Piłat zapytał Go: «Czy Ty jesteś królem Żydów?». Jezus odpowiedział: «Ty to mówisz». Wtedy Piłat oznajmił arcykapłanom i tłumom: «Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku». Oni jednak coraz natarczywiej oskarżali Go: «Swoim nauczaniem buntuje lud w całej Judei. Zaczął od Galilei i dotarł aż tutaj». Gdy Piłat to usłyszał, zapytał: «Czy ten człowiek jest Galilejczykiem?». A gdy dowiedział się, że Herod ma nad Nim władzę, odesłał Go do Heroda, który był właśnie w tych dniach w Jerozolimie.Na widok Jezusa Herod niezmiernie się ucieszył, bo od dłuższego czasu pragnął Go zobaczyć. Słyszał o Nim i miał nadzieję, że ujrzy jakiś znak, dokonany przez Niego. Zadawał Mu wiele pytań, lecz Jezus nic mu nie odpowiedział. Arcykapłani i nauczyciele Prawa stali wokoło i z zacietrzewieniem Go oskarżali. Wtedy Herod ze swoimi żołnierzami wyszydził Go, ubrał w lśniącą szatę i odesłał do Piłata. (Łk 23, 3-11, Biblia ekumeniczna)
Ten fragment zachęca, byśmy zadali sobie pytanie: jakie reguły określają nasz świat i rządzą nim? Jak życie i śmierć Jezusa mogłyby zmienić nasze wspólne życie?
Wszyscy potrzebujemy – w taki czy inny sposób, niektórzy bardziej, inni mniej – możliwości wpływania na wydarzenia, skutecznej realizacji naszych planów, dowodów uznania. Skoro jednak jako społeczność uznajemy jedynie to, co się udaje i co budzi ciekawość, ryzykujemy, że życie zmieni się w rywalizację, w rodzaj gry, w której jedni wygrywają, inni tracą.
Jaka jest postawa Jezusa wobec takiego dynamizmu zdarzeń? Po kolei prowadzą Go do Piłata i do Heroda. Piłat Go pyta: „Czy Tu jesteś królem Żydów?”. A Jezus odpowiada tylko: „Ty to mówisz”. Piłat pyta o władzę i o wpływy. Chce wiedzieć, czy Jezus może mu się przydać, czy raczej stanowi zagrożenie. Jezus nie podejmuje tej gry. Piłat uważa więc, że nie ma On żadnego znaczenia i stara się pozbyć tej bezużytecznej postaci.
Herod natomiast potrzebuje widowiska. Dla niego liczy się to, co go zaciekawi i co mu się spodoba. Jezus nie podejmuje również i takiej gry. Nawet mu nie odpowiada. Nie stara się dopasować do oczekiwań innych ani nie próbuje kształtować swojego wizerunku. Herod i jego wojsko drwią z Jezusa. Starają się wyciągnąć choć trochę rozrywki z tego nieudanego spotkania. Później odsyłają Piłatowi tego nieciekawego człowieka.
Unikanie gry we władzę i atrakcyjny wizerunek to dla Jezusa nie jest zwycięska strategia. Kończy na krzyżu sam i opuszczony; śmierć haniebna i bez blasku. Wedle wszystkich przyjętych norm w tym świecie to jest porażka. Skoro pozwolił się zabić, może się wydawać, że nawet Bóg Go opuścił. Jednak chwilę później kilkoro z Jego przyjaciół przekonuje się, że Bóg utożsamia się z Jezusem. Uczniowie są pewni: Bóg był z Nim, nawet w Jego przegranej i w śmierci.
Ta nowina zmienia wszystko dla uczniów, ale też i dla nas i dla naszego świata. Jeśli Bóg uczestniczy w przegranej Jezusa, nasze oceny, na czym polega sukces, dzięki temu zmieniają się. Już nie liczy się władza i wpływy. Ważne jest nie to, co budzi ciekawość i co się podoba. Skoro Bóg jest razem z przegranymi, wygrywając, niczego nie zyskujemy.
Jezus zgodził się na przegraną. Odrzucając reguły gry, uwalnił nas od nich. Drogo za to zapłacił. Umarł. Równocześnie jednak otworzył dla nas przestrzeń wolności i życia. Dawna gra trwa nadal i nadal powoduje cierpienia. Możemy jednak żyć inaczej: nie musimy uciekać od cierpień innych ludzi i rozpaczać z powodu swoich cierpień.
Nauka płynąca z krzyża może nam pomóc to odgadnąć: Bóg nie traci z oczu tego, co wydaje się niepotrzebne i nieciekawe. Jeśli podążamy za Jego spojrzeniem, zbliżamy się do cierpiących. A kiedy nadejdą trudne chwile, możemy wierzyć: Bóg jest obecny zarówno w naszych porażkach, jak i w naszych sukcesach, w smutku i w radości, w śmierci i w życiu. Dla Boga gra nowa i zupełnie inna już się zaczęła.
Jakie reguły, moim zdaniem, określają funkcjonowanie naszych społeczeństw?
Czym ja się kieruję w swoim życiu?
W jaki sposób życie i śmierć Jezusa mogą wpłynąć na życie nas samych i naszych społeczeństw?
