Spotkanie weekendowe w Oslo i Trondheim

Piątek wieczór

Przyjechałam do Oslo wczesnym rankiem, by wziąć udział w spotkaniu Taizé, które rozpoczęło się po południu. Co to był za dzień! Rano liczni wolontariusze z okolic i z samego Oslo ozdabiali katedrę i czynili ostatnie przygotowania do przyjęcia. Grupa muzyczna ćwiczyła śpiewy na modlitwę. I nagle pojawił się tłum ludzi z wielu różnych krajów. Oprócz grup z Norwegii i Szwecji, byli reprezentanci niemal wszystkich krajów europejskich, a nawet młodzi ludzie z Bangladeszu i Palestyny. Był pewien młody mężczyzna, który rozpoczął swoją podróż do Oslo 2 września, kiedy wyruszył na rowerze z Niemiec. Co za pielgrzymka!

Na koniec wszyscy zgromadzili się na wieczornej modlitwie, którą pięknie rozpoczął biskup Oslo słowami: „Zostaliśmy zaproszeni do pielgrzymki. Jesteśmy tutaj, ponieważ nasz Pan, Jezus Chrystus, zaprasza nas. Będziemy szli, modlili się i śpiewali pełni miłości Boga, pokoju Jezusa Chrystusa i radości Ducha Świętego.” Podczas modlitwy brat Alois powiedział kilka słów o przebaczeniu, a potem modlitwa trwała jeszcze długo. Modliliśmy się wokół krzyża, pamiętając że „przyjęcie Bożego przebaczenia daje nam moc przebaczania innym.”

Sobota wieczór

Dzień dzielenia się... Jakie inne słowa mogą lepiej to opisać? Gdziekolwiek się znalazłam: w małej grupie, przy posiłku, w chwili ciszy w słońcu, uderzało mnie to, jak chętnie każdy dzielił się swoim życiem, przemyśleniami, pomysłami. Zaczęliśmy dzień rozważaniem biblijnym w grupach wiekowych i rozmawialiśmy o tym, jak pytania o wiarę, modlitwę i zaufanie są jednocześnie pytaniami o relacje; relacje z innymi i relacje z Bogiem. Czy mamy Boga, któremu musimy dawać różne rzeczy, by go uszczęśliwić? Czy też mamy Boga, który chce nam dać różne rzeczy i wejść w zażyłą relację z nami?

Po południu odbyło się wiele różnych, interesujących spotkań tematycznych. Jedno z nich było o „globalnym zaangażowaniu”, inne o „trudnych tekstach biblijnych”, celem trzeciego było przedstawienie „teatru zaufania”, czwarte spotkanie było o muzyce Taizé… Na modlitwie wieczornej byli licznie obecni reprezentanci różnych Kościołów, a katedra została rozświetlona setkami małych świeczek, które zostały zapalone, by wyrazić radość Zmartwychwstania. Po modlitwie ci, którzy nie chcieli dłużej zostać w kościele, mogli pójść do kafejki o nazwie „Oyak” i tam kontynuować dzielenie się. To był długi i cudowny dzień!

Modlitwa w sobotę wieczór w katedrze

Niedziela po południu

Nasze spotkanie w Oslo dobiega końca i bracia wyjechali już do Trondheim na modlitwę wieczorną z tymi, którzy mieszkają daleko na północy kraju.

Dziś rano wszyscy uczestniczyli w różnych nabożeństwach w kościołach Oslo. Te nabożeństwa zostały w prosty i piękny sposób połączone ze śpiewami z Taizé. Potem wielu uczestników opuściło stolicę, podczas gdy inni odkrywali ją w trakcie „zaimprowizowanego spaceru” po mieście.

W pobliżu katedry w Oslo

Przed wyjazdem z pięknej Norwegii ci z nas, którzy przyjechali z zagranicy, nie potrafili mówić o niczym innym, jak tylko o gorącym przyjęciu, jakie tu nam zgotowano. Jak ktoś to ujął, Norwegowie okazali nam „niezwykłą gościnność”. Przez trzy dni wędrowaliśmy razem, teraz wracamy do domu, by kontynuować pielgrzymkę zaufania tam, gdzie żyjemy... Słowa, które śpiewaliśmy codziennie podczas tego weekendu i które młody ksiądz, Jan Christian, przypomniał nam dziś rano, mogą nam pomóc na tej drodze: „Nic nas nie może odłączyć od miłości Bożej, która została nam objawiona w Jezusie Chrystusie.” Spotkanie w Norwegii było z pewnością znakiem tej miłości!

Niedziela wieczór

Modlitwa w katedrze Nidaros w Trondheim 19 września

Za chwilę modlitwa ma się rozpocząć, coraz więciej ludzi przychodzi do kościoła i znajduje sobie miejsce na posadzce, żeby usiąść. Każdy zajmuje miejsce jeden przy drugim w tej największej katedrze Norwegii, w Nidaros. Kościół jest pełen jeszcze przed rozpoczęciem modlitwy. W końcu ten dzień nadszedł, dzień planowany od pół roku, na który też przygotowywaliśmy śpiewy przez kilka ostatnich tygodni.

Biskup katedry Nidaros wita nas i rozpoczynamy śpiewem „Confitemini Domino”. Głosy współtworzą wspaniałą harmonię, która wypełnia świątynię. Podczas modlitwy brat Alois mówi o miłości i wierze w świecie. Wraz z dziećmi siedzącymi blisko niego, w ciszy wypełnionego ludźmi kościoła, możemy odczuć moc i wielkość miłości i wiary. Po skończeniu rozważania brat Alois i trójka dzieci zapalają świeczki, które każdy otrzymał przy wejściu do kościoła.

Światło rozchodzi się szybko od przodu świątyni i dociera aż do jej końca; wkrótce światło świec, jako piękny znak dzielenia się, miłości i Zmartwychwstałego Chrystusa, wypełnia kościół. To doświadczenie będzie nam towarzyszyło. Podczas gdy niektórzy pozostają w kościele dalej modląc się śpiewem, inni podchodzą do braci, by podzielić się swoimi przemyśleniami, a jeszcze inni wychodzą na zewnątrz. Gdy ja wychodzę z kościoła tej nocy, wychodzę z nowym światłem w sercu i ze śpiewem: „Bóg jest miłością. Miejcie odwagę żyć dla miłości. Bóg jest miłością, nie lękajcie się!”.