4 сакавіка 2018
Серада, 17 жніўня 2005 г. Напрыканцы генеральнае аўдыенцыі ў Кастэльгандольфа Папа прамовіў з нагоды смерці Брата Ражэ
Гэтае раніцы я атрымаў вельмі смутную, трагічную навіну. Падчас няшпораў учора ўвечары наш умілаваны Брат Ражэ Шульц, засноўнік Супольнасці Тэзэ, атрымаў нажавую рану і загінуў, магчыма, ад рук псіхічна хворай жанчыны.
Гэтыя навіны вельмі кранулі мяне таксама й з тае прычыны, што літаральна ўчора я атрымаў вельмі кранальны, пяшчотны ліст ад Брата Ражэ. У ім ён піша, што з глыбіні свайго сэрца хацеў сказаць мне, што мы “ў еднасці з табою і з тымі, хто сабраўся ў Кёльне”.
Затым ён піша, што па (...)
31 сакавіка 2018
Апасля апублікаванага 6 верасня 2006 г. артыкулу ў “Le Monde” брат Алоіс адказаў на пытанні “La Croix”.La Croix: Ці брат Ражэ фармальна перайшоў на каталіцызм так, як тое пацвердзіў наконадні гісторык Іў Шырон?
Брат Алоіс: Не. Брат Ражэ ніколі фармальна не “навярнуўся” на каталіцызм. Калі б так, ён меў бы пра тое сказаць; ён ніколі не хаваў анічога пра той шлях, якім крочыў. Ва ўсіх ягоных кнігах, часцяком пісаных у форме журналу, ён тлумачыў, якім чынам ён ідзе тым шляхам, што ён адкрывае і чым жыве.
Што дакладна адбылося ў 1972 г. у капліцы біскупскага дому ў Ацён?
Тады ў 1972 г. біскуп Ацён, мансіньёр (...)
4 траўня 2018
Монсіньёр Жэрар Докур, біскуп Нантэр ва Францыі, а таксама сябра Папскае Рады па садзейнічанні хрысціянскаму адзінству, добра ведаў Брата Ражэ. У гадавіну пасля ягонае смерці ў артыкуле, што быў апублікаваны 16 жніўня 2006 г. ў “La Croix”, ён узгадвае намаганні засноўніка Тэзэ ў справе паяднання.“Прыёра Тэзэ перапаўняла прагненне паяднання, якое кранала глыбіні ягонае душы і заахвочвала яго здзяйсняць пэўныя парушэнні”.
16 жніўня 2005 г., калі Брат Ражэ ў часе малітвы з ягонымі братамі і тысячамі маладзёнаў стаў ахвяраю абсурднага насілля, Тэзэ дасведчыла ўдару ў сэрца свайго паклікання, у гэтае царкве, чыя назва (...)
10 сакавіка 2018
Па матэрыялах артыкулу ў “Le Monde” ад 6 верасня: “Брат Ражэ, засноўнік Тэзэ, перайшоў на каталіцызм”Брат Ражэ ўжо заяўляў некалькі разоў, а таксама пісаў пра тое ў сваёй апошняй кнізе, што ўнутры самога сябе ён паяднаў сваю пратэстанцкую веру ды каталіцкую традыцыю, не зрываючы з першай. Ці мы ў стане паважаць такі зроблены ім крок і не спрабаваць патрабаваць таго, што ён спрабаваў перадолець у канфесійным сэнсе? Некаторыя пратэстанты часцяком жадаюць акаталічыць яго; некаторыя каталікі прагнуць бачыць навяртанне (кшталту “Ура! Мы перамаглі!”) ў тым, што ён сам бачыў у якасці прымірэння, еднасці без пералому. (...)
