε πώς να δείξουμε ότι η ενότητα είναι δυνατή μέσα στην ποικιλία μας, θα βοηθήσουμε όλη την ανθρωπότητα να είναι μια ενωμένη οικογένεια.

  • Ο Χριστός ενώνει σε μια κοινότητα άνδρες και γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους, από όλους τους ορίζοντες, γλώσσες και πολιτισμούς ακόμα και εκείνους που προέρχονται από έθνη αντιτιθέμενα στην ιστορία. Ας αναζητήσουμε να δώσουμε παρόμοια τέτοια απλά δείγματα εκεί όπου ζούμε.
  • Για να μείνει ζωντανή, κάθε κοινότητα καλείται να βγει από τον εαυτό της. Ας καλλιεργήσουμε το πνεύμα της φιλοξενίας κατά την εικόνα του Θεού, απέναντι στους Χριστιανούς που έχουν διαφορετικές επιλογές από τις δικές μας. Ένα παρόμοιο άνοιγμα της καρδιάς απαιτεί μια προσπάθεια «μετάφρασης», διότι τα πιστεύω και πεποιθήσεις μπορεί να είναι σαν γλώσσες ξένες μεταξύ τους.
  • Εάν, μεταξύ των χωρισμένων Χριστιανών, διατηρείται η μνήμη αμοιβαίων μισαλλοδοξιών μέσα στην ιστορία και αν όλα τα κουβάρια δεν μπορούν να ξεμπερδευτούν, εμείς όμως ας τολμήσαμε να δεχτούμε ο ένας τον άλλο, με συγχώρηση, χωρίς να ψάχνουμε ποιος είχε άδικο ή ποιος δίκιο; Δεν υπάρχει συμφιλίωση χωρίς θυσία.
  • Η φιλοξενία πηγαίνει χέρι-χέρι με την αναγνώριση της διαφορετικότητας των άλλων. Όταν οι πεποιθήσεις τους παραμένουν ακατανόητες για εμάς, ας είμαστε τουλάχιστον προσεκτικοί στην αυθεντικότητά τους. Θα πρέπει να υπάρχει ένα εορταστικό στοιχείο στην ανακάλυψη των άλλων!

Τέταρτη Πρόταση: Ας μεριμνήσουμε να αναπτυχθεί η φιλία, ώστε να προετοιμαστεί η ειρήνη


ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι’ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν, (Εβρ. 2,11)
εἷς γάρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατὴρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.(Μτ 23,8-9) ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν. (Μτ. 12,50)
Καὶ ἥξουσιν ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν, καὶ βορρᾶ καὶ νότου, καὶ ἀνακλιθήσονται ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ. (Λκ. 13,29)

Συμβάλλοντας στην ειρήνη και στη διεθνή δικαιοσύνη: ιδού ακόμη ένα μονοπάτι ειρήνης που σήμερα μπορούμε να ανοίξουμε.

Η ειρήνη πάνω στη γη ξεκινά μέσα την καρδιά καθενός. Πρώτα απ όλα η καρδιά μας πρέπει να αλλάξει, και η αλλαγή αυτή συνεπάγεται μια πολύ απλή μεταστροφή: να αφήσουμε το Πνεύμα του Θεού να κατοικήσει μέσα μας, να υποδεχτούμε μια ειρήνη που θα εξαπλωθεί έξω και θα επικοινωνήσει από τον έναν στον άλλο. «Απόκτησε την εσωτερική ειρήνη και χιλιάδες γύρω σου θα σωθούν.» (Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, Ρώσος μοναχός, 1759-1833).

Με τη δική μας ζωή ας γράψουμε τις νέες σελίδες μιας απλής αδελφοσύνης που διαπερνά στεγανά και τείχη: φυσικά τείχη κατασκευάζονται σε διάφορα μέρη του κόσμου, καθώς και τείχη άγνοιας, προκαταλήψεων και ιδεολογίας. Ας είμαστε ανοιχτοί στους άλλους πολιτισμούς και τις νοοτροπίες.

  • Ας μην επιτρέψουμε η απόρριψη των ξένων να εισβάλει στις καρδιές μας, γιατί η άρνηση του άλλου είναι ο σπόρος της βαρβαρότητας. Αντί να βλέπουμε στον ξένο μία απειλή για το βιοτικό μας επίπεδο ή τον πολιτισμό μας, μπορούμε να τους, ας τον υποδεχτούμε ως μέλος της ίδιας ανθρώπινης οικογένειας. Ας πάμε να επισκεφθούμε τους πρόσφυγες. Με τον απλό σκοπό να τους γνωρίσουμε και να ακούσουμε την ιστορία τους; Τότε – ποιος ξέρει; – άλλα βήματα της αλληλεγγύης θα ακολουθήσουν.
  • Ας γνωρίσουμε αυτούς που είναι διαφορετικοί από εμάς. Ας μοιραστούμε με αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά, μ’ ένα διάλογο όπου μπορούμε πραγματικά να ακούσουμε ο ένας τον άλλο, όπου αποφεύγουμε να εναντιωθούμε, πριν ακόμη καταλάβουμε τον άλλο. Ας μάθουμε να παραμένουμε παρόντες σε διασπασμένες περιοχές.
  • Ας φτιάξουμε γέφυρες. Ας προσευχόμαστε για εκείνους που δεν καταλαβαίνουμε και εκείνους που δεν μας καταλαβαίνουν.
  • Ας πολλαπλασιάσουμε τα σημεία αλληλεγγύης πέρα από τα σύνορα των θρησκειών. Όταν συναντούμε πιστούς άλλων θρησκειών, μπορούμε να εμβαθύνουμε τη γνώση μας για τη δική μας πίστη, αναζητώντας διαρκώς τί θέλει να μας πει ο Θεός και να μας δώσει διαμέσου αυτών των αδελφών που είναι τόσο διαφορετικοί από εμάς.

PDF - 1.9 Mo
Πρόταση 2017

Printed from: https://www.taize.fr/el_article21310.html - 29 March 2024
Copyright © 2024 - Ateliers et Presses de Taizé, Taizé Community, 71250 France