W 1986 r. dwóch młodych ludzi, jeden z Sarajewa, drugi z Mostaru przyjechało autostopem do Taize. Pod koniec lipca 2007r. 180 młodych ludzi z Bośni i Hercegowiny spędziło tydzień w Taizé. W ciągu ostatnich dwudziestu kilku lat młodzi z tego ciężko doświadczonego kraju corocznie uczestniczyli w spotkaniach w Taizé lub w miastach europejskich. Tego roku przybyli z różnych miast: Sarajewa, Kiseljaku, Banja Luki, Lubuski – i przede wszystkim z Mostaru.

Biskup Mostaru napisał list do młodych swojej diecezji udających się do Taizé. Powiedział w nim w nim miedzy innymi: „To już dziesiąty raz młodzi katolicy z Hercegowiny dołączą do tysięcy młodych ludzi, którzy z ekumeniczną, monastyczną Wspólnotą z Taizé związani są w prawdziwie chrześcijański i przez to autentycznie ekumeniczny sposób przeżywając razem cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. (…) Przez ostatnie dziesięć lat około tysiąc młodych ludzi z Hercegowiny, przeważnie z Mostaru, wzięło udział w modlitewnych spotkaniach, niektórzy z nich kilkakrotnie. Organizatorzy tych spotkań zawsze przypominają, że nie służą one tylko duchowemu i fizycznemu odpoczynkowi, ale są także okazją do spotkania chrześcijan innych krajów. Wspólnota założona przez brata Rogera w roku 1940 zachowała do dzisiaj swoją pierwotną duchową świeżość, chrześcijańską „wiosnę”. W Taizé jedność chrześcijan jest rozumiana i przeżywana jako dar Jezusa, dar wypraszany na kolanach w prostej modlitwie szczerego serca, w medytacji słów i czynów Jezusa, wprowadzanych w życie”.