Brat Alois powiedział w jednym ze swoich rozważań:

„Już od dwudziestu lat wielu młodych z waszego kraju pielgrzymuje do Taizé i cieszę się, że mogę z kolei i ja przybyć do was również jako pielgrzym, abyśmy wzajemnie umocnili się w wierze w Chrystusa i w ufności pokładanej w Bogu.”

Anna potwierdziła to oczekiwanie: „W czasie spotkania w Kijowie podobała mi się wspólna śpiewana modlitwa. Dzięki niej każdy może znaleźć wewnętrzny pokój, uświadomić sobie Bożą miłość. Pozostawanie w bliskości z Bogiem pozwala na spojrzenie na nasze problemy i trudności we właściwych proporcjach, na zobaczenie, że są to raczej przemijające wydarzenia, które nie będą trwały wiecznie.”

Przygotowania do spotkania również nie były wolne od trudności, które okazały się tymczasowe. Młodzi różnych wyznań mogli pracować razem, by dopilnować wszelkiego rodzaju szczegółowych spraw związanych ze spotkaniem: skoordynować program, przećwiczyć śpiewy, zorganizować zakwaterowanie dla młodych ludzi przybyłych z innych miast, przygotować posiłki, a także różne miejsca na spotkania tematyczne, być w kontakcie korespondencyjnym z uczestnikami spotkania, zapewnić ich przyjęcie w wyznaczonym dniu.

Ludmiła, która przyjechała ze Lwowa, napisała po spotkaniu: „Jestem bardzo wdzięczna za wizytę braci na Ukrainie i za spotkanie zorganizowane z tej okazji, na którym mogliśmy porozmawiać ze sobą, modlić się razem. Podobały mi się propozycje przedstawiane na spotkaniach tematycznych – sama uczestniczyłam w spotkaniu na temat: Służyć Bogu poprzez media.”

Dla wielu młodych to spotkanie było prawdziwym doświadczeniem Kościoła. Marina pisze tak: „W przeciągu tych dwóch dni poruszyło mnie odkrycie, że jedność Kościoła jest tajemniczą i niewidzialną rzeczywistością, którą należy odkryć, a nie tworzyć. Cieszę się, że mogłam zbliżyć się do tej tajemnicy poprzez wspólne modlitwy i przez prosty fakt bycia razem.”

W niedzielę, 23 września, nazajutrz po spotkaniu młodych, brat Alois wygłosił odczyt w Ławrze w Kijowie w ramach międzynarodowego spotkania teologicznego poświęconego zagadnieniu dawania świadectwa. Przy okazji tego akademickiego wydarzenia brat Alois mógł złożyć wizytę metropolicie kijowskiemu Władimirowi, który we wzruszający sposób przywołał wspomnienia ze swojej wizyty w Taizé sprzed dwudziestu lat.

W czasie pobytu w Kijowie bracia spotkali się także z wieloma innymi biskupami prawosławnymi, a także z biskupami rzymsko- i grekokatolickim oraz z pastorem Kościoła luterańskiego.

Następnie jeden z braci kontynuował wizytę na Ukrainie odwiedzając różne miasta: Dniepropietrowsk, Odessę, Komsomolsk. Wszędzie spotkał się z serdecznym przyjęciem i wszędzie znaczącym rysem była różnorodność wyznań. Wizyta w seminarium prawosławnym, wieczorna modlitwa w kościele luterańskim zorganizowana razem z parafią katolicką, spotkania z młodymi przygotowującymi się do spotkania w Rzymie. Program był bogaty i zawierający nawet... wycieczkę statkiem po Dnieprze.

Wreszcie na koniec wizyty, w zachodniej części kraju, było możliwe wzięcie udziału w zakończeniu ekumenicznego społecznego tygodnia we Lwowie, któremu towarzyszyła modlitwa poprowadzona przez młodych ludzi z tego miasta spotykających się na cotygodniowej modlitwie przez cały rok.

W istocie, pomimo faktycznych podziałów między chrześcijanami i cierpień wynikających z bolesnej przeszłości, podczas tych wszystkich spotkań i wizyt na Ukrainie chodziło przede wszystkim o ponowne odkrycie głębi tej prawdy: w Chrystusie, wszyscy jesteśmy braćmi... i należymy do siebie nawzajem.