Ο Ιωάννης-Παύλος Β΄ με δεχόταν κάθε χρόνο σε ιδιαίτερη ακρόαση και μου συνέβαινε τότε να σκέπτομαι τις δοκιμασίες της ζωής του: κατά τη παιδική του ηλικία, είχε χάσει τη μητέρα του, στη νεανική του ηλικία τον πατέρα του και τον μοναδικό αδελφό του. Και έλεγα στον εαυτό μου: βρες μια λέξη για να χαροποιήσεις και να παρηγορήσεις τη καρδιά του, μιλώντας του για την ελπίδα που ανακαλύπτουμε στους νέους, βεβαιώνοντας τον για την εμπιστοσύνη που είχε σ’ εκείνον η κοινότητά μας. (αδ. Ροζέ)
Η επίσκεψη του Ιωάννη-Παύλου στο Ταιζέ
Ο πάπας Ιωάννης-Παύλος αποφάσισε να κάνει μια στάση στο Ταιζέ, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στη Γαλλία. Ο πάπας είναι από τη παραμονή στη Λυών και πρέπει επίσης να πάει στο Παραί-λε-Μονιάλ, στο Αρς και στο Αννεσύ.
Τεράστιες σκηνές στήθηκαν μπροστά στην Εκκλησία της Συμφιλιώσεως. Επτά χιλιάδες νέοι κατέφθασαν. Όλη τη νύχτα, μερικοί από αυτούς αφοσιώθηκαν σε μια προσευχή συνεχόμενη, σιωπηλή, που διήρκεσε μέχρι την αυγή. Στις 8.30, αφού είχαν ψάλλει για πολλή ώρα με τους νέους, οι αδελφοί βγήκαν από την εκκλησία για να υποδεχθούν τον πάπα. Μια πυκνή καταχνιά κάλυπτε όλη τη περιοχή. Τα ελικόπτερα χρειάστηκε να μείνουν στα υπόστεγα του αεροδρομίου. Ο πάπας έφθασε από τη Λυών με ένα κοινό αυτοκίνητο.
Μπαίνοντας στην Εκκλησία της Συμφιλιώσεως, ο Ιωάννης-Παύλος Β΄ κάθεται σε μια πολυθρόνα από ξύλο και ψάθα. Ο αδελφός Ροζέ, περιστοιχισμένος από μερικά παιδιά, του απευθύνει ένα σύντομο χαιρετισμό. Ύστερα ο πάπας απευθύνεται στους νέους. Τους εξηγεί γιατί ήρθε στο Ταιζέ και τι η Εκκλησία περιμένει από αυτούς:
Η Εκκλησία χρειάζεται τον ενθουσιασμό σας
«(…) Όπως εσείς, προσκυνητές και φίλοι της κοινότητας, ο πάπας δεν είναι παρά περαστικός. Αλλά περνάμε από το Ταιζέ όπως περνάμε κοντά από μια πηγή. Ο ταξιδιώτης σταματά, ξεδιψά και συνεχίζει το δρόμο του. Οι αδελφοί της κοινότητας, το ξέρετε, δεν θέλουν να σας κρατήσουν. Θέλουν, μέσα στη προσευχή και τη σιωπή, να σας επιτρέψουν να πιείτε το ζωντανό νερό που ο Χριστός υποσχέθηκε, να γνωρίσετε τη χαρά του, να διακρίνετε την παρουσία του, να απαντήσετε στο κάλεσμά του, ύστερα να φύγετε για να μαρτυρήσετε την αγάπη του και να υπηρετήσετε τους αδελφούς σας στις ενορίες σας, τις πόλεις και τα χωριά σας, στα σχολεία σας, τα πανεπιστήμιά σας, σε όλους τους χώρους εργασίας σας.
Σήμερα, σε όλες τις Εκκλησίες και τις χριστιανικές κοινότητες και μέχρι τους πιο υψηλούς πολιτικούς υπεύθυνους του κόσμου, η κοινότητα του Ταιζέ είναι γνωστή για την εμπιστοσύνη πάντα γεμάτη ελπίδα που δείχνει στους νέους. Είναι γιατί πριν απ’ όλα συμμερίζομαι αυτή την εμπιστοσύνη και αυτή την ελπίδα που βρίσκομαι εδώ σήμερα το πρωί.
Αγαπητοί νέοι, για να φέρει στο κόσμο τη χαρούμενη είδηση του Ευαγγελίου, η Εκκλησία χρειάζεται τον ενθουσιασμό σας και τη γενναιοδωρία σας. Το ξέρετε, συμβαίνει στους μεγαλύτερους από σας, μετά από μια δύσκολη πορεία η από δοκιμασίες που πέρασαν, να νικηθούν από το φόβο η την χαλαρότητα και να αφήσουν να αδυνατίσει ο χαρακτηριστικός ενθουσιασμός κάθε χριστιανικής κλήσης. Συμβαίνει επίσης οι θεσμοί εξ αιτίας της ρουτίνας η των ελλείψεων των μελών της, να μην είναι πια επαρκώς στην υπηρεσία του ευαγγελικού μηνύματος. Η Εκκλησία έχει τότε ανάγκη από τη μαρτυρία της ελπίδας σας και του ζήλου σας για να εκπληρώσει καλύτερα την αποστολή της.
Μην αρκείστε να κρίνεται παθητική η να περιμένετε οι άνθρωποι και οι θεσμοί να είναι καλύτεροι. Πηγαίνετε στις ενορίες, στα διάφορα κινήματα και κοινότητες, και φέρτε τους με πάθος τη δύναμη των νιάτων σας και των χαρισμάτων που έχετε λάβει. Φέρτε την υποστήριξή σας στους λειτουργούς της Εκκλησίας, είναι οι υπηρέτες σας, στο όνομα του Ιησού, και με αυτό το τίτλο εσείς τους χρειάζεστε. Η Εκκλησία χρειάζεται την παρουσία σας και τη συμμετοχή σας. Εάν μείνετε μέσα στην Εκκλησία, θα συγκρουστείτε μερικές φορές με διχασμούς, εσωτερικές εντάσεις και την μιζέρια των μελών της, αλλά θα λάβετε από το Χριστό που είναι η κεφαλή της, το Λόγο του της αλήθειας, τη δική του Ζωή, τη Πνοή της αγάπης που θα σας επιτρέψει να τον αγαπάτε πιστά και να πετύχετε τη ζωή σας διακινδυνεύοντας την σε ένα δώρο για τους άλλους.(…)»
Μετά την ομιλία του, ο πάπας γονατίζει για λίγα λεπτά προσευχής ανάμεσα στους αδελφούς. Όλοι ψέλνουν: «Laudate omnes gentes, laudate Dominum» («Υμνείτε τον Κύριο όλα τα έθνη»). Ενώ οι νέοι συνεχίζουν τη ψαλμωδία στην εκκλησία και στις σκηνές, ο πάπας κατεβαίνει σε ένα διπλανό δωμάτιο για να συναντήσει τους αδελφούς. Τους χαιρετά τον ένα μετά τον άλλο και μετά απευθύνεται στη κοινότητα.
Γίνατε ακόμα πιο νέοι
Ο πάπας θυμίζει στους αδελφούς ότι γνωρίζει προσωπικά τη κοινότητα από πολύ καιρό: «σας επισκέφθηκα όταν είσαστε πιο νέοι. Αλλά σήμερα γίνατε ακόμα νεότεροι.» Θυμάται τα ταξίδια του αδελφού Ροζέ στη Πολωνία, και των ομιλιών του για την Παρθένο Μαρία και το λειτούργημα του παγκόσμιου ποιμένα. Τότε ο Ιωάννης-Παύλος Β΄ «αισθάνεται εμφανώς υποχρεωμένος όχι εξωτερικά αλλά μέσα στη καρδιά του να έρθει να σας δει.» Αναφερόμενος στις ευρωπαϊκές συναντήσεις των νέων που ήδη είχαν γίνει στη Ρώμη, ο πάπας προσθέτει: «Η Ρώμη είναι πάντα έτοιμη να δεχθεί την επίσκεψή σας με τους νέους.»
Ύστερα ο πάπας αφήνει στη κοινότητα ένα γραπτό μήνυμα που ο αδελφός Ροζέ θα βάλει στο «Πηγές του Ταιζέ», βιβλίο που συνοψίζει τις ουσιώδεις ιδέες της κοινοτικής ζωής.
«Αυτή η μικρή άνοιξη!»
Αγαπητοί αδελφοί, στην εντελώς οικογενειακή οικειότητα αυτής της σύντομης συνάντησης, θα ήθελα να σας εκφράσω την αγάπη μου και την εμπιστοσύνη μου με αυτά τα απλά λόγια, με τα οποία, ο πάπας Ιωάννης ΚΓ΄, που τόσο σας αγαπούσε, χαιρετούσε μια μέρα τον αδελφό Ροζέ: «Α! το Ταιζέ, αυτή η μικρή άνοιξη!».
Η ευχή μου είναι ο Κύριος να σας φυλάει σαν μια άνοιξη που ανθίζει και να σας διατηρεί μικρούς, μέσα στην ευαγγελική χαρά και τη διαφάνεια της αδελφικής αγάπης.
Ο καθένας από σας ήρθε εδώ για να ζήσει στην ευσπλαχνία του Θεού και την κοινότητα των αδελφών του. Αφιερωνόμενοι στο Χριστό με όλο σας το είναι από αγάπη για εκείνον, βρήκατε και τα δύο.
Επί πλέον όμως, χωρίς να το έχετε γυρέψει, είδατε να έρχονται σε σας, ανά χιλιάδες, νέοι από παντού, που τους έλκυσε η προσευχή σας και η κοινοτική σας ζωή. Πώς να μην σκεφτούμε ότι αυτοί οι νέοι είναι το δώρο και το μέσον που ο Θεός σας δίνει για να σας ενθαρρύνει να παραμείνετε μαζί, μέσα στη χαρά και τη δροσιά της προσφοράς σας, σαν μια άνοιξη για όλους όσους ζητούν την αληθινή ζωή;
Στις μέρες σας, η εργασία, η ανάπαυση, η προσευχή, όλα ζωοποιούνται από το Λόγο του Θεού που σας διακατέχει, σας διατηρεί μικρούς, δηλαδή παιδιά του ουράνιου Πατέρα, αδελφούς και υπηρέτες όλων στη χαρά των Μακαρισμών.
Δεν ξεχνώ: στη μοναδική της κλήση, πρωτότυπη και κατά κάποιο τρόπο προσωρινή, η κοινότητά σας μπορεί να διεγείρει έκπληξη, να συναντήσει την παρεξήγηση και την υπόνοια. Μα εξ αιτίας του ζήλου σας για την συμφιλίωση των χριστιανών σε μια πλήρη κοινωνία, εξ αιτίας της αγάπη σας για την Εκκλησία, θα ξέρετε να συνεχίσετε, είμαι σίγουρος, να είσαστε διαθέσιμοι στη θέληση του Κυρίου.
Ακούγοντας τις κριτικές η τις υποδείξεις των χριστιανών των διάφορων Εκκλησιών και χριστιανικών κοινοτήτων για να κρατήσετε ότι είναι καλό, παραμένοντας σε διάλογο με όλους, αλλά μη διστάζοντας να εκφράζετε τους σκοπούς και τα σχέδια σας, δεν θα απογοητεύσετε τους νέους, και θα συμβάλλετε ώστε να μην χαλαρώνει ποτέ η προσπάθεια που ήθελε ο Χριστός για να φθάσουμε να ξαναβρούμε την ορατή ενότητα του Σώματός του, στην πλήρη κοινωνία της ίδιας πίστης.
Ξέρετε πόσο από μέρους μου, θεωρώ τον οικουμενισμό σαν μια απαραίτητη ανάγκη, μια ποιμαντική προτεραιότητα στο λειτούργημά μου για το οποίο υπολογίζω στη προσευχή σας.
Θέλοντας να είστε εσείς οι ίδιοι μια «παραβολή κοινότητας», θα βοηθήσετε όλους όσους συναντάτε να είναι πιστοί στις εκκλησίες όπου ανήκουν, που είναι ο καρπός της διαπαιδαγώγησής τους και της επιλογής της συνείδησής τους, αλλά και να εισέλθουν όλο και πιο βαθειά στο μυστήριο κοινωνίας που είναι η Εκκλησία στο σχέδιο του Θεού.
Με το Δώρο που κάνει στην Εκκλησία Του, ο Χριστός ελευθερώνει σε κάθε χριστιανό τις δυνάμεις της αγάπης και του δίνει μια παγκόσμια καρδιά εργάτη της δικαιοσύνης και της ειρήνης, ικανό να προσθέσει στην ενόραση μια ευαγγελική μάχη και την γενική απελευθέρωση του ανθρώπου, κάθε ανθρώπου και όλου του ανθρώπου.
Αγαπητοί αδελφοί, σας ευχαριστώ που με προσκαλέσατε και που έτσι μου δώσατε την ευκαιρία να έρθω ξανά στο Ταιζέ. Ο Κύριος να σας ευλογεί και να σας φυλάει στην ειρήνη του και στην αγάπη του!
Η ώρα της αναχώρησης έφτασε. Ο Ιωάννης-Παύλος Β΄ βγαίνει, πλησιάζει στο αυτοκίνητό του, κατόπιν ξαφνικά αποφασίζει να ανέβει ξανά στην εκκλησία για να χαιρετίσει τους νέους μια τελευταία φορά. «Πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι σας αφήνω», τους λέει ο πάπας. «Και με θλίψη. Αλλά ο πάπας πρέπει να υπακούει! Έχει πολλούς ανώτερους!» Αμέσως μετά τα γέλια ακολουθούν χειροκροτήματα, και ξαναρχίζουν οι ύμνοι συνοδεύοντας την αναχώρηση του πάπα.