У аўторак, 2 лютага, адыйшоў у вечнасць брат Сільвен. Да апошніх дзён ён перабываў у добрай форме, але пасля сумеснай вячэры з братамі знянацку пачуў сябе блага. Ён памёр амаль адразу. Яму было 87 гадоў.

Урастыстасці ў яго памяць адбыліся апоўдні ў пятніцу, 5 лютага, у Храме Паяднання ў Тэзэ.

 [1]

Малітва брата Алоіса

Хвала табе, Божа ўсяго чалавецтва, за нашага брата Сільвена, за доўгае жыццё, якое ты яму даў на зямлі, і за яго сціплую і разважлівую прысутнасць сярод нас.

На працягу ўсяго яго жыцця ты падтрымліваў яго Духам Святым, нават калі ён быў занадта малады, калі страціў маці, і яму давялося ўзяць на сябе адказнасць па клопаце за сястрою і братам. Ён навучыўся захоўваць бадзёры настрой і пачуццё гумару нават у часе выпрабаванняў, выпраменьваючы дух даверу адносна тых, каго ты паставіў поруч з ім.

Мы дзякуем табе асабліва за тое, што ты суправаджаў яго на працягу сарака гадоў, калі ён жыў з братамі ў малых абшчынах на Філіпінах, Японіі і Карэі. Разам з імі ды так, як яны, дзякуючы Хрысту і Евангеллю, ён імкнуўся быць побач з найбольш уразлівымі і будаваць з вялікай прастатой масты паміж рознымі культурамі, рознымі абліччамі чалавецтва.

Ты даў яму нарадзіцца ў старой сям’і гугенотаў у гарах Ардэш. Зыходзячы са сваіх каранёў, ён развіў глыбокую любоў да Святога Пісання і біблейскіх гісторый: яны сілкавалі яго ўнутранае жыццё, а дзякуючы сваім мастацкім талентам ён ведаў, як адлюстраваць іх у сваіх малюнках, а таксама у прыгожым убранстве сабора ў Аране.

Мы дзякуем табе, Божа жывы, за тое, што ты падараваў яму спакойную смерць і прымаеш яго зараз да сябе.

 [2]