Operacja Nadzieja

W 1962 roku Brat Roger dowiedział się, że biskup Larrain wprowadzał właśnie w życie zamysł, o którym mówił mu w Rzymie: chciał rozdać ziemie będące w posiadaniu diecezji i utworzyć spółdzielnię rolniczą. Brat Roger zorganizował zbiórkę pieniędzy w Taizé, aby wesprzeć ten projekt.

W październiku 1962 roku rozpoczął się w Rzymie Sobór Watykański II. Brat Roger spotkał się ponownie z biskupem Larrainem. Biskup poinformował go o tym, że inni biskupi Ameryki Łacińskiej noszą się z takim samym zamiarem, jak on. Jednym z nich był chilijski kardynał Silva Henriquez, arcybiskup Santiago: „Mamy ziemię, mamy biednych ludzi, nie mamy jednak środków na utworzenie spółdzielni rolniczych, które początkowo będą potrzebowały dotacji, ale potem staną się niezależne.”

W 1963 roku, na prośbę biskupa Larraina, Brat Roger założył fundusz solidarnościowy w Europie, który miał na celu „przyjście z pomocą inicjatywom podejmowanym przez synów kontynentu Ameryki Południowej, danie nowej nadziei kobietom i mężczyznom, którzy ją utracili.” Fundusz ten został nazwany Operacja Nadzieja. Jako cel założono sobie rozpoczęcie dwunastu konkretnych projektów związanych ze spółdzielniami rolniczymi i instytutami kształcenia w zakresie rolnictwa w kilku krajach Ameryki Łacińskiej. Z biegiem lat liczba ta zwiększyła się.

W 1964 roku biskup Larrain zasugerował Bratu Roger dodanie drugiego elementu do funduszu solidarnościowego: aby nie tylko brać udział w finansowym wspieraniu najbiedniejszych, ale również w ich rozwoju duchowym. Zwrócił uwagę na brak Pisma Świętego Nowego Testamentu. Taizé miało wysłać milion kopii Nowego Testamentu do Ameryki Łacińskiej, w nowym tłumaczeniu przygotowanym przez ekumeniczną grupę ekspertów, pierwszą, która wzięła pod uwagę specyficzne zwroty używane w Ameryce Łacińskiej. Ta wersja Nowego Testamentu została uzupełniona w 1968 roku i przesłana do wszystkich biskupów kontynentu, zgodnie z liczbą mieszkańców diecezji. Nowy Testament wysłano również do Kościoła protestanckiego w ilości odpowiadającej liczbie jego ochrzczonych wiernych. Zamieszczona w nim informacja zachęcała, aby każdy z czytających przeczytał Nowy Testament dziesięciu innym osobom.

W następnym roku, przygotowano podobne wydanie Nowego Testamentu w języku portugalskim, a 500000 kopii zostało rozdanych pod takimi samymi warunkami w Brazylii.

Bracia w Brazylii

Od pięćdziesiątych lat bracia Wspólnoty wysyłani byli w małych grupach, aby żyć wśród najbiedniejszych. Pod koniec soboru pojawiło się pytanie: czy taka fraternia powinna się znaleźć również w Ameryce Łacińskiej? Z powodu kontaktów z biskupem Larrainem i innymi chilijskimi biskupami, Chile wydawało się najlepszym miejscem na fraternię. Kilku braci było gotowych do wyjazdu. Miesiąc przed ich wyjazdem do Chile w Taizé zatrzymał się benedyktyński opat z Olindy w Brazylii. Poprosił Brata Rogera, w imieniu biskupa Recife Dom Helder Camary, o wysłanie tam braci. Wybrano Brazylię. Początkowo w 1966 roku bracia mieszkali z kilkoma młodymi zakonnikami w pobliżu klasztoru benedyktynów w Olindzie.

Później przeprowadzili się na południe do Vitórii, gdzie mieszkali w latach 1972-1978.

W 1978 roku powrócili na północ i osiedlili się w Alagoinhas, w stanie Bahia. Dzielą życie i problemy biednej dzielnicy, opiekując się dziećmi, wspierając utworzenie szkoły dla upośledzonych dzieci, przyjmując ludzi na rekolekcje i spotkania.

Brat Roger w Ameryce Łacińskiej

W sierpniu 1968 roku Brat Roger został zaproszony przez papieża Pawła VI do podroży papieskim samolotem do Bogoty w Kolumbii. Towarzyszył mu jeszcze jeden z braci. Pozostał on w Kolumbii na Konferencji Generalnej Episkopatu Ameryki Łacińskiej, odbywającej się w Medellin i uczestniczył w niej jako obserwator. Podczas swojego pobytu w Bogocie Brat Roger mieszkał w faweli (dzielnicy nędzy). W styczniu 1975 roku, po wzięciu udziału w spotkaniu młodych w Guadalajarze, Brat Roger udał się z dwoma braćmi do Chile, półtora roku po przewrocie wojskowym. Ponownie zamieszkał w dzielnicy nędzy.

Powrócił do Chile z braćmi i młodymi ludźmi na przełomie listopada i grudnia 1979 roku i zamieszkał w Temuco, w chacie wśród Indian z plemienia Mapuche. Tam napisał „Przewodnik Pielgrzyma”. Wigilię Bożego Narodzenia spędził w więzieniu dla kobiet w Santiago.

W lutym 1979 roku Brat Roger został zaproszony jako obserwator na Konferencję Generalną Episkopatu Ameryki Łacińskiej w Puebla w Meksyku. Pojechał tam w towarzystwie dwóch braci.

W listopadzie i grudniu 1983 roku udał się po raz ostatni z kilkoma braćmi do Ameryki Łacińskiej, zatrzymując się na Haiti i w Republice Dominikany. Tam napisał „List z Haiti”.

Spotkania młodych

"Sobór młodych" rozpoczął się w roku 1970 w Taizé. Począwszy od roku 1973 młodzi ludzie zaczęli podróżować przez Amerykę Łacińską organizując spotkania w Meksyku, Argentynie, Peru, Kolumbii, Paragwaju, Boliwii i Brazylii.

Najważniejsze z tych spotkań odbyło się w grudniu 1974 roku w Guadalajarze w Meksyku, gdzie był obecny Brat Roger. Było to pierwsze spotkanie Taizé goszczone przez rodziny, które miało być pierwowzorem przyszłych spotkań w Europie i na innych kontynentach.

Spotkania te odbywały się do końca lat 70-tych. "Sobór młodych" przestał istnieć w 1979 roku, a jego miejsce zajęła "pielgrzymka zaufania przez ziemię." W tych latach nastąpiła długa przerwa w spotkaniach w Ameryce Łacińskiej. Rozpoczęły się one na nowo w Brazylii w 1997 roku: bracia z Alagoinhas zaczęli organizować coroczne krajowe spotkanie.

W październiku 1998 roku dwóch braci wzięło odział w spotkaniu młodych Ameryki Łacińskiej w Chile. Przewodniczyli modlitwom w kościele św. Franciszka w Santiago. Uczestniczyli również w kongresie Ameryki Łacińskiej zorganizowanym przez Konferencję Episkopatu Ameryki Łacińskiej w mieście Punta de Tralca.

Później jako etapy pielgrzymki zaufania zorganizowano kilka spotkań młodych w Meksyku w latach 1999-2005 oraz w Ameryce Centralnej w roku 2006.

Pierwsze Międzynarodowe Spotkanie Młodych w Ameryce Łacińskiej w Cochabambie

Na zaproszenie biskupa El Alto w Boliwii bracia przygotowali spotkanie młodych z jego diecezji w maju 2004 roku.

Potem po wizytach w Boliwii i spotkaniach z biskupami podjęto decyzję o zorganizowaniu Międzynarodowego Spotkania Młodych w Cochabambie w październiku 2007 roku. Wydarzenie to, przygotowywane miesiącami przez parafie i rodziny z miasta i okolic, zgromadziło 7000 uczestników z rożnych części Boliwii, wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej i kilku krajów europejskich. Brat Alois, przeor Wspólnoty z Taizé, następca Brata Rogera, napisał „ List z Cochabamby”. Tutaj, w związku z obecnością 300 młodych Chilijczyków, zrodził się pomysł zorganizowania kolejnego międzynarodowego spotkania w Ameryce Łacińskiej, w trzy lata później w Santiago.

Młodzi ludzie z Ameryki Łacińskiej w Taizé

Pod koniec lat 80-tych zapoczątkowano regularną wymianę między Taizé a Ameryką Łacińską. Początkowo młodzi Chilijczycy, Argentyńczycy i Brazylijczycy przyjeżdżali na wzgórze, aby uczestniczyć w spotkaniach młodych przez trzy miesiące. Dzisiaj przyjeżdżają do Taizé z prawie całego kontynentu. Bogactwo wspólnego życia, regularne modlitwy i odkrycie powszechności Kościoła stają się dla nich istotnymi wartościami i pozwalają im po powrocie do domu na nowo zaangażować się w życie Kościoła i społeczeństwa.