Завяршальная малітва
Мы праслаўялем Цябе, Хрысце Езу, бо Ты ўваскрос з памерлых. Ты дазваляеш нам крочыць за Табою, таму мы можам станавіцца сведкамі Божае радасці ды несці супакой, дзе б мы ні былі: у Тэзэ, у іншых краінах ці ў дарозе.
Мы славім Цябе за нашых братоў, што жывуць у Карэі, Бангладэшы, Сенегале, за тых, хто скіраваўся ў Паўднёвую Афрыку, за тых, хто жыве ў Бразіліі, на Кубе і ў Эльзасе, а таксама за тых, хто цягам гэтага года будзе ў Ганконгу.
Мы славім Цябе, Хрысце Езу, што цягам нашае нарады корміш нас Тавім словам і Тваёю Эўхарыстыяю. Мы праслаўляем Цябе за радасць братэрскае любові, асабліва ў гэтыя дні. Ты таксама аднаўляеш нашую сціпласць.
Духу Святы, Ты чыніш з нас маленькі сусвет Царквы, да якой кожны дадае новы камень свайго жыцця. Ты наноў абуджаеш у нас прагненне еднасці з Целам Хрыста, Ягонаю Царквою. Ты вучыш нас цешыцца з разнастайнасці шляхоў быць хрысціянінам. Мы ўжо з’яднаныя ў Табе, разам з тым перабываючы ў салідарнасці з Цэрквамі, якія ўсё яшчэ надаль падзеленыя.
Божа жывы, ад усяго нашага сэрца мы прагнем праявіць Тваю любоў праз нашае жыццё ў Супольнасці. Таму мы прыслухоўваемся да Твайго закліку ўдасканальваць агульнае стварэнне. Гэта так, як вы б самі казалі кожнаму з нас пэўныя словы з нашых невялікых манаскіх правілаў: “Ад гэтага часу тваё пакланенне і твая служба будуць адбывацца ў супольнасці братоў, усталяванай у целе Царквы ... Ты будзеш натхнёны імпэтам супольнага жыцця. Ты не будзеш больш самотны. Ты маеш лічыцца з братамі ва ўсіх рэчах”.
Ты запрашаеш нас ахвяраваць нашае агульнае стварэнне ў службе тым, хто даверыўся нам ва ўсіх кутках на зямлі. Мы молімся за ўсіх тых, каго мы носім у нашых сэрцах.
За ўдзельнікаў Еўрапейскае Сустрэчы ў Базэлі. Няхай праз іх радасць і супакой, якія былі там дасведчаныя, працягваюць зіхацець у свеце нібы іскрынкі надзеі.
За жыхароў нашага рэгіёну, за хрысціянаў, што жывуць тут, за тых, хто перабывае ў шпіталях і дамах апекі, за бяздомных, мігрантаў, за ўсіх тых, хто дапамагае найбяднейшым і тых, хто бярэ на сябе абавязацельствы для супольнага дабра.
За тых на свеце, якія сумуюць, за тых, хто пакутуе ад гвалту, войнаў, несправядлівасці і голаду.
Захоўвайце ж ад занікання ўнутры вас спеў, нават у нашыя ночы, гэты спеў, псальм які мы спявалі сёння ўвечары. Разам з псальмістам мы жадаем супольна сабраць нашыя чаканні і ўсе нашыя прагненні ў руху да Цябе, Божа сусвету. “Шчаслівыя тыя, хто мае сваю моц у Табе. Шчаслівыя тыя, чые сэрцы скіраваныя ўгару”, гэтыя моманты прыватнае радасці ў Тваёй прысутнасці. А праз прысутнасць Твайго Святога Духу нават даліна слёз можа пераўтварыцца ў месца вытокаў шляхоў нашае пілігрымкі, крыніцаю лагоднае радасці.
Божа жывы, дзякуем Табе за тое, што праявіў сябе, за тое, што прыйшоў да нас у Хрысце Езусе. Ён палюбіў нас і аддаў самога сябе за кожную чалавечую істоту. Ён прысутнічае сёння ў Ягоным Святым Духу. Няхай радасць Ягонага ўваскрослага жыцця будзе знанаю ўсім. Няхай тое будзе крыніцаю братэрства і супакою сярод разбітасці нашага параненага чалавецтва і сярод усяго Твайго стварэння.
А зараз, пасля супольнага спявання, тыя браты, што цалкам прысвяцілі сваё жыццё Супольнасці, будуць ляжаць на зямлі, каб прыгадаць сабе сваё пасвячэнне Богу.
