Gazte latinamerikarren topaketa gertatu zen Cochabamban, Bolivia, 2007. urriko 10etik 14ra. Topaketa denbora luzez prestatu zen hiriko eta inguruko parrokia eta familietan. Boliviako lurralde desberdineko, Latinamerika guztiko eta Europako zenbait herrialdetik joandako 7000 partaide bildu zituen. 2008. urterako “Cochabambako gutun” hau Ginebra hirian, abenduko amaieran ospatuko den Gazteen Europear topaketa dela eta, argitaratuta izan da.

Bolivian bildutako Latin Amerikako herrialde guztiko gazteekin batera, ondorengo galdera egin diogu gure buruari: ze itxaropen bide ireki dezakegu gaur egun?

Giza eta etnia aniztasuna ezaugarri sakona duelarik, Boliviar herriak, gatazken gainetik, aurrera egitea bilatzen du, justizia eta bake maila handiagoak helburu dituelarik.

Lurreko toki askotan, gaur eguneko tentsioak oraindik irekiak irauten duten historiako zaurietatik datoz. Non topatuko ote sendabidea, zuzengabekeriaren aurrean, ezintasun sentimenduak hazten den bitartean?

Cochabamban elkartu diren gazteek erakutsi dute, zelan aniztasunak bere barruan, norgehiagoka eta banaketara eraman beharrean, elkar aberasketa eta alaitasunaren agindua gordetzen duen. [1]

Bolivian topatu ditugu, bere izaera osoan adiskideturiko bihotz batekin borrokatzeko, Ebanjelioak egiten duen deia adierazten duten fededun kementsuak.

Berradiskidetzearen iturrian

Jainko biziarekiko kidetasun pertsonaletik lortzen ditugu adiskideturiko bihotz batekin borroka egiteko indarrak. Barne bizitza bat izan gabe ezin izango genuke gure erabakien azken mugaraino ailegatu. Jainkoan topatzen dugu alaitasuna, bizitza osotasunaren itxaropena.

Ez al da izan Jainkoa bera lehen urratsa eman duena? Jesusen etorrerarekin , Jainkoak gizaki bakoitzarekin elkartrukerako konpromisoa hartzen du. Ulertu dezakegunaz landa gaude, Jainkoa oso gertu dagoelarik.

Maitasunagatik, berak gure izateaz partaidetza hartzea nahi izan du. Gizakia bilakatu da. Are gehiago: bere bizitza gurutzean emanda, Jesusek azkeneko lekua aukeratzen du [2] Beregan harturik Jainkotik banatzen gaituena, gure izaera, eta gizadi guztiarena [3], jasotzen du. Trukean, bere bizitza zabaltzen digu. [4] Kreazio osoa antzaldatzen hasten da. [5]

Jainkoarekiko hartu-eman hau gugan otoitzean ematen da: Espiritu Sainduaren bitartez Jainkoa gugan bizitzera dator. Bere hitzan eta sakramentuetan Kristo guri ematen zaigu. Erantzun gisa, guk ere beragan dena eman dezakegu. [6]

Ez al da izan horrela, nola Kristok lurrean su bat piztu duen eta gugan, jadanik, sutan dagoelarik?

Guztiekiko gure adiskidetasuna zabaldu

Adiskidetzearen sua ezin dugu gorde. Su horrek bakearen artisauak izatera eramaten gaituen bidea argitzen du, gertu eta urruti daudenekiko. [7]

Jainkoak gugan egiten duena ulertzen badugu, gure elkar harremanak aldatuak izango dira. Besteekiko benetako elkartasun bat edukitzeko gauza izango gara, bizitza elkartruke gertatzen delarik, non eman eta jaso egiten dugun.

Ebanjelioak gonbidatzen gaitu bestearekiko lehenengo urratsa ematera, elkarrekikotasuna aurretik kontuan hartu gabe.

Situazio batzuetan, haustura afektiboen ostean batez ere, berradiskidetzea lortezina iruditu daiteke. Jakin dezagun orduan, berradiskidetzearen desira bera, honen hasiera dela jadanik. Kristok bere gain hartzen du irteera gabekoa dirudiena, eta guk eman diezaiokegu osaketa behar duen hori. Guzti honek pausu bat ematean, nahiz eta txikia izan, bakera eramaten gaituen une horiek ulertzeko prestatzen gaitu.

Berradiskidetzeak sakonki eraldatu ditzake gure gizarteak. Biztutako Kristoren Espirituak lurrazalaren itxura berritu egiten du. Utzi diezaiogun gure buruari Berpizkunde dinamika honengatik eramaten!. Ez gaitezen gogogabetu arazoen konplexutasunagatik. Ez ahaztu gutxirekin hasi gaitezkeela. [8]

Elizaren kidetasunak mantentzen gaitu, bera da denontzako adiskidetze lekua. [9] «Guretzako bere semeek esaten dutenari adi dagoen ama bezalakoa da. Berak babesa ematen du, kontsolatzen du.» [10] Latin Amerikako gazte baten hitz hauek galdera bat sortarazten digute: Jaikoaren errukiaren islara izaten ba al dakigu?

Gatazka garaietan, besteari adi egoten jakingo dugu? Horrenbeste banaketa ez zen hain mingarria izango. [11] Bestearen tokian jartzeko ahaleginak egin ditzagun.

Ondasunen banaketa bidezkoago baterako erne egoten jakingo dugu? Ausartu gaitezen gure bizimodua berrikusten bizitza sinpletasun, txiroekiko elkartasun eta kreazioarekiko begirune handiago baten helburuaren bila

Gu baino behartsuagoak direnetik gertu egongo al gara? Beraiekin elkarbanatzerakoan bizitza elkartrukea ere ematen da; gugandik ez datorren eskuzabaltasun batera eramaten gaituena. Are gehiago, beraien gabeziaz gure zaurkortasuna onartzen laguntzen digute. Modu honetan konprometituz, gizaki bakoitzaren duintasunaren errespetua lortzen lagunduko dugu.

Barkameneraino ailegatuko al gara? Apalkuntza mantentzearen errudun den katea eteteko beste biderik al dago? [12] Helburua ez da iragan mingarria ahaztea, ezta orainaldian gertatzen diren bidegabekerien aurrean itsu egotea ere. Baina Ebanjelioak barkamenaren bitartez zaurien gogoeta aurreratzeko, eta are gehiago, elkarrenganako keinu baten zain egoteaz landa joateko dei egiten digu. Hor topatuko dugu Jainkoaren semeen askatasuna.

Bai, bihotz berradiskidetu batekin borroka egitea nahi izango genuke, batasunaren bilatzaile gartsuak, gure adiskidetasuna guztiei zabaltzeko kapazak izanda.