• >
  • U źródeł wiary >
  • Medytacje i refleksje >
  • Pytania o wiarę i Biblię >
  • Tajemnica Bożego Narodzenia
  • Wspólnota
  • U źródeł wiary
  • Przyjazd do Taizé
  • Na świecie


 
  • Modlitwa
    • Transmisje modlitw z Taizé
    • Wielkanoc 2017: Modlitwa brata Aloisa
    • Czytania biblijne na każdy dzień
    • Modlitwa na każdy dzień
    • Intencje modlitewne
    • Młodzi i modlitwa w Taizé
    • Wartość milczenia
    • Jak przygotować modlitwę?
      • Przygotowanie modlitwy
      • Czuwanie modlitewne w intencji ochrony stworzenia
      • Przygotowanie miejsca do modlitwy medytacyjnej
      • Ikony
  • Śpiewy
    • Modlić się śpiewem
    • Nauka śpiewów
  • Medytacje i refleksje
    • Rozważnie brata Aloisa: Ziemia jest naszym wspólnym domem
    • Artykuł brata Aloisa: Pięć lat po Laudato Si’
    • Wielki Post 2020: List brata Aloisa
    • "Coś bardzo prostego"
    • Krótkie rozważanie na dzisiaj
    • Fragment z Biblii z komentarzem
    • Pytania o wiarę i Biblię
      • Chrzest
      • Dzieci: Co to znaczy „przyjąć królestwo Boże jak dziecko”?
      • Boże Narodzenie: Tajemnica Bożego Narodzenia
      • Kościół
      • Kościół i państwo: Jaki powinien być według Biblii stosunek człowieka wierzącego do społeczeństwa, w którym żyje?
      • Przykazania
      • Kosmos: Jakie jest miejsce człowieka we wszechświecie?
      • Krzyż
      • Śmierć: Co pozwala nam powiedzieć, że Jezus umarł „dla nas”?
      • Dialog: Religie i Ewangelia
      • Eucharystia
      • Eucharystia chrześcijan w drugim wieku
      • Ewangelizacja: Co to znaczy „ewangelizować”?
      • Wiara
      • Wiara: W jaki sposób Nowy Testament mówi o wierze?
      • Wiara: Co jest cechą szczególną wiary chrześcijańskiej?
      • Bojaźń Boża
      • Przebaczenie: Skoro Jezus wiedział, że Judasz Go zdradzi, dlaczego aż do końca zatrzymał go w gronie swoich najbliższych uczniów?
      • Przebaczenie: Czy przebaczyć to znaczy zapomnieć?
      • Wolność: Czy nadal jestem wolny, kiedy staję się posłuszny wezwaniu Chrystusa?
      • Wolność: Czy wszystko, co się zdarza, Bóg z góry zaplanował?
      • Szczęście: Czy mamy prawo do szczęścia, kiedy inni cierpią?
      • Piekło: Czy chrześcijanin powinien wierzyć w istnienie piekła?
      • Nadzieja
      • Osądzanie: Dlaczego Jezus powiedział swoim uczniom: nie sądźcie?
      • Miłość nieprzyjaciół
      • Miłosierdzie
      • Miłosierdzie: Jeżeli Bóg jest miłosierny, to dlaczego w Biblii pojawiają się groźby?
      • Boża obecność: Jeśli Bóg jest obecny w każdym człowieku, co ponad to może przynieść wiara?
      • Dialog: Co jest potrzebne, aby był możliwy prawdziwy dialog między chrześcijanami różnych wyznań?
      • Pojednanie: Jak pogodzić różnorodność i pojednanie?
      • Grzech: Czy musimy żałować za grzechy?
      • Cierpienie
      • Różnice między chrześcijanami: źródło problemów czy bogactwo?
      • Świat: Czy rzeczywiście możemy zmienić świat na lepsze?
    • Portrety świadków Chrystusa
      • Święty Ireneusz z Lyonu
      • Matka Teresa
      • Święty Jan Chryzostom (344-407): zadziwiająca współczesność
      • Święty Augustyn (354-430)
      • Aktualność Dietricha Bonhoeffera (1906-1945)
      • Droga do pojednania: Brat Roger
      • Jeremiasz
      • Doroteusz z Gazy (VI wiek): pokora i komunia
      • Franz Stock (1904-1948): Życie oddane pojednaniu
      • Pierre Teilhard de Chardin (1881-1955): Traktować świat poważnie
      • Prorok, który pociesza (Księga Izajasza 40-50)
    • Cotygodniowe rozważania brata Aloisa
      • Kościół Pojednania ma pięćdziesiąt lat
      • Zmartwychwstały Chrystus czyni nas pełnymi pasji poszukiwaczami komunii
      • Źródło nadziei
      • W łączności z chrześcijanami Wschodu
      • Chrystus jest naszą nadzieją, On żyje
      • Rozważanie brata Aloisa : Nawoływać do powszechnego braterstwa
      • Rozważanie brata Aloisa: Tam, gdzie jesteśmy, wprowadzajmy pokój
      • Wielkanoc 2020: Wschodzi nowe światło
      • Wyruszmy w drogę jedni ku drugim
      • Znaleźć siłę wewnętrzną, która pozwoli nam iść naprzód
      • Chrystus jednoczy nas ponad wszelkimi granicami
    • List na ten rok
      • brat Alois 2021: Mieć nadzieję w porę i nie w porę
      • brat Alois 2020: Zawsze w drodze, nigdy nie wykorzenieni
      • brat Alois 2019: Nie zapominajmy o gościnności!
      • brat Alois 2018: Niewyczerpana radość
      • brat Alois 2017: Razem torujmy drogi nadziei
      • brat Alois 2017: Wezwanie do zwierzchników Kościołów na rok 2017
      • brat Alois 2017: W stronę jedności kontynentu europejskiego
      • brat Alois 2016: Odważyć się na miłosierdzie
      • Taizé 2015
      • brat Alois 2012-2015: Odnowić więzi solidarności
      • brat Alois 2015: Cztery propozycje na rok 2015 „Być solą ziemi”
      • brat Alois 2014: Cztery propozycje „Co zrobić, żeby komunia między ludźmi kochającymi Chrystusa stała się dostrzegalna”
      • brat Alois 2013: Cztery propozycje, aby oczyszczać źródła zaufania do Boga
      • Brat Alois 2011: List z Chile
      • Brat Alois 2010: List z Chin
      • Brat Alois 2009: List z Kenii
      • Aby Europa była otwarta i solidarna
      • Brat Alois 2008: List z Cochabamby
      • Brat Alois: List do ciebie, który chciałbyś iść za Chrystusem
      • Brat Alois: Wezwanie do pojednania chrześcijan
      • Brat Alois 2007: List z Kolkaty
      • 2006: List niedokończony Brata Rogera
      • Brat Roger 2005: Przyszłość pełna pokoju
    • List z Taizé - świadectwa
      • List z Taizé: Dzielić się tym, co mamy
      • Co robisz ze swoją wolnością?
      • Budowanie braterstwa na ziemi
      • Świadomy wybór radości
      • Współczująca miłość bez granic
      • Pragnienie przebaczenia
    • Aby odnowić więzi solidarności
      • „Aby odnowić więzi solidarności”: 2012-2015: Trzyletnia wędrówka
      • Grupa wymiany myśli „Aby odnowić więzi solidarności”: W Taizé młodzi podejmują głębszą refleksję
      • Tematy
        • Zburzyć dzielące nas mury
        • Solidarność z całym stworzeniem
        • Oburzenie, bierność czy zaangażowanie
        • „Pokój tym, którzy blisko"
      • Słuchając młodych...
        • Słuchając młodych mieszkańców Azji
        • Słuchając młodych mieszkańców Europy
        • Aby odnowić więzi solidarności: Słuchając młodych mieszkańców Ameryki
Boże Narodzenie
 

Tajemnica Bożego Narodzenia

Opowiadania o narodzeniu Chrystusa są niewyczerpanie bogate. Przez całe życie nasza wiara odnajduje w nich impulsy, które ją ożywiają i skłaniają do nawrócenia tak, by stawała się coraz bardziej wiarą w Boga Ewangelii. Chrześcijanin odkrywa w tych opowiadaniach swego Boga, a zarazem odkrywa siebie i prawdę o swym własnym sercu.

Boże Narodzenie wprowadza nas w paradoksy, których pełna jest Ewangelia od początku do końca: nieogarniony Bóg staje się obecny w małym dziecku, Bóg Wszechmocny jest obecny w słabości nowonarodzonego niemowlęcia, Słowo staje się płaczem dziecka. Czy zostało to już wystarczająco mocno podkreślone, jak bardzo te właśnie opowidania pozostają w zgodzie z całym życiem Jezusa? Niektórzy niesłusznie odsunęli je na bok, jakby były pozostałościami jakiejś religii za bardzo bazującej na cudownościach. Czyżby przeszkadzało nam pojawienie się gwiazdy? Musimy patrzeć tam, gdzie nas ona prowadzi – do nagiego niemowlęcia w żłobie. Ponad wszystko winniśmy dostrzec, co świętujemy: Boga, który ukazuje samego siebie nie z pomocą siły i przemocy, lecz jako istotę całkowicie bezbronną i wydaną w ręce ludzi.

W Boże Narodzenie miejmy również odwagę wsłuchać się w słowo Jezusa: „Ktokolwiek widzi mnie, widzi Ojca.” [Jan 14,9] W rezultacie, strach przed Bogiem, strach, który tak niepostrzeżenie wszędzie się wkrada, nie ma już więcej podstaw do istnienia. Święty Piotr Chrysologus pisze, że Bóg stał się dzieckiem, byśmy przestali się Go bać.

Wielu współczesnych świętemu Piotrowi, zarówno Żydów, jak i Greków, mogło napisać: „Na początku było Słowo...” Tylko Jan, chrześcijanin, który dotknął własnymi rękoma Słowa Życia, mógł napisać: „A Słowo ciałem się stało.” Poprzez „ciało” rozumiemy także słabości, ograniczenia i śmiertelną naturę. Oto skandal wiary chrześcijańskiej. Skandal, który nie ogranicza się wyłącznie do narodzin Chrystusa, nawet nie tylko do Jego ziemskiego istnienia, ale nadal trwa. Stąd święty Augustyn czerpie zrozumienie sakramentów.

Słowo nabrało ciała, stało się ciałem. [Jan 1,14] I tak Bóg został włączony w proces stawania się. On nie jest niezmienny, jak wyobrażają to sobie filozofowie. Jego transcendentna istota nie przejawia się w pozostawaniu na uboczu, z daleka od istnień ludzkich. Transcendentna natura Boga z Biblii ma przenikać ludzką historię i wnosić do niej coś nowego. Tam, gdzie wszystko było stare, zużyte, całkowicie wyczerpane i bez przyszłości, Słowo przyniosło świeżość, nowość, siłę życia lub to, co chrześcijanie nazywają po prostu przebaczeniem. Dlatego, kiedy Jan pisze „Słowo stało się ciałem”, wraz z konotacją słabości, ograniczoności, które już zostały wskazane, nie mówi: „widzieliśmy jego nędzę”, lecz „widzieliśmy jego chwałę”. Głębokim pięknem, które Jan nazywa „chwałą”, promienieje Chrystus wcielony. W sposobie, w jaki zamieszkał pośród świata, akceptując ludzkie ograniczenia, w całkowitym oddaniu się w ręce Ojca, w przyjęciu swego istnienia dzień po dniu, rozbłyska chwała. Objawia się oblicze Boga.

Mateusz mówi nam mniej więcej to samo, kiedy podaje długą genealogię Jezusa. Czytelnik wnioskuje, że historia, w którą wszedł Jezus, jest złożona i daleka od perfekcji. Kim jest Bóg, który nie obawia się zaangażowania w historię ludzkiego życia, w całą jej zawiłość, nawet ciemności? On jest Bogiem Narodzenia, Krzyża, Zmartwychwstania, ale również sakramentów. Poprzez Eucharystię wchodzi On nawet w nasze ciało, jak ośmiela się pisać święty Grzegorz z Nyssy.

Chrześcijanie będą potrzebowali długiego czasu, żeby w pełni wyciągnąć wnioski z poważnego potraktowania tej historii. A nie jest nawet pewne, czy ten proces został już ukończony.

Dlaczego czujemy się poruszeni opisami Narodzenia? Kiedy je czytamy, coś w nas rezonuje, jakby jakieś wezwanie, by wydobyć się z zaskorupienia, by zrzucić nasze uzbrojenia i wyzbyć się samozadowolenia. Nasze serca zostały stworzone, by ufać. Błogosławiony Charles de Foucauld wyraża to w swojej pamiętnej modlitwie: „Mój Ojcze, zdaję się na Ciebie... ponieważ jest to dla mnie konieczność miłości oddać siebie, oddać się całkowicie w Twoje ręce, z nieskończonym zaufaniem, bo Ty jesteś moim Ojcem.”

Bardzo często serce otwiera się tylko w obecności kogoś bardziej pokornego niż my sami. Nie zapominajmy: to Ktoś Całkowicie Inny leży w żłobie. Ale to dziecko nie pozwala nam myśleć o transcendencji jako o dystansie lub zagrożeniu. Kiedy się przed Nim otworzymy, nie stracimy swojej wolności. On sprawi, że nasze życie będzie „współtworzeniem”. Tak, to Dziecko to Emmanuel, „Bóg z nami.”

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia 2005

Dzisiejsze czytanie biblijne

pon, 8 marca
Bóg powiedział do Ezechiela: Weź sobie do serca wszystkie słowa, które wyrzekłem do ciebie, i przyjmij je do swoich uszu! Udasz się do twoich rodaków i będziesz do nich mówił.
Ez 3,10-11
więcej...

Do kalendarza

28 grudnia 2021 - 1 stycznia 2022, Włochy:
Następne Europejskie Spotkanie odbędzie się w Turynie we Włoszech
 Wyszukaj wydarzenia

Praca braci

Praca braci

Wspólnota

  • Aktualności
  • Powołanie i historia
  • Brat Roger, założyciel Taizé
  • Inni o Taizé
  • Bracia mieszkający poza Taizé
  • Praca braci
  • Solidarność
  • Jubileusz 2015: Aby odnowić więzi solidarności

U źródeł wiary

  • Modlitwa
  • Śpiewy
  • Medytacje i refleksje

Przyjazd do Taizé

  • Bezpieczeństwo
  • Spotkania on-line
  • Aktualności
  • Spotkania młodych
  • Informacje na 2020 rok
  • Informacje na 2021 rok
  • Jak przyjechać do Taizé?
  • Świadectwa młodych ludzi
  • Multimedia

Na świecie

  • Polska
  • Małe prowizoryczne fraternie
  • Spotkanie w Kapsztadzie
  • Afryka
  • Ameryki
  • Azja i Pacyfik
  • Europa
  • Bliski Wschód

Copyright © Ateliers et Presses de Taizé

O tej stronie

[ Na górę | Mapa strony | Strona główna]

  • Kontakt
  • Godziny modlitw w Taizé
  • Wiadomości z Taizé e-mailem
  • Prawa autorskie