Κατ’ αρχήν μια συνάντηση Σε μια από τις φάσεις του προσκυνήματος της εμπιστοσύνης, την ευρωπαϊκή συνάντηση νέων του Ζάγκρεμπ, κάποιες οικογένειες κροατών φιλοξένησαν νέους από τη Σερβία για τις πέντε μέρες προσευχής, πολύ λίγο καιρό μετά το πόλεμο που χώρισε αυτούς τους λαούς. Λίγο πριν, μετά τη συνάντηση της Λισσαβόνας, ένας νέος με την ευκαιρία της γιορτής των λαών της 31ης Δεκεμβρίου, έγραφε : « Με τους δώδεκα κτύπους του μεσονυκτίου αγκαλιαζόμαστε. Ανταλλάσσονται ευχές σε όλες τις γλώσσες. Οι καινούργιοι φίλοι αναζητούν ο ένας τον άλλο μέσα στο πλήθος. Γύρω από μια (...)
3 Νοεμβρίου 2010
Με γερμανική καταγωγή, γαλλική υπηκοότητα από το 1984, καθολικός, ο αδελφός Αλοίς γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου 1954 στη Βαυαρία και μεγάλωσε στη Στουτγάρδη. Οι γονείς του είχαν γεννηθεί και είχαν μεγαλώσει σ’ αυτή που τότε ήταν η Τσεχσλουακία. Κατόπιν πολλών επισκέψεων στο Ταιζέ, έμεινε σαν μόνιμος για να λαβαίνει μέρος στην υποδοχή των νέων, για πολλούς μήνες προτού λάβει το χιτώνα της προσευχής της κοινότητας το 1974. Από εκείνη την ημερομηνία έζησε (...)
Ύστερα από ένα ορισμένο καιρό προετοιμασίας, ένας καινούργιος αδελφός δεσμεύεται στην κοινότητα για όλη του τη ζωή. Ιδού τα λόγια που προφέρει τη μέρα της αφιέρωσής του.Αδελφέ αγαπητέ, τι ζητάς; Την ευσπλαχνία του Θεού και την κοινότητα των αδελφών μου. Είθε ο Θεός να ολοκληρώσει σε σένα ότι άρχισε.Αδελφέ που εμπιστεύεσαι την ευσπλαχνία του Θεού, θυμήσου ότι ο Κύριος Χριστός υποστηρίζει την ταπεινή σου πίστη, και δεσμευόμενος μαζί σου πραγματοποιεί για σένα την υπόσχεση: δεν υπάρχει κάποιος που να έχει εγκαταλείψει τα πάντα για το Χριστό και το Ευαγγέλιο, να μην δεχθεί (...)
Όλα άρχισαν το 1940 όταν, σε ηλικία είκοσιπέντε ετών, ο αδελφός Ροζέ εγκατέλειψε τη χώρα όπου είχε γεννηθεί, την Ελβετία, για να πάει να ζήσει στη Γαλλία, τη χώρα της μητέρας του. Είχε μείνει για πολλά χρόνια ακινητοποιημένος από πνευμονική φθίση. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς αρρώστιας είχε ωριμάσει μέσα του η κλήση να ιδρύσει μια κοινότητα. Τη στιγμή που άρχισε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, είχε την βεβαιότητα ότι, όπως η γιαγιά του είχε κάνει στο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, έπρεπε χωρίς καθυστέρηση να βοηθήσει τον κόσμο που δοκιμαζόταν. Το μικρό χωριό του Ταιζέ, (...)
Σήμερα η κοινότητα του Ταιζέ αποτελείται από μια εκατοστή αδελφούς, καθολικούς και από διάφορες παραδόσεις διαμαρτυρομένων, που προέρχονται από περίπου τριάντα κράτη. Ήδη από την ύπαρξή της, είναι μια «παραβολή κοινοτικής ζωής» : ένα χειροπιαστό σημάδι της συμφιλίωσης μεταξύ διηρημένων χριστιανών και μεταξύ χωρισμένων λαών. Οι αδελφοί της κοινότητας ζουν από την εργασία τους. Δεν δέχονται κανένα δώρο. Δεν δέχονται επίσης για τον εαυτό τους τις προσωπικές (...)
TAIZÉ
