Przebieg modlitwy
Na rozpoczęcie modlitwy, wybrać jeden lub dwa śpiewy pochwalne.
Psalm
Jezus modlił się tymi prastarymi modlitwami swego ludu. Od zawsze chrześcijanie odnajdywali w nich źródło inspiracji. Psalmy włączają nas do wielkiej wspólnoty wierzących. Nasze radości i smutki, nasza ufność w Bogu, nasze pragnienia i nawet nasze lęki znajdują wyraz w psalmach.
Kolejne wersety psalmu czytają lub śpiewają solo jedna lub dwie osoby. Pomiędzy wersetami wszyscy śpiewają „Alleluja” lub inną aklamację. Jeżeli wersety są śpiewane przez solistę, który improwizuje melodię w oparciu o ostatni akord aklamacji (wszyscy zebrani śpiewają go jako mormorando), to muszą one być krótkie, np. dwie linijki. Jeżeli wersety są czytane, mogą być dłuższe (trzy lub cztery linijki). W modlitwie na każdy miesiąc zamieszczonej na naszych stronach podano wybór przystępnych wersetów psalmu. Jeżeli decydujemy się na inny psalm, nie wahajmy się wybrać jedynie kilka wersetów najbardziej zrozumiałych i wymownych, nie trzeba czytać całego psalmu.
Czytanie
Czytanie Pisma Świętego, to przybliżanie się «do niewyczerpującego się źródła, które sam Bóg daje spragnionym ludziom» (Orygenes, III wiek). Pismo Święte to «list Boga do swego stworzenia», który pozwala na «odkrywanie serca Boga w Jego słowach» (Grzegorz Wielki, VI wiek).
Kiedy modlitwa odbywa się regularnie i często, można czytać kolejne fragmenty wybranej księgi biblijnej. Natomiast na modlitwę odbywającą się raz w tygodniu lub raz w miesiącu, lepiej jest wybrać ważniejsze i bardziej znane fragmenty Pisma Świętego, które nie wymagają komentarza.
Czytanie wprowadzamy słowami: «Czytanie z...» lub «Ewangelia według Świętego...». Jeśli są dwa czytania, pierwsze może być wybrane ze Starego Testamentu, Listów lub Dziejów Apostolskich, czy Apokalipsy; drugie jest zawsze z Ewangelii. Pomiędzy czytaniami jest śpiew medytacyjny. Przed lub po czytaniu, dobrze jest wybrać śpiew, który wysławia Chrystusa jako światłość. Podczas tego śpiewu, kilku młodych lub kilkoro dzieci, z małymi świeczkami w ręku, podchodzą do większego świecznika i zapalają duże świece. Ten symbol przypomina, że nawet kiedy zapada ciemna noc w życiu osobistym czy też w życiu rodziny ludzkiej, miłość Chrystusa jest ogniem, który nigdy nie gaśnie.
Śpiew
Cisza
Kiedy chcemy słowami wyrazić naszą jedność z Bogiem, nasz rozum jest często bezradny. Jednak w głębi duszy każdego człowieka, poprzez Ducha Świętego, Chrystus modli się, nawet jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy.
Bóg zawsze do nas mówi, ale nigdy nie chce się narzucać, Jego głos jest delikatny, daje się usłyszeć w powiewie ciszy. Trwanie w ciszy w Jego obecności, by przyjąć Jego Ducha, to już jest modlitwa.
Nie chodzi jednak o to, żeby przy pomocy wyszukanych metod, za wszelką cenę, dążyć do osiągnięcia wewnętrznej ciszy, która byłaby w nas jakąś pustką, lecz o to, by z dziecięcą ufnością pozwolić Chrystusowi w ciszy modlić się w nas. Wtedy któregoś dnia odkryjemy, że głębie osoby ludzkiej są zamieszkałe.
We wspólnej modlitwie, lepiej zachować jeden długi moment ciszy – od pięciu do dziesięciu minut – niż kilka krótkich. Jeżeli ci, którzy biorą udział w modlitwie, nie są przyzwyczajeni to takiego rodzaju ciszy, ważne jest, by po skończeniu śpiewu, który ją poprzedza, zapowiedzieć: «Teraz przez kilka minut będziemy kontynuować modlitwę w ciszy».
Modlitwa wstawiennicza lub modlitwa pochwalna
Modlitwa składająca się z próśb lub krótkich aklamacji może być – podobnie jak w wypadku wersetów psalmu – śpiewana przez solistę (lub kilku solistów), albo recytowana. Stanowi ona w środku wspólnej modlitwy jakby «słup ognia». Intencje wstawiennicze poszerzają naszą modlitwę do wymiaru całej rodziny ludzkiej: powierzamy w nich Bogu wszystkie ludzkie radości, nadzieje, smutki i niepokoje, nasze własne oraz ludzi ubogich i cierpiących. Modlitwa pochwalna to świętowanie tego wszystkiego, czym dla nas jest Bóg.
Jedna lub dwie osoby na przemian wyrażają prośby lub wezwania modlitwy, a między wezwaniami wszyscy śpiewają aklamację Kyrie eleison, Gospodi pomiłuj (Panie, zmiłuj się nad nami) lub Chwała Tobie Panie. Po wypowiedzeniu (wyśpiewaniu) wszystkich próśb lub wezwań przygotowanych wcześniej i napisanych, dobrze jest dać uczestnikom możliwość wyrażenia spontanicznie próśb wypływających z głębi ich serca. Należy czuwać nad tym, by były one krótkie i adresowane do Boga: nie powinny przekształcić się w przydługi, osobisty monolog, w którym ktoś zwracając się pozornie do Boga, w istocie chce innym przekazać swoje własne przekonania. Każdą modlitwę spontaniczną kończy się tą samą aklamacją śpiewaną przez wszystkich.
Ojcze Nasz
Modlitwa na zakończenie
Śpiew
Modlitwę można teraz przedłużyć śpiewając. Mała grupa osób śpiewających pozostaje w miejscu modlitwy, by wesprzeć tych, którzy chcą modlitwę kontynuować.
Innych można w tym czasie zaprosić do sąsiedniego pomieszczenia na chwilę dzielenia się w małych grupach np. na temat wybranego fragmentu z Biblii. Można się przy tym posłużyć «Godzinami Janowymi» publikowanymi w „Liście z Taizé“ i każdego miesiąca na tych stronach