TAIZÉ

Zagreb 2006

 

40.000 Europese jongeren keren weer vol hoop huiswaarts

De 40.000 jongeren die van 28 december tot 1 januari bijeen waren in de Kroatische hoofdstad, zijn zeer warm ontvangen door de stad en de gezinnen. Vervuld van het verlangen om naar de bron te gaan waaruit het vertrouwen in God en de ander ontspringt.

Vóór het vertrek naar Zagreb waren er nog de laatste praktische adviezen om toch vooral warme kleren mee te nemen. Dit advies was verre van overbodig. Verscholen achter een niet al te hoge berg, is de Kroatische hoofdstad niet gevrijwaard van winterongemak. Dus had iedereen uit voorzorg mutsen, dikke jacks en stevige schoenen bij zich. Maar de hartverwarmende ontvangst had al gauw de meeste koukleumen opgewarmd.

Alle pelgrims van de 29e Europese jongerenontmoeting – ongeveer 40.000 jongeren uit een dertigtal landen [1] – waren gehuisvest in gezinnen. Audrey Marty en haar vriendinnen uit de Aveyron komen lof te kort als ze vertellen over hoe geweldig hun gastgezin was en hoe actief de jongeren waren die de groepen in 150 kerkgemeenschappen uit Zagreb en omgeving hebben ontvangen: “Echt, ze hebben hun uiterste best gedaan.”

“De ontvangst in de gezinnen heeft ons erg geroerd”, zegt broeder Richard van Taizé. Hij spreekt Kroatisch en maakte deel uit van de groep die al vanaf begin september in Zagreb was om de ontmoeting voor te bereiden. Sommige van deze gezinnen hebben erg onder de oorlog geleden. Andere zijn hierheen gevlucht.

“Al deze gezinnen hebben op bewonderenswaardige wijze hun best gedaan. Ze hebben echt de deuren van hun hart en hun huizen opengezet. Kardinaal Josip Bozanic, de aartsbisschop van Zagreb, en zijn hulpbisschoppen zijn voortdurend aan onze zijde geweest en hebben ons enorm geholpen bij de organisatie. Dat geldt ook voor het stadsbestuur en andere politieke en burgerlijke autoriteiten. Trouwens verschillende belangrijke bestuurders, waaronder de eerste minister, Ivo Salader, vonden het vanzelfsprekend om hun sympathie te tonen door aanwezig te zijn bij een van de avondgebeden. Zelfs de groot-moefti van Kroatië en de rabbijn van Zagreb,” voegt broeder Richard eraan toe, “hebben de tijd willen nemen om even bij ons te zijn.”

Naar de bronnen van het evangelie door het gebed

De jongerenontmoetingen worden elk jaar in een grote Europese stad georganiseerd door de oecumenische gemeenschap van Taizé. Ze liggen in het verlengde van de ontmoetingen zoals ze op de heuvel in Bourgondië plaatsvinden: “Uitnodigingen om op zoek te gaan naar de bronnen van het evangelie door gebed en stilte.” Ze worden ook wel ‘pelgrimage van vertrouwen op aarde’ genoemd. De bedoeling is dat ze voeding geven aan leven in hoop. Veel jongeren zitten met onbeantwoorde vragen, zei broeder Alois, prior van de Taizé-gemeenschap, meermalen tijdens zijn dagelijkse overwegingen.

“De materiële onzekerheid is groeiende in ons welvarende Europa,” benadrukte hij. “De werkeloosheid zorgt ervoor dat velen uit eigen land vertrekken; situaties van schreeuwende onrechtvaardigheid, een milieu dat uit zijn evenwicht dreigt te raken, zijn er de oorzaak van dat het vertrouwen in het leven aan het wankelen wordt gebracht… en toch zijn er veel tekens van hoop. Dezer dagen hebben we het voorrecht gehad één zo’n teken te zien: zoveel jongeren zijn bereid om de handen uit de mouwen te steken en zich op weg te begeven naar een toekomst van vrede.”

Gedurende vijf dagen hebben de jongeren die bijeen waren in Zagreb, allerlei obstakels van taal, nationaliteit, historische conflicten en religie overwonnen. Ze hebben geprobeerd “om kracht te vinden waardoor ze met moed en vertrouwen de toekomst aankunnen: hún toekomst, de toekomst van de maatschappij waarin ze leven en die van de Kerk.” In kleine groepen zijn ze elke morgen bij elkaar gekomen om na te denken over de Brief van Calcutta en die te bespreken. Deze werd door broeder Alois geschreven naar aanleiding van de Aziatische ontmoeting van oktober.

’s Middags hebben ze deelgenomen aan het programma van workshops de jaarbeurshallen of in de stad. Door de grote gevarieerdheid van onderwerpen kon iedereen iets van zijn gading vinden: sommigen zijn in de moskee ontvangen door de moefti; anderen maakten kennis met de Kroatische folklore of de Servisch-orthodoxe kerk; weer anderen kwamen samen om te praten over initiatieven op het gebied van solidariteit...

Hetzelfde hartstochtelijke zoeken naar verzoening

Natalia komt uit Moskou. Haar ouders waren atheïst. Ze heeft 8 maanden in Taizé doorgebracht als vrijwilligster. Het gebed van de Taizé-gemeenschap, vertrouwt ze me toe, heeft haar geholpen om vertrouwd te raken met haar eigen orthodoxe geloofstraditie. Jean-Denis en Sébastien, uit de Pas-de-Calais, zijn beiden lid van Ark-gemeenschap in Ambleteuse. Zij hebben vooral veel gehad aan de gedachtewisseling in kleine groepen en aan het lange avondgebed: een uur lang zingen, luisteren naar teksten uit de bijbel, het lichtritueel en het bijeenkomen rondom het kruis.

Julien en Aude zijn 22 jaar en komen uit Parijs. Ze zijn vaste bezoekers van de Taizé-ontmoetingen en de WJD-bijeenkomsten. “Het idee is hetzelfde,” analyseert Julien, “je roept jongeren bij elkaar en je geeft hun een nieuw spiritueel elan. Maar de WJD-dagen hebben ongetwijfeld een feestelijker karakter en een hoger geluidsvolume; de Taizé-ontmoetingen zijn rustiger en ingetogener van aard.”

“Zonder de broeders zouden we nooit de Servische jongeren hebben ontmoet,” zegt Maryan, een jonge Kroaat wiens plaatselijke kerkgemeenschap 15 Serviërs verwelkomd heeft, de ‘vijanden’ van gisteren. “Onze geschiedenis is gecompliceerd,” was het bedeesde antwoord van de gezinnen op vragen van gasten die begrijpelijkerwijs nieuwsgierig waren. “Het gaat er niet om een pijnlijk verleden te vergeten,” adviseerde broeder Alois, “maar het evangelie roept ons op om de herinneringen uit ons geheugen te overstijgen door vergeving om zo de keten van haatgevoelens te doorbreken.”

Met zijn eigen persoonlijkheid en met grote eenvoud heeft broeder Alois het werk van broeder Roger voortgezet. Hetzelfde hartstochtelijk zoeken naar verzoening, eenheid en vrede bezielt hem. “God blijft steeds maar op zoek naar onze vriendschap,” dat was a.h.w. zijn afscheidsboodschap voor de jongeren en elk land kreeg een kopie van de Koptische vriendschapsicoon mee naar huis. “Die onderlinge vriendschap voelen wij ook aan den lijve. Christus brengt ons samen in één enkele gemeenschap, die van de Kerk. Laten we dan deze vriendschap verruimen, laten we over de resterende scheidingsmuren heen springen.” De pelgrimage van vertrouwen gaat door. De volgende etappe, over een jaar, in Genève.

Bernard Jouanno, uit Zagreb (Kroatië)
La Croix, 1 januari 2007

Bijgewerkt: 10 januari 2007

Opmerkingen

[1waaronder 20.000 Kroaten. Men telde ook 8.000 Polen, 1.300 Roemenen, 1.000 Oekraïners, 1.500 Duitstalige jongeren. Er waren 1.800 Fransen, waaronder drie bisschoppen: Mgr. Benoît Rivière (Autun, voorzitter van de Raad voor kinder- en jongerenpastoraat), Mgr. Jean-Yves Riocreux (Pontoise) en Mgr. Marc Stenger (Troyes).