polski

TAIZÉ

Brat Rudolf | 1936-2024

 
Rudolf Stökl, który dołączył do Wspólnoty z Taizé w 1962 r., zmarł w szpitalu w Mâcon, niedaleko Taizé, 17 grudnia 2024 r. rano, w 89. roku życia. Uroczystość dziękczynna za jego życie odbędzie się we wtorek 7 stycznia o godzinie 15:00 w Kościele Pojednania w Taizé.

Urodził się w 1936 r. w Hamburgu, w rodzinie pastorów. Jego dzieciństwo było głęboko naznaczone II wojną światową i powojennymi latami niedostatku. Jako nastolatek dużo podróżował, najpierw na rowerze po Niemczech, a następnie autostopem z Anglii przez Włochy i Jugosławię do Grecji, gdzie odwiedził Górę Athos. Po studiach teologicznych, między innymi w Heidelbergu, pracował jako pastor stażysta w Hamburgu, zanim dołączył do Wspólnoty z Taizé w 1962 roku. Na Wielkanoc 1966 r. zobowiązał się ślubami do życia na zawsze we Wspólnocie.

W 1965 r. brat Rudolf rozpoczął odwiedzać kraje po wschodniej stronie żelaznej kurtyny, najpierw na Węgrzech, następnie w Niemczech Wschodnich, Polsce, Czechosłowacji i Rumunii, tworząc całą sieć przyjaźni z chrześcijanami z różnych kościołów. W latach 60. i 70. odegrał kluczową rolę w przyjmowaniu młodych ludzi w Taizé i organizowaniu pierwszych europejskich spotkań. W 1983 r. wyjechał do Afryki, gdzie przez kilka miesięcy mieszkał z braćmi w slumsach Mathare Valley w Nairobi. W 1985 roku dołączył do fraterni Taizé w Seulu, w Korei Południowej, i odwiedzał też braci przebywających w Japonii.

W 1987 r. wyjechał do fraterni w Alagoinhas, w północno-wschodniej Brazylii, w stanie Bahia. Tam przez ponad trzydzieści lat dzielił życie z najbardziej pokrzywdzonymi przez los, zanim w 2020 r. powrócił do Taizé z powodów zdrowotnych. W Brazylii całą swoją energię poświęcał dzieciom z ubogiej dzielnicy, w której mieszkają bracia. Organizuje „Brincadeira”, gdzie z pomocą wolontariuszy z Brazylii i innych krajów, dzieci są przyjmowane w przestrzeni zaufania, zabawy i edukacji. Odwiedzał ich rodziny, często rozbite. Był świadkiem przemocy, czasem śmiertelnej, której ofiarą padali młodzi ludzie, niektórych znał osobiście.

Po powrocie do Taizé utrzymywał kontakty z wielu przyjaciółmi za pomocą nowoczesnych środków komunikacji. Nadal zastanawiał się nad przyszłością Kościoła. Kilka miesięcy przed śmiercią opublikował broszurę o sugestywnym tytule „Wiara ubogich”, opartą na swoim doświadczeniu życia wśród nich.

Ostatnia aktualizacja: 20 grudnia 2024