De afgelopen dagen hebben we Hemelvaart gevierd, Christus’ terugkeer naar de hemel; het volgt op het Paasfeest dat centraal staat in ons geloof. Jezus heeft de dood overwonnen. Hij leeft samen met God. Lijden, ziekte, haat en geweld hebben niet het laatste woord.
Met dit feest vieren we onze hoop. God kan, net als voor Jezus, ook voor ons in elke situatie waarin we ons bevinden een weg van leven scheppen.
Ik denk deze dagen veel aan de mensen in Syrië. Ik heb kerstmis daar doorgebracht en bepaalde gezichten en woorden komen af en toe nog steeds terug in mijn gedachten. De gevechten in Aleppo zijn weer begonnen. Laten we bidden voor dit volk dat zo op de proef gesteld wordt.
We willen graag dichtbij de Syrische mensen zijn. Daarom hebben we afgelopen week een familie, bestaande uit vier kinderen en hun ouders die zijn gevlucht uit Homs, ontvangen in Taizé. We willen alles doen om ervoor te zorgen dat zij hier een vreedzame toekomst tegemoet gaan.
Ik wil ook een andere recente gebeurtenis met jullie delen. Vorige week was ik in Roemenië. We waren met vier broeders en tachtig jongeren uit negentien landen op pelgrimage om samen met de orthodoxe christenen Pasen te vieren. Ze volgen daar een andere kalender, en dit jaar viel Pasen vrij laat voor hun.
Wat een prachtig ontvangst was het! De gastvrijheid oversteeg al onze verwachtingen. Al 25 jaar lang komen veel Roemeense jongeren naar Taizé en de Europese Ontmoetingen. We bezoeken de christenen daar al langere tijd; er was al een broeder die erheen ging in 1960, nog tijdens het communistische regime. Maar nu gingen we voor het eerst met een groep jongeren.
Patriarch Daniel ontving ons. Hij vertelde ons hoeveel respect hij had voor broeder Roger, die hij persoonlijk gekend heeft. Hij waardeerde het geschenk dat ik bij me had zeer, een sjaal die broeder Roger vaak droeg. Broeder Roger was heel gevoelig voor kou en had verschillende sjaals, waardoor ik deze ook al cadeau heb kunnen doen aan Paus Benedictus XVI en de patriarchen van Constantinopel en Moskou.
De jongeren verbleven bij families in Boekarest en verspreidden zich over verschillende parochies om deel te nemen aan de vieringen van de Stille Week.
Zaterdagavond om middernacht begon de Paasviering die tot half vier ’s nachts duurde. Daarna was er een grote, feestelijke maaltijd tot zonsopgang. Honderden keren zingt iedereen: "Hristos a înviat", Christus is opgestaan. Het was prachtig om iedereen in Paasvreugde te zien uitbarsten.
We zijn zo dankbaar dat de Orthodoxe Kerk haar deuren voor ons geopend heeft zodat we deel konden nemen deze Paasviering. De schoonheid van de vieringen, de iconen, de liederen zorgen ervoor dat we nog dieper kunnen binnendringen in het mysterie van Pasen.
We hadden allemaal een sterk gevoel van eenheid. Eenheid tussen de verschillende landen waar de jongeren vandaag komen, eenheid tussen verschillende kerken en ook de eenheid van het Roemeense volk en de Roemeense kerk, die veel pijnlijke scheidingen heeft meegemaakt in de loop van de geschiedenis. Ik wil graag met jullie delen wat ik tegen de jongeren in Boekarest heb gezegd tijdens ons laatste gebed.
De opstanding van Christus laat ons zien dat God de Vader is, dat hij Jezus niet in de steek laat in zijn dood. Maria Magdalena was de eerste persoon die geloofde dat Jezus, die dood was, weer leefde. Zij hoorde van de opgestane Christus de volgende woorden: "Ik stijg op naar mijn Vader, en jouw Vader, naar mijn God en jouw God."
Ik denk dat ik dit betekent dat de opgestane Jezus ons introduceert in het mysterie van God, die liefde is, en dat hij ons als het ware God als Vader geeft. Als God een Vader voor iedereen is, dan zijn wij allemaal broeders en zusters.
Onze scheidingen verduisteren de liefde van God, terwijl onze eenheid deze liefde juist zichtbaar maakt. Christus heeft voor zijn dood duidelijk tegen ons gezegd: "Als jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie liefheb, dan zal iedereen weten dat God liefde is."
Christus wil ons naar deze liefde leiden: anderen liefhebben, niet omdat ze net als ik zijn, of omdat ze zijn zoals ik wil dat ze zijn; anderen liefhebben omdat God ze ook liefheeft.
Als we trouw willen zijn aan de opgestane Christus, moeten we scheidingen en onderlinge veroordelingen onder mensen afwijzen. En dit begint met de christenen. In Taizé willen we alles doen wat we kunnen om een zoektocht naar christelijke eenheid te ondersteunen, een eenheid in een verzoende diversiteit. Alleen dan zal onze toewijding aan vrede geloofwaardig en effectief zijn.
De wereld raakt steeds meer verscheurd. Maar wij kunnen zaadjes van eenheid planten. Dat was het doel van onze pelgrimage naar Roemenië.
Iedereen kan een zaadje van eenheid planten waar dan ook ter wereld. De opgestane Christus is met ons en ondersteunt ons.