Tego pięknego wiosennego dnia wielu przyjaciół z regionu przyjechało spędzić w Taizé popołudnie lub nawet cały dzień. Zostali zaproszeni do uczestnictwa w serii spotkań i warsztatów:

• «Poszedłbym na koniec świata, gdybym tylko mógł, aby mówić i powtarzać o moim zaufaniu do młodych pokoleń» – jak to się stało, że młodzi zajęli centralne miejsce w życiu Brata Rogera? animowany przez Sabine Laplane ze wspólnoty apotolskiej św. Franciszka Xaverego, autorki biografii Brata Rogera wydanej w tym roku.
• «Nie stać nigdy w miejscu»: życie i wizja Brata Rogera - poprowadził Gottfried Hammann, teolog i pastor kościoła protestanckiego w Neuchâtel wraz z jednym z braci z Taizé.
• «To co najważniejsze w kilku słowach» - refleksja nad kilkoma fragmentami sfilmowanych wywiadów z Bratem Rogerem.
• «Spotkałem Brata Rogera i...» - poprowadzili przedstawiciele różnych pokoleń, ludzie, których życie przybrało nieoczekiwany kierunek po spotkaniu Brata Rogera.

Dzieci z rodzinami obejrzały przedstawienie teatralne w Olindzie. Natomiast młodzi w wieku 15 -17 lat mieli okazję uczestniczyć w grze na temat życia Brata Rogera, jaką proponujemy młodzieży od kilku tygodni.

Rano 10 maja pielgrzymi z czterech diecezji naszego regionu uczestniczyli w Eucharystii celebrowanej przez trzech biskupów: Benoît Rivière, Hervé Giraud z Sens-Auxerre oraz Enrique Figaredo z Kambodży. Po mszy biskup Benoît spotkał się z uczestnikami w sali udekorowanej pięknymi zdjęciami autorstwa Michela Pellat-Fineta, który w ostatnich miesiącach fotografował wspólnoty monastyczne diecezji. Potem były jeszcze spotkania z braćmi z Taizé i siostrami św. Andrzeja.

Po południu spotkaliśmy się ponownie w kościele Pojednania na modlitwie dziękczynnej. Obecni byli biskupi oraz przedstawiciele innych Kościołów, w tym pastor François Clavairoly, przewodniczący Federacji Protestanckiej Francji oraz pastorzy i księża z Francji oraz Szwajcarii. Ich obecność podkreśliła ekumeniczny wymiar tego dnia.

Na koniec dnia, po modlitwie, tłum gości zebrał się przed domem braci na poczęstunek. Była to okazja, by spotkać osoby, które przyjechały do Taizé, odnowić i zawiązać nowe znajomości. Ten moment spędzony w przyjaznej atmosferze pozwolił nam radośnie zakończyć dzień.