TAIZÉΚατά τη διάρκεια της συνάντησης του Βερολίνου ο Αδελφός Alois εξήγησε την σημασία της τριετούς πορείας "Για μια νέα αλληλεγγύη":
Με την επιστολή για το 2012, θα ήθελα να ενθαρρύνω όλους όσους την διάβασαν να γίνουν περισσότερο γνώστες της αλληλεγγύης και να την ασκήσουν στις ζωές τους σε μεγαλύτερο βαθμό.Όταν γευτούμε την εμπειρία της αλληλεγγύης είτε με κοντινά μας άτομα είτε πιο μακρινά - με την εμπειρία του να ανήκουμε ή να εξαρτιόμαστε από κάποιον- τότε η ζωή μας αποκτά νόημα και ουσία.Σε μια περίοδο κατά την οποία πολλοί αναρωτιούνται "ποιο είναι το πραγματικό νόημα στην ζωή μου", εμείς οι αδερφοί της κοινότητας, θα θέλαμε να το δηλώσουμε καθαρά: Αυτό βρίσκεται στην αλληλεγγύη με τους άλλους, όπως αυτό εκφράζεται μέσα από συγκεκριμένες πράξεις. Αυτή η αλληλεγγύη μας επιτρέπει να δούμε ότι υπάρχει αγάπη ενώπιόν μας και αυτή με την σειρά της μας οδηγεί στο να πιστέψουμε στην αγάπη του Θεού για την κάθε ύπαρξη.Αλληλεγγύη και πίστη στο Θεό: Αυτές οι δυο αξίες που οραματιζόμαστε είναι τόσο σπουδαίες που θα απαιτήσουν μια τριετία για να εμβαθύνουμε σε αυτές. Και θα ρωτήσει κανείς γιατί τρία ολόκληρα χρόνια; Διότι δεν θα μπορούσαμε ποτέ να οικοδομήσουμε κάτι δίχως την αναγκαία πάροδο του χρόνου. Διότι αυτές οι ερωτήσεις απαιτούν επιμονή. Μπορούν να γίνουν ένα πεδίο εργασίας στην πραγματική ζωή.Τον Αύγουστο του 2015 θα πραγματοποιήσουμε μια συγκέντρωση για την αλληλεγγύη στο Tαιζέ έτσι ώστε να ενώσουμε τα νέα μας ευρήματα κερδίζοντας νέα ορμή.Δεν είναι τόσο ζήτημα ανάληψης θεαματικών ενεργειών. Στην παγκόσμια ιστορία μερικές φορές μερικές γυναίκες και άντρες μόνο με τη δύναμη της πίστης τους και της επιμονής τους κατάφεραν να επηρεάσουν καταστάσεις και μάλιστα μόνιμα.Ζώντας σε αλληλεγγύη, πρώτα από όλα, είναι εσωτερικό ζήτημα του καθενός. Για κάποιους από εσάς οι στιγμές της σιωπής και της προσευχής μπορούν να γίνουν πιο απαραίτητες.
Γιατί "Μια νέα αλληλεγγύη”?
Η νέα αλληλεγγύη δεν είναι το αντίθετο κάποιας παλαιάς, η οποία σήμερα είναι και ταυτόχρονα "παλαιού τύπου". Εκφράζει πιο πολύ την ανανέωση, "μια δυναμική του προσωρινού" θα λέγαμε που οδηγεί τους πιστούς σε νέους ορίζοντες.
Ήδη διαβάζουμε στο βιβλίο του Ησαΐα: "ξεχάστε τα προηγούμενα, μην μένετε στο παρελθόν. Δείτε κάνω κάτι καινούριο! Ήδη ανθίζει!" (Ησ.43:18-19). Υπό το Χριστιανικό πρίσμα, αυτό πραγματώνεται με το μυστήριο της ενσάρκωσης. Στέλνοντας ο Θεός τον Μονογενή Υιό του στον κόσμο, δείχνει έμπρακτα την ολοκληρωτική του αλληλεγγύη στην πλάση. Σήμερα καλούμαστε να το μοιραστούμε αυτό με όλους, με νέο πάντα τρόπο, ό,τι δηλαδή λάβαμε από τον Θεό δια του Ιησού Χριστού.
"Δια του Σταυρού και της Ανάστασής του ο Κύριος εγκαινίασε μια νέα αλληλεγγύη μεταξύ όλων των ανθρώπων. Δια μέσω Αυτού η περιχαράκωση των ανθρώπων σε αντίθετες ομάδες έχει ήδη παρέλθει: "Μπροστά του όλοι γίνονται μια οικογένεια“ (Επιστολή 2012). Υπό το Αναστάσιμο φως, ο Κύριος, η αιώνια ζωή, με αποκορύφωμα τον Σταυρικό Θάνατο, φαντάζει ως μια τεράστια πράξη αλληλεγγύης για την ανθρωπότητα, που ανακαλύπτει την προέλευσή της στον Κύριο.
Αυτή η νέα αλληλεγγύη θέλει να προσκαλέσει όλους τους Χριστιανούς κάθε ηλικίας και επιπέδου να φροντίζουν ο ένας τον άλλο εκφράζοντας αμοιβαία αγάπη και αλληλεγγύη. Σε αυτή την αναζήτηση η παγκόσμια προοπτική και ενέργειες δεν αποτελούν εμπόδιο, αλλά απεναντίας λειτουργούν συμπληρωματικά. Όπως είπε ο αδελφός Alois κάποια βραδιά σε μια συνάντηση νέων στην εκκλησία της συμφιλίωσης.
Πως μπορούμε να σταθούμε ανάμεσα στην πεποίθηση ότι υπάρχει μια μόνο οικογένεια, και στις διακρίσεις που αντικρίζουμε που κάποιες φορές είναι και πολύ κοντινές μας;Μπορούμε να αναλογιστούμε τους αμέτρητους ανθρώπους που δίνουν γενναιόδωρα τους ίδιους τους εαυτούς τους χωρίς να αναλογίζονται το κόστος. Απόψε μπορούμε να προσευχηθούμε για αυτούς που γνωρίζουμε, ή και για αυτούς που δεν γνωρίζουμε, και οι οποίοι, με πολλή ταπεινότητα αφιερώνουν τις ζωές τους για τους άλλους. Αντιπροσωπεύουν την ψυχή των κοινωνιών μας κρατώντας την φλόγα της ελπίδας ζωντανή: Αυτοί τελικά καταμαρτυρούν ότι το καλό στους ανθρώπους είναι δυνατότερο από το κακό.