Jezu Chryste, chwalimy Cię z całego serca. Chcesz, abyśmy byli świadkami Bożej miłości pośród wielkich wstrząsów, jakich doznaje dzisiejsze społeczeństwo i Kościół. Dziękujemy więc za dar jedności, jakim obdarzasz naszą małą wspólnotę; jest to bezcenny skarb, o który chcemy dbać.

A ten skarb jest wieloraki. Dziękujemy Ci za to, że w tych dniach rady poprowadziłeś nas do podkreślenia naszej wielkiej różnorodności. Ty posyłasz nam Ducha Świętego, który daje życie, który pobudza kreatywność we wszystkich i który jednoczy nas w miłości Bożej. Daj nam wierzyć w Jego obecność.

Ty, Chryste, tchniesz na nas swego Ducha zarówno w modlitwie, jak i w życiu braterskim; w nim także doświadczamy Twojej obecności. W ten sposób, pośród wysiłków, by troszczyć się o nasze życie braterskie, by zawsze wychodzić z siebie i przyjmować drugiego człowieka, przekazujesz nam radość, Twoją radość, radość Zmartwychwstałego.

Przedkładamy Ci wszystko, co powiedzieliśmy sobie nawzajem podczas tej rady. Niech nasza wymiana myśli przyniesie owoce! Obyśmy nadal stawiali sobie pytanie o wielokulturowość między nami, o osobiste towarzyszenie, o współodpowiedzialność za całe nasze życie poprzez liczne zadania i działania, o nasze poszukiwanie jedności chrześcijańskiej. Napełnij nas elastycznością i odwagą, byśmy słuchali Twojego Ducha Świętego, abyśmy mogli iść naprzód w tych i wielu innych dziedzinach.

Chryste Jezu, Ty nas posyłasz na świat. Chwała Ci za naszych braci, którzy żyją we fraterniach w różnych krajach. Dziękujemy Ci za siostry, które mieszkają blisko nas i z którymi dajesz nam możliwość wspólnej wędrówki. Dziękujemy za wszystkie kontakty z tak wieloma osobami w naszym regionie. Dziękujemy za migrantów, których przyjmujemy w naszym domu, a którzy coraz bardziej integrują się w naszym kraju. Chwała Ci za młodych ludzi, którzy przyjadą do Taizé w nadchodzącym roku. Chwała Ci za naszą pielgrzymkę zaufania, która jak strumień płynie przez świat, a wkrótce dotrze na Bliski Wschód i do Ziemi Świętej.

Ale wyznajemy też przed Tobą, Chryste Jezu, że nieraz nie wypełnialiśmy Twojej miłującej woli. Powierzamy Ci w szczególności osoby, które w Taizé padły ofiarą nadużyć lub agresji, seksualnej lub psychicznej. Wspieraj je w ich samotności, ulecz ich rany. I daj nam odwagę, by wsłuchać się w ich cierpienie, wysłuchiwać ich próśb i rad oraz robić wszystko, co w naszej mocy, by im pomóc.

Do Ciebie, Chryste, zwracamy się. Do kogo innego mielibyśmy się zwrócić? Ty masz słowa życia. Prosimy Cię, abyś towarzyszył całemu Kościołowi i całej ludzkości, gdy przeżywają swoisty exodus, przejście do czegoś innego, przejście przez pustynię. Jak wielu ludzi, przeżywamy moment, w którym nie mamy jasnej wizji przyszłości. Ty jednak pozwalasz nam czerpać z Ciebie siłę i być twórcami jedności. Z ufnością kierujemy do Ciebie tę modlitwę z psalmu: „Panie, nie zaprzestawaj dzieła rąk Twoich”.

A teraz, po wspólnym śpiewie do Ducha Świętego, ci z braci, którzy oddali swoje życie Tobie na zawsze, położą się na ziemi, aby odnowić dar z siebie złożony Bogu.