Chrystus dał odrębne dary każdemu człowiekowi. To On uczynił jednych apostołami, innych prorokami, innych głosicielami Dobrej Nowiny, jeszcze innych pasterzami i nauczycielami, aby uzdolnić świętych do wykonywania dzieła służby, do budowania Ciała Chrystusa, aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości wynikającej z pełni Chrystusa, abyśmy już nie byli małymi dziećmi, niesionymi falami i powiewem wiatru jakiejkolwiek nauki, którą chytrze posługują się ludzie, zwodząc na manowce. Przeciwnie, głosząc prawdę z miłością, wzrastajmy pod każdym względem ku Temu, który jest Głową, ku Chrystusowi. Przez Niego całe ciało – które jest harmonijnie złożone i połączone dzięki każdej umacniającej więzi, według miary właściwej każdemu członkowi – przyczynia się do wzrostu ciała, aby budować samo siebie w miłości.

Postęp technologiczny sprawia, że mamy coraz łatwiejszy dostęp do wszelkiego rodzaju informacji. Więcej jeszcze, wszyscy znamy takie sytuacje, kiedy najróżniejsze informacje zalewają nasze życie. Problem polega na tym, że nie da się sprawdzić wszystkich tych danych. Istnieją fałszywe informacje, nieoparte na faktach lub nawet fałszujące fakty! Powinniśmy być tego świadomi, ponieważ mogą nas zwodzić.

Kościół w Efezie żył pośród bardzo różnorodnych doktryn. Nie wszystkie były dobre i zgodne z wezwaniami wiary chrześcijańskiej. W takim właśnie kontekście Paweł zachęca wierzących, żeby „głosili prawdę z miłością” (w. 15). Tylko wtedy nie będą „niesieni falami i powiewem wiatru jakiejkolwiek nauki, którą chytrze posługują się ludzie, zwodząc na manowce” (w. 14). Co charakteryzuje prawdę? Zdaniem apostoła, prawda pozwala wierzącym – zarówno pojedynczym osobom, jak i wspólnocie – wzrastać w miłości, ku Chrystusowi.

„Głosić prawdę z miłością” to znaczy pragnąć wspólnie szukać prawdy, z pokorą i szczerością. Aby tak było, trzeba to robić ze zdrowym rozsądkiem, z jasnym umysłem i czystym sercem. Naszym przewodnikiem w wierze jest sam Chrystus, który powiedział: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (J 14, 6). W każdej sytuacji pytajmy: czy prowadzi ona do Chrystusa, czy gdzie indziej? To Duch Święty pomaga nam to rozróżniać w naszym życiu. W istocie Duch Święty jest Duchem prawdy, który chwałą otacza Chrystusa (J 16, 14).

 Jak powinniśmy postąpić, kiedy dociera do nas nadmiar informacji i nie zawsze możemy wszystko sprawdzić?

 Jak w naszych czasach „głosić prawdę z miłością”?