Fragmenten uit de overweging van broeder Alois

Het raakt ons zeer, als broeders van Taizé, om hier in deze kerk in het hart van Parijs te komen bidden, op het moment dat er vertegenwoordigers van het grootste deel van de wereld bijeen zijn gekomen om zich samen in te zetten tegen de klimaatveranderingen, en dat terwijl deze stad nog steeds is aangedaan door de recente, gewelddadigde gebeurtenissen.

In Taizé, zijn we er dit hele jaar aan herinnerd dat op de hele aarde nieuwe problemen met betrekking tot migratie, ecologie en de maatschappij, gelovigen van verschillende religies en niet gelovigen uitdagen, en roepen om nieuwe vormen van solidariteit.

Vandaag de dag veroorzaakt geweld in veel landen verschrikkelijke dingen, in de naam van onmenselijke ideologieën. Zonder een heldere blik te verliezen, maar ons verzettend tegen de angst, willen we ons laten inspireren door deze woord uit de psalm die we vanavond hebben gezongen: "Wat de Heer zegt, is vrede." [...]

Heeft Christus niet zijn armen uitgestrekt aan het kruis om elke mens te ontvangen? Zijn de christenen niet geroepen om in zijn navolging een universele broederschap te bevorderen? De enige weg om de vrede te bereiden is broederschap, een hersteld vertrouwen tussen mensen.

Om een universele broederschap vorm te geven, is het meer dan ooit nodig om de internationale instituties te versterken die op een democratische manier regels kunnen vastleggen om een grotere rechtvaardigheid te waarborgen en de vrede te bewaren. Wij hopen dat de klimaatconferentie een stap in deze richting zal zijn. Deze conferentie kan een nieuw teken van hoop worden.

Er zijn steeds meer mensen die realiseren dat deze broederschap zich ook moet uitstrekken naar onze prachtige planeet, naar de gehele schepping. De eerste slachtoffers van ecologische rampen zijn vaak de allerarmsten. De ontregelingen van het klimaat hebben nu al als gevolg dat veel mensen gedwongen zijn hun woonplaatsen te verlaten. Het recente bezoek aan Taizé van Yeb Saño, met 25 pelgrims uit verschillende landen die onderweg waren van Rome naar Parijs, hebben ons meer bewust gemaakt van de drastische gevolgen van de klimaatverandering voor bijvoorbeeld landen als de Filipijnen.

De aarde behoort toe aan God, de mensen hebben haar ontvangen als een geschenk dat voor hun allemaal is. De aarde kent haar grenzen, mensen moeten daarom ook hun eigen grenzen erkennen. De aarde is ons gemeenschappelijk huis en zij lijdt vandaag de dag. Onverschilligheid mag geen plaats krijgen in het licht van de ecologische verwoestingen.

Ja, het uitdrukken van onze solidariteit met de hele schepping, is ook een manier om vrede te zoeken. Laten we daarom beslissingen nemen die ons dagelijks leven beïnvloeden.

De overdreven ophoping van materiële goederen doodt de vreugde. Het houdt afgunst in stand. Het geluk bevindt zich ergens anders: door te kiezen voor een simpele levensstijl, door niet alleen te werken voor winst, maar ook om zin te geven aan je bestaan, door te delen, kan iedereen bijdragen aan een toekomst van vrede.