Πολύ σύντομα μετά την αφιξή του στο Ταιζέ, ο αδελφός Ροζέ είδε τα χαρίσματά του και του εμπιστεύτηκε πολλές σημαντικές αρμοδιώτητες, ειδικά την ευθύνη για την υλική υποστίριξη της κοινότητας και την έκδοση των βιβλίων και περιοδικών από τον εκδοτικό οίκο της Κοινότητας.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές του 1990, ο αδελφός Ροζέ του ζήτησε να επισκεφθεί προσωρινά τις Ηνωμένες Πολιτείες για να στιρήξει τους αδελφούς που έμεναν τότε εκεί. Πέρασε αρκετούς μήνες με αυτούς σε μια πτωχή συνοικία ονομαζόμενη Hell’s Kitchen, και Milwaukee μια Αφρικοαμερικανική γειτονιά. Ταξίδεψε μαζί με άλλους αδελφούς σε Midwest καιTexas για να βοηθήσει τους νέους να έρθουν στην Βόρειο Αμερική για την Συνάντηση που οργάνωσε το Ταιζέ στο Dayton, Ohio, το 1992.
Έπειτα επέστερεψε στο Ταιζέ και συνέχισε με τις διάφορες αρμοδιώτητες, συμπεριλαμβανομένου και των αιτημάτων για έκδοση βίζας για τους νέους ξένων μακρινών κρατών, για τη συμμετοχή τους στις διεθνής συναντήσεις στο Ταιζέ.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στις αρχές το 1990 στην Γιουγκοσλαβία, πήγε στην Κροατία όπου υπήρχαν αρκετοί πρόσφυγες. Ετοίμασε στο Ταιζέ την φιλοξενία παιδιών από την Βοσνία που είχαν ανάγκη διακοπών. Βοήθησε επίσης μια οικογένεια από το Σεράγιεβο να εγκατασταθεί στο χωριό του Ταιζέ, που μέχρι και σήμερα είναι εκεί.

Αυτό το υψηλά μορφωμένο παιδί και ταπεινός άνδρας αγαπούσε ότι το όμορφο. Είχε πάθος για τα βιβλία και πάντα είχε μια καλή πρόταση για ανάγνωση για τους αδελφούς αλλά και για καθένα που τον συναντούσε.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του στήριξε πνευματικά έναν αριθμό ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους σήμερα του εκφράζουν ευγνωμωσύνη για την ικανότητά του να τους ακούει, για την ευαισθησία του, τον σεβασμό του και για την γαλήνη του.