Inwendig gaat de mens kapot, als hij van iets spijt blijft hebben totdat hij erbij neervalt. Bij God in de buurt blijven in een beschouwend wachten, maakt in de mens de weg vrij die het hem mogelijk maakt te accepteren dat hij broos en breekbaar is. Zo leert de mens om te gaan met zijn eigen beperkingen. En wat eerst saai en smakeloos leek, wordt opnieuw aantrekkelijk. In het hart ontluiken weer vrede en harmonie.