Het begin
Sinds 1966 zijn er broeders in Brazilië. De eerste fraterniteit vestigde zich in Recife, in het noordoosten van het land, in het bisdom van bisschop Helder Câmara, met wie frère Roger tijdens het Tweede Vaticaanse Concilie hecht bevriend was geraakt. Vanaf 1972 zijn de broeders in Vitória gaan wonen, 1.700 kilometer zuidelijker. In 1978 zijn ze teruggegaan naar het noordoosten, naar Alagoinhas, een middelgrote stad op 110 km. van Salvador. De broeders leven er in een arme wijk aan de rand van de stad. In deze streek van Brazilië is 80 % van de bevolking van Afrikaanse oorsprong. Er is zichtbare armoede, maar het meest opvallende is dat de mensen die van elders op bezoek komen, met een warme glimlach onthaald worden door de bewoners en vooral door de kinderen.
In een arme wijk van Bahia
Op een terrein van twee hectare dat het bisdom hen heeft geleend, hebben de broeders allereerst een kleine kapel gebouwd van bamboe. Vervolgens is er een gastenverblijf gebouwd. Een tijd later was het nodig de kerk te vergroten, zowel voor de deelnemers aan de ontmoetingen, als voor de wijkbewoners.
In de wijk hebben de broeders in het begin een buurtvereniging opgericht om in de meest noodzakelijke behoeften te voorzien, zoals stromend water, elektriciteit, busdiensten, kinderopvang enz. In de loop van vijftien jaar zijn er 160 volkshuisjes gebouwd.
Wat jullie voor de minsten hebben gedaan…
De oorspronkelijke provisorische vorm van onderwijs is geleidelijk aan uitgegroeid tot een openbare school. Vanaf 1999 ontvangt de school ook dove kinderen, en iets later ook blinden en slechtzienden en zelfs enkele doofblinde kinderen. Als men daar nog de kinderen bij optelt die door familieproblemen schade hebben opgelopen, dan beslaat het aantal gehandicapte leerlingen meer dan 40 % van het totaal.
Om al dit humanitair en sociaal ontwikkelingswerk te kunnen verrichten, is er een stichting opgericht (zie: http://fcaminho.org.br) die onafhankelijk van de fraterniteit functioneert. Een andere stichting draagt zorg voor een tehuis voor arme bejaarden.
Elke middag komen kinderen naar de fraterniteit (zie: The "brincadeira"). Ze vinden er een veilige plek om te spelen en een beetje eten. Zonder dat ze het in de gaten hebben, leren ze ook vreedzamer met elkaar om te gaan. Jonge vrijwilligers helpen bij de opvang van de kinderen. Tijdens de schoolvakanties en op zaterdagen geven de oudere kinderen les aan jongere. Zo worden kinderen uit de allerarmste gezinnen meer vertrouwd gemaakt met school. In januari ontvangt de fraterniteit vakantiekolonies.
Retraites en ontmoetingen
Om personen en groepen te verwelkomen die graag zouden delen in tijd voor stilte en gebed heeft de fraterniteit het huis ’Mombitaba’ geopend, wat in de taal Tupi-Guarani rustplaats betekend. Drie keer per dag zijn de gasten genodigd om met de broeders van Taizé deel te nemen aan de gemeenschappelijke gebeden, om hen zo te ondersteunen in de zoektocht naar God.
