Аўторак, 4 чэрвеня 2019 г. У той час, калі грамадства і Царква спрабуюць праліць святло на сітуацыю з сексуальным выкарыстаннем і нападамі, асабліва ў дачыненні да непаўнагадовых і далікатных асобаў, мае браты і я вырашылі, што таксама неабходна выказацца на гэтую тэму. Цягам дзесяцігоддзяў і аж да сёння ў Тэзэ мы прымалі тыдзень па тыдні тысячы маладых і не такіх ужо маладых людзей з Еўропы ды рэшту свету. Маючы свядомасць нашае адказнасці і (...)
Сёлета, у канкрэтным кантэксце, які перажывае свет, мы ўзгадваем у Тэзэ, што на Вялікдзень 1970 г. была абвешчана “радасная навіна”, першы крок па падрыхтоўцы “Моладзевае рады”, якая распачалася ў 1974 годзе.За пятнаццаць дзён да Вялікадня каля брата Ражэ сабраліся каля дваццаці маладзёнаў з усіх кантынентаў, каб анансаваць гэтае паведамленне. Пра тое было публічна абвешчана на Пасху ў храме Паяднання. Ніжэй той тэкст: Уваскрослы Хрыстус (...)
Брат Томас памёр ноччу з 11 на 12 студзеня 2019 г. На пачатку лютага ён бы адзначыў свае 80-ыя народзіны.Больш трох гадоў таму з’явіліся прыкметы працяглае хваробы, а за апошнія паўтара гады яго здароўе моцна пагоршылася, у тым ліку заўважная страта памяці. Тым не меней, акрамя аднаго працяглага знаходжання ў шпіталі пасля падзення, ён перабываў дома ў Тэзэ да канца. На малітвах Тэзэ ён з’яўляўся ў інвалідным вазку, а браты па чарзе яго (...)
Сітс Ступ (Siets Stoop) нарадзіўся 11 жніўня 1929 г. у Леўвардэн, Фрысландыя, у паўночных Нідэрландах. Да Абшчыны Тэзэ ўступіў у 1951 г., прымаючы імя Франсуа (François).Ягоны бацька быў юрыстам і меў яшчэ двух сыноў; браты памерлі яшчэ да нараджэння Франсуа. Быў вернікам Галандскае рэфармацкае царквы, вывучаў тэалогію ва Утрэхце і Жэневе, дзе ў ліпені 1954 г. скончыў навучанне і атрымаў дыплом за працу па тэматыцы “духоўнага адасаблення”. Як (...)
Пасля часу прыгатаванняў, новы брат супольнасці складае свае манаскія зарокі. Ніжэй пададзеныя словы, што выкарыстоўваюцца, каб выказаць тыя абяцанні.Каханы браце, чаго ты просіш? Міласэрнасці Божай і супольнасці братоў маіх. Няхай Бог закончыць справу, якую Ён сам пачаў у табе. Браце, ты давяраеш міласэрнасці Бога, памятай, што Пан Езус прыйшоў дапамагчы тваёй пакорнай веры, заангажавацца разам з табою, каб споўніць Свае абяцанні: Сапраўды, няма нікога, хто, аддаўшы ўсё ў імя Хрыста і Евангелля, не атрымаў бы ў дар стокроць больш - братоў ды сясцёр і матак ды дзяцей - і пераследу, а ў прышласці жыцця вечнага. (...)
Усё пачалося ў 1940 г., калі 25-гадовы тады брат Ражэ выехаў з краіны, дзе нарадзіўся - Швейцарыі, - каб пасяліцца ў Францыі - на радзіме сваёй маці. У маладосці ён хварэў на сухоты, што праз працяглы час пазбаўляла яго актыўнага ўдзелу ў жыцці. Менавіта тады ў ім наспела ўнутранае перакананне стварэння супольнасці, якая ў цэнтры свайго жыцця размясціла дзве асноўныя евангелічныя рысы: прастату і дабрыню сэрца. Калі распачалася другая сусветная вайна, брат быў перакананы, што так, як ягоная бабуля ў часе першае сусветнае вайны, павінен несці дапамогу людзям, якія апынуліся ў цяжкае жыццёвае сітуацыі. Малая вёска (...)
Сёння супольнасць Тэзэ аб’ядноўвае больш за сто братоў, каталікоў і пратэстантаў, прадстаўнікоў больш, чым трыццаці нацыянальнасцяў. Існаванне супольнасці само па сабе ёсць “алегорыяй супольнасці”: канкрэтным знакам прымірэння паміж падзеленым хрысціянствам, падзеленымі народамі. Браты супольнасці жывуць выключна з уласнай працы. Яны не прымаюць грашовых ахвяраванняў. Да таго ж яны не прымаюць маёмаснай спадчыны, ахвяруючы яе на патрэбы найбольш (...)
Брат Алоіс (Алоіс Лёзар) нарадзіўся 11 чэрвеня 1954 года ў Баварыі, надалей жыў у Штутгарце. Яго бацькі нарадзіліся і выраслі ў Судэцкай вобласці - рэгіёне, які ў той час належаў Чэхаславакіі. Немец па паходжанні, брат Алоіс атрымаў французскае грамадзянства ў 1984 годзе, вызнае каталіцкую веру. Пасля некалькіх візітаў у Taizé, першы з якіх адбыўся ў 1970 годзе, брат Алоіс застаўся служыць адзін год валанцёрам у (...)
З году ў год усё больш і больш моладзі прыязджае ў Taizé: але як заахвоціць маладых людзей да малітвы і службы тым, хто жыве найбліжэй да іх? Задума пілыгрымкі даверу імкнецца ахапіць гэтую задачу, прапануючы кожнаму вырушыць у дарогу… “Кроч наперад па сваім шляху, бо шлях існуе толькі тады, калі ты ідзеш”. Спачатку сустрэча Падчас розных этапаў пілігрымкі даверу, вялікіх і малых, міжнародных і мясцовых, удзельнікі і прымаючыя сем’і запрашаюцца перадусім на сустрэчу. Часам сем’і прымалі хлапцоў і дзяўчат з той краіны, якая некалькі гадоў да гэтага ваявала з іх роднай краінай. Гасціннасць (...)
