Życie w prostocie nigdy nie oznacza zgody na lodowaty rygoryzm, pozbawiony życzliwości, surowo osądzający wszystkich, którzy nie wybrali tej samej drogi. Jeżeli prostota w życiu miałaby stać się równoznaczna ze zgryźliwością, w jaki sposób mogłaby przybliżać Ewangelię? Oznaką ducha prostoty jest pogodna radość, a także swobodne serce. Prostota staje się wezwaniem, aby tę niewielką część, jaką posiadamy, włączyć w czyste piękno tworzenia.