Podczas spotkania w Berlinie brat Alois wyjaśnił sens trzyletniej wędrówki, „aby odnowić więzi solidarności”:

W Liście na rok 2012 chciałem zachęcić tych, którzy go przeczytają, by stawali się bardziej świadomi międzyludzkiej solidarności i coraz szerzej wprowadzali ją w życie:

 

>>> List 2012-2015 „Odnowić więzi solidarności"

 

Kiedy żyjemy w solidarności z innymi, najbliższymi lub dalszymi, kiedy wiemy, że wzajemnie do siebie należymy, że od siebie zależymy, nasze życie nabiera sensu.

 

W czasach, kiedy wiele osób pyta, „jaki naprawdę sens ma moje życie?” - my, bracia z naszej wspólnoty, chcielibyśmy jasno powiedzieć: sens można znaleźć w solidarności z innymi ludźmi, okazywanej w konkretnych działaniach. Taka solidarność pozwala przeczuć, że istnieje miłość, która nas przewyższa, ona prowadzi nas do wiary w miłość Boga do każdego człowieka.

 

Solidarność i zaufanie do Boga: w tych dniach zaczęliśmy rozważania pogłębiające rozumienie tych dwu wartości. Są one tak ważne, że potrzebujemy jeszcze trzech lat, żeby zgłębić je dokładniej. Dlaczego trzy lata? Ponieważ niczego nie da się zbudować, jeśli to nie będzie trwało przez jakiś czas. Ponieważ szukanie odpowiedzi wymaga wytrwałości. I wtedy te wartości mogą stać się podstawą prawdziwego planu na życie.

 

Za trzy lata, w sierpniu 2015, odbędzie się wielkie spotkanie w Taizé, żeby zjednoczyć nasze poszukiwania i nabrać sił.

 

Nie chodzi o to, żeby podejmować jakieś spektakularne akcje. W historii świata czasem kilka osób dzięki swojej wierności i pokornej wytrwałości w znaczący sposób wpływało na bieg wydarzeń.

 

Życie w solidarności z innymi to przede wszystkim postawa wewnętrzna. Niektórzy spośród was będą bardziej potrzebowali momentów ciszy i modlitwy.

Skąd potrzeba „odnawiania więzi solidarności”?

„Odnawianie więzi solidarności” nie ma na celu przeciwstawienie się jakiejś „dawnej solidarności”, która dziś byłaby już nieaktualna. Wyrażenie to ma raczej przypomnieć o konieczności odnowy, o swoistej „dynamice tego, co tymczasowe”, dynamice, która popycha wierzącego naprzód, by wciąż na nowo przekraczał własne ograniczenia.

Już w księdze proroka Izajasza czytamy: „Nie wspominajcie rzeczy minionych, nie rozważajcie tego, co dawno minęło! Oto Ja dokonuję nowej rzeczy, teraz się zaczyna.” (Iz 43,18-19). W perspektywie chrześcijańskiej zdanie to znajduje swój szczególny rezonans w tajemnicy wcielenia. Posyłając Chrystusa na ziemię Bóg stał się w pełni solidarny z całym stworzeniem. Zatem dzisiaj i my jesteśmy wezwani do dzielenia się z innymi wciąż na nowo tym, co otrzymujemy od Boga za pośrednictwem Chrystusa.

„Przez krzyż i zmartwychwstanie Chrystus odnowił więzi solidarności między wszystkimi ludźmi. W Nim podział ludzkości na przeciwstawiające się sobie grupy został już przezwyciężony, w Nim wszyscy stanowią jedną rodzinę.” (List 2012-2015) W świetle zmartwychwstania całe życie Jezusa, aż do Jego śmierci na krzyżu, ukazuje się nam jako wielki akt solidarności wobec całej ludzkości, akt mający swój początek w Bogu.

Z kolei zaproszenie do „odnowienia więzi solidarności” ma zachęcić chrześcijan w każdym wieku i w każdym miejscu do zatroszczenia się o siebie nawzajem i do wyrażenia braterskiej miłości i wzajemnej solidarności w konkretny sposób. W tych poszukiwaniach konkretnych sposobów „odnawiania więzi solidarności” uniwersalne cele i najbardziej konkretne działania nie przeciwstawiają się sobie, lecz, wręcz przeciwnie, uzupełniają się. Tak, jak to powiedział pewnego wieczoru brat Alois do młodych zgromadzonych w kościele Pojednania:

Jak sobie radzić z tym napięciem pomiędzy pewnością, że ludzie tworzą jedną wspólną rodzinę i podziałami, które widzimy, czasem nawet tuż obok siebie?

 

Pomyślmy więc o niezliczonej liczbie osób, które wspaniałomyślnie i bezinteresownie dają siebie innym. Dzisiaj wieczorem możemy modlić się za tych, których znamy, albo za tych, których nie znamy, którzy jednak, często z wielką pokorą, oddają swoje życie dla innych. Są oni jakby duszą naszych społeczeństw, podtrzymują płomień nadziei, świadczą o tym, że ludzka dobroć jest silniejsza od zła.