Ας πορευθούμε μαζί!

Το 2017, η 500η επέτειος της Μεταρρύθμισης των Διαμαρτυρομένων προσφέρει μια ευκαιρία να προχωρήσουμε προς την ενότητα και να υπερβούμε μία απλή αμοιβαία εγκαρδιότητα.

Μεταξύ των Εκκλησιών, όπως και εντός κάθε Εκκλησιών, θα υπάρχουν πάντοτε διαφορές. Παραμένουν μία πρόσκληση για ειλικρινή διάλογο, μπορούν να είναι ένας εμπλουτισμός. Όμως σε όλες τις Εκκλησίες μέσα στον χρόνο η ομολογιακή ταυτότητα έχει αποκτήσει το προβάδισμα: οι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονται ως Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί ή Ορθόδοξοι. Δεν έχει έρθει μήπως ο καιρός να δοθεί προβάδισμα στην Χριστιανική ταυτότητα που μαρτυρείται δια του Βαπτίσματος;

Μια ερώτηση που απορρέει: δεν πρέπει μήπως οι Εκκλησίες να τολμήσουν να έρθουν κάτω από μία ίδια σκεπή, χωρίς να περιμένουν να επιτευχθεί συμφωνία σε όλα τα θεολογικά ζητήματα; Ή έστω να έρθουν κάτω από την ίδια σκηνή: να βγουν έξω από μία στατική αντίληψη της ενότητας και να βρουν τρόπους, εκδηλώσεις, έστω και προσωρινά, τα οποία ήδη προλαμβάνουν τη χαρά της ενότητας και φανερώνουν σημεία της Εκκλησίας του Θεού, το Σώμα του Χριστού, την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Κοινωνία μεταξύ όλων όσων αγαπούν τον Χριστό μπορεί να καθιερωθεί μόνον με τον σεβασμό της διαφορετικότητας. Αλλά αυτή η κοινωνία δεν μπορεί να είναι πιστευτή, αν δεν είναι ορατή. Χρειαζόμαστε ένα νέο σημείο εκκίνησης για να προχωρήσουμε προς μια τέτοια συμφιλιωμένη ποικιλία. Το σημείο εκκίνησης είναι ο Χριστός, ο οποίος είναι αμέριστος. «Μόνον δια του Ιησού Χριστού είμαστε αδέλφια μεταξύ μας... Δια του Χριστού η αμοιβαία μας ιδιότητα είναι πραγματική, ενιαία και διαρκής» (Dietrich Bonhoeffer).

Με αυτό τον τρόπο μπορεί να πραγματοποιηθεί μία ανταλλαγή δώρων: μοιραζόμαστε με τους άλλους αυτό που θεωρούμε δώρο του Θεού, αλλά επίσης δεχόμαστε τους θησαυρούς που ο Θεός εναπέθεσε στους άλλους. «Δεν είναι θέμα να λαμβάνουμε μόνον πληροφορίες για τους άλλους ώστε να τους γνωρίσουμε καλύτερα, αλλά να δεχόμαστε αυτό που το Πνεύμα έσπειρε σε αυτούς ως δώρο και για εμάς» (Πάπας Φραγκίσκος).