Johannes de Doper verkondigde: “Na mij komt iemand die meer vermag dan ik; ik ben zelfs niet goed genoeg om me voor hem te bukken en de riemen van zijn sandalen los te maken. Ik heb jullie gedoopt met water, maar hij zal jullie dopen met de heilige Geest.” In die tijd kwam Jezus vanuit Nazaret, dat in Galilea ligt, naar de Jordaan om zich door Johannes te laten dopen. Op het moment dat hij uit het water omhoogkwam, zag hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen, en er klonk een stem uit de hemel: “Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde.”

De doop van Jezus is de opmaat van het verhaal dat in de rest van het evangelie wordt verkondigd: de manifestatie van Jezus als Gods geliefde Zoon, daarbij in alles geïnspireerd door de Heilige Geest. Ver weg van de Tempel, de schriftgeleerden en de leiders van het volk, nadert Jezus de menigte van allerlei mensen die berouw hebben. Hij steekt de hand uit naar iedereen die geen enkele hoop hebben behalve Gods genade. Zonder zich voor te staan op enig voorrecht, wordt hij één van hen en laat hij zich net als hen dopen. Dit is als het ware de opmaat van het feit dat hij zich helemaal zal geven.

Wanneer Jezus opstaat uit het water, zijn er drie tekenen, die samen de betekenis van deze gebeurtenis onthullen. Ten eerste (als voorbode van het scheuren van het voorhangsel van de Tempel bij Jezus’ dood) scheurt de hemel open. In Jezus is er geen enkele afstand meer tussen God en mens. Het tweede teken is dat de Geest op Jezus neerdaalt om hem in elke situatie te leiden. Maar dit gaat zonder enige dwang en laat hem als persoon helemaal vrij. Zonder enige persoonlijke agenda te hebben, omarmt Jezus de wil van God. En het derde teken is dat Jezus te horen krijgt dat hij de geliefde zoon is, waarin de Vader Zijn vreugde vindt. Het is deze intimiteit met de Vader die de bron vormt voor Jezus om zijn roeping te beantwoorden. Hij heeft geen verborgen agenda of project: het enige wat hij wil is Gods hoop te aanvaarden en zich hier met hart en ziel voor inzetten. Hij is het definitieve ’ja’ op Gods verwachting, geïncarneerd in een menselijk bestaan. Deze gemeenschap tussen de Vader en de Zoon vormt al de verwezenlijking van het Koninkrijk van God dat naar de wereld komt.

Als wij Jezus erkennen als de enige door God geliefde Zoon, kunnen wij een God ontdekken die een Vader is. Het is geen God die genoeg heeft aan zichzelf of zelfvoldaan is, maar een God die zijn vreugde van een ander verwacht. Omdat de relatie die Hij aangaat, is gebaseerd op liefde, stelt God een grens aan zijn eigen almacht en alwetendheid: God kan niet voor mij antwoorden en weet ook niet van tevoren wát ik zal antwoorden! Maar God houdt nooit op in mij te geloven. God geeft uit liefde, dat wil zeggen zonder iets op te leggen, maar met de hoop dat we herkennen welke intentie Hem drijft; en dat dit tot een antwoord zal leiden dat geïnspireerd is vanuit een vergelijkbare moed: een totale en vrije inzet van ons hele leven.

 Wat betekent het voor mij als ik me te binnen breng dat Jezus én volledig mens én volledig God was?
 Hoe kan ik de wil van God verwelkomen zonder dat ik daarbij word gehinderd door mijn eigen agenda?
 Als God mij vrij laat, hoe kan ik deze vrijheid dan beter gebruiken?