Аперацыя Надзея цягам некальіх гадоў падтрымлівае школы ў Маймансінгх, Бангладэш. У гэтых школах навучаецца каля 1500 дзяцей. Гэта таксама тое месца, дзе маладыя настаўнікі хрысціяне, мусульмане ды індуісты вучацца супольнае працы. Усе яны - студэнты, што мусяць плаціць за сваю адукацыю. Яны разумеюць, што, калі прагнуць дапамагчы самім сабе, мусяць таксама даць нешта ад сябе: пэўную частку іх вольнага часу яны прысвячаюць бедным дзецям. Служачы бедным ўмацоўваецца адчуванне прыналежнасці да адзінае чалавечае сям’і.

See:
Стыпендыяльная школьная праграма ў Маймансінгх

Ад 2008 г. Аперацыя Надзея падтрымлівае шпіталь для хворых, створаны парафіяю Дзіцятка Езус у камбаджыйскім Боэнг Тумпун. Ідучы насустрач патрэбам найбольш абяздоленых жыхароў вёсак з розных правінцый краіны, парафія вядзе гэты праект, які падтрымлівае годнасць хворых і дае ім неабходную дапамогу. Лакалізацыя паблізу сталіцы Пнампень таксама аблягчае доступ да лякарняў у выпадку вострай неабходнасці. Ахвяраванні даюць магчымасць зрабіць свой унёсак да коштаў шпіталізацыі, а таксама прафінансаваць сам асяродак, выплочваць заробкі персаналу, утрымліваць памяшканні, пакрываць кошты на пражыванне і медыкаменты.

See:
Візіт братоў у Камбоджу

Ад самага пачатку Супольнасць Тэзэ пільна сочыць за справаю бежанцаў. Цягам другое сусветнае вайны Брат Ражэ хаваў багата каго ў сваім доме ў Тэзэ. Пазней былі запрашаныя сем’і з такіх краін, як В’етнам, Лаос, Боснія-Герцагавіна і Руанда. Апошнія гады Супольнасць прыняла сем’і з Іраку і Сірыі, а таксама групу маладых мігрантаў з Кале ва Францыі.

У 2016 г. маладыя ўцекачы з Судану, Паўднёвага Судану, Эрытрэі, Сірыі ды Афганістану затрымаліся ў Тэзэ. Іх прыём быў мажлівы дзякуючы супрацоўніцтву шматлікіх мясцовых валанцёраў ды фінансавае дапамогі па лініі Аперацыі Надзея. Супольнасць імкнецца дапамагчы гэтым маладзёнам стаць самастойнымі як толькі атрымаюць статус бежанцаў.

Аперацыя Надзея таксама падтрымлівае ініцыятывы мясцовых арганізацый, што знаходзяцца ў наваколлі Тэзэ, па аказанні дапамогі бежанцам.

На працягу 2020 і 2021 гадоў “Аперацыя Надзея” падтрымлівае праект Назарэцкага дома ў сталіцы Лаоса - В’енцьяне. Ініцыятыва гэтага праекта выйшла з манаскае супольнасці Лаоскіх сясцёр, якія хацелі даць будучыню маладым дзяўчатам з бедных сем’яў, у тым ліку з этнічных меншасцяў. У Лаосе шытво застаецца галіною, у якой адкрытыя магчымасці працаўладкавання. З 2017 года гэтыя сёстры распрацавалі швацкі курс. Цэнтр Назарэт цалкам падтрымлівае моладзь. Навучанне доўжыцца дзевяць месяцаў, пасля чаго яны могуць знайсці працу ў горадзе альбо вярнуцца ў сваю вёску і займацца там гандлем. Некаторыя маладзёны, якія знайшлі працу ў Тайландзе, з-за пандэміі вымушаныя былі вярнуцца ў Лаос. У іх няма нічога - ані працы, ані навучання, што ставіць іх сем’і перад дадатковымі выклікамі.

Буркіна-Фасо ляжыць у афрыканскім рэгіёне Сахель, дзе сухі сехон цягнецца каля дзявяці месяцаў без перапынку. Насельніцтва выкарыстоўвае адкрытыя калодзежы, што часцяком перасыхаюць, таму жанчыны вымушаныя выкарыстоўваць нядобрую ваду, што збіраецца ў штучных сажалках цягам сезону дажджоў. Часам яны вымушаныя скіроўвацца больш за дзесяць кіламетраў, каб знайсці ваду, таму рэдкія студні, якія існуюць там, становяцца прычынаю канфліктаў з-за недахопу вады альбо неабходнасці доўгага чакання. Аперацыя Надзея падтрымлівае бурэнне свідравін ды ўстаноўку помпаў. Гэтыя студні - асноўная крыніца водазабеспячэння для насельніцтва і прафілактыкі хваробаў.

У 2010 г. Аперацыя Надзея таксама садзейнічала праекту дастаўкі малака для дзяцей у шпіталі Нанора, таксама ў Буркіна-Фасо.

Аперацыя Надзея нядаўна падтрымала некалькі праектаў у гэтым рэгіёне:

 У паўночным Ліване НДА Палёгка і прымірэнне для Сірыі, якая была заінспіраваная дзейнасцю айца Паола даль’Олья (Paolo dall’Oglio), які працаваў у Сірыі з мэтаю пазнання вартасці ісламу і які заснаваў там манаскую супольнасць Мар Муса. Гэтая невялікая НДА спалучае гуманітарную дапамогу сірыйскім бежанцам у паўночна-ліванскім рэгіёне Аккар з выхаваўчаю працаю сярод дзяцей і моладзі з разнастайных супольнасцяў гэтага рэгіёну. Менавіта праз Палёгку і прымірэнне для Сірыі мусульманскія сем’і сірыйцаў, што актуальна перабываюць у Тэзэ, змаглі дабрацца да Францыі.

 У сірыйскім Алепа, францішканская супольнасць раздае прадуктовыя пакункі ды аказвае неадкладную дапамогу пераселеным асобам. Яна таксама працуе па стварэнні сеткі распаўсюду пітное вады і размяркоўвае паліва для генератараў і ацяплення. Гэтая абшчына таксама фінансава садзейнічае людзям слабога здароўя па сплаце рахункаў. Урэшце, браты запэўніваюць адукацыю для дзяцей і моладзі, спрабуючы знайсці месцы для іх навучання ды іншых мерапрыемстваў.

 У іракскім Эрбілі помач аказваецца сіра-якавіцкай супольнасці, адна з іракскіх сем’яў якой пражывае ў Тэзэ. Калі хрысціянскія вёскі ў Ніневіі былі вызвалены іракскім войскам, хрысціяне ўбачылі, што іх храмы былі спустошаныя т.зв. Ісламскаю Дзяржаваю (ISIS). Сабраныя грошы былі выкарыстаныя на падтрымку пераселеных з Эрбіля, што не мелі магчымасці вярнуцца ў спаленыя вёскі, каб ачысціць ды аднавіць месцы богаслужэнняў.

Дзякуючы Аперацыі Надзея цягам вакацый у 2015 ды 2016 гг. група дзяцей з усходняе Украіны цягам некалькіх тыдняў гасціла ў Тэзэ. Іх сем’і збеглі ад вайны на Данбасе і адгэтуль жывуць у Кіеве. Для гэтых дзяцей, ва ўзросце ад 7 да 14 гадоў, час праведзены ў Тэзэ быў момантам радасці і супакою пасля цяжкх месяцаў вайны. Іх радасць, што гасціла на пагорку, дапамагала таксама выказаць салідарнасць з тымі, хто церпіць з прычыны войнаў ля еўрапейскіх брам.

Д-р Рычард Хардзі цягам дваццаці гадоў жыў і працаваў афтальмолагам у Дэмакратычнае Рэспубліцы Конга (былы Заір). Ён таксама з’яўляецца сябрам каталіцкае харызматычнае Супольнасці Дабраслаўлёных. Ягоная паслуга адбываецца ў Мбужы-Маі, адміністрацыйным цэнтры правінцыі Ўсходняе Касаі, але ён рэгулярна скіроўваецца з медыцынскаю дапамогаю таксама ў аддаленыя раёны.

На большае частцы краіны ён практычна адзіны афтальмолаг, хто аперуе дзяцей, а таксама займаецца складанымі выпадкамі. Штогод аперуюцца каля 2500 дзяцей.

Ад 2015 г. Аперацыя Надзея падтрымлівае будову афтальмалагічнае клінікі, што патрануецца д-рам Хайдзі, і ў якой ёсць такая вялікая патрэба для рэгіёну.

У 2016 г. Супольнасць запрасіла двух дактароў са шпіталю Чырвонага Крыжа ў Паўночнае Карэі дзеля адбыцця курсаў павышэння кваліфікацыі ва Францыі. Гэтыя дактары правялі тры месяцы ў Парыжы, а кошты іх побыту былі цалкам пакрытыя Аперацыяй Надзея. Паміж 2007 і 2011 гг. яшчэ шэсць дактароў прайшлі ва Францыі гадавую інтэрнатуру.

Першыя гуманітарныя пастаўкі ў гэтую краіну былі зладжаныя ў 1998 і 1999 гг. Больш тоны маісавай мукі было выслана насельніцтву, што цярпела пасля некалькіх гадоў засухі ды паводкі.

З таго самага часу штогод стала магчымым чыніць розныя знакі салідарнасці. Малако і бутэлькі для кармлення немаўлят, медыцынскае абсталяванне і падставовыя медыкаменты былі збіраны ў часе Еўрапейскае Сустрэчы ў Берліне прыканцы 2011 г. Дзясяткі пакункаў медыкаментаў, сотні стэтаскопаў, тэрмометраў, бінтоў, марлі, шпрыцаў і розных прадметаў медыцынскага прызначэння, а таксама некалькі вялікіх скрыняў хірургічных прылад і два стэрылізатары былі высланыя патрабуючым. Аперацыя Надзея дадала два новыя канцэнтратары кіслароду. Тая падтрымка працягвалася й у наступныя гады пасыланнем медыцынскіх прыбораў і лекаў. Паўночна-карэйскі Чырвоны Крыж узяў на сябе адказнасць па дыстрыбуцыі ўсяго гэтага па мясцовых шпіталях і вясковых клініках.

Адзін з братоў Супольнасці, што паходзіць з Паўднёвае Карэі, некалькі разоў наведваў КНДР, часам суправаджаючы дастаўку харчавання.

Па просьбе кіраўнікоў каталіцкае парафіі Унебаўзяцця НПМ на выспе Лесбас было адпраўлена 50 Біблій і 80 асобнікаў Новага Запавету. Адзін з лідараў піша: “Бібліі прыбылі 10 дзён таму, і мы змаглі перадаць іх тым, хто пра тое прасіў. Некаторыя былі прадастаўлены асобам, якія жывуць у лагеры для бежанцаў, іншыя - абяздоленым людзям, якія знаходзіліся ў вёсцы Тэрмі. (...) Я разумею, што ў сувязі з абвінавачваннем у празелітызме могуць быць некаторыя асцярогі, таму, калі ласка, ведайце, што Біблію атрымліваюць толькі тыя, хто пра тое просіць. Мы не прапануем самі, што будзем раздаваць ім Бібліі. І многія людзі працягваюць пытацца ў нас, пераважная большасць з якіх - ахрышчаныя хрысціяне з Заходняй Афрыкі”.

“У лютым 2021 года М’янма апынулася ў крызісе, калі вайсковыя генералы здзейснілі дзяржаўны пераварот, адхілілі ад улады дэмакратычна абраны ўрад і пасадзілі яго кіраўнікоў. Пасля гэтай шакавальнай падзеі адбыліся мірныя пратэсты мільёнаў людзей па ўсёй М’янме, якія пачалі прымаць кволую дэмакратыю і адмаўляцца вяртацца ў цемру ваеннага кіравання.

Рэакцыя вайскоўцаў на агульнанацыянальныя маршы і негвалтоўныя страйкі была жорсткай. За апошнія пяць месяцаў армія без разбору забіла больш за 800 чалавек і затрымала яшчэ тысячы. Медыкі, гуманітарныя работнікі і тыя, хто крытыкуе рэжым, арыштоўваюцца і жорстка збіваюцца. З тых часоў некаторых затрыманых не бачылі і не чулі. Вайскоўцы патрулююць гарадскія вуліцы, знішчаючы маёмасць, рабуючы і спальваючы маёнтак.

М’янма ідзе ў кірунку больш глыбокага канфлікту, усё ідзе да таго, што выбухне разбуральная грамадзянская вайна. У шматлікіх раёнах назіраецца хуткі рост мясцовых груп апалчэння, у шэрагу раёнаў назіраюцца жорсткія баі.
Вёскі бамбяць і спальваюць, а тысячы ўцякаюць у горы і джунглі альбо шукаюць паратунку ў манастырах і царкоўных збудаваннях. Але нават гэтыя святыні становяцца мішэнямі.

Пераварот ужо прынёс вялікія пакуты, а далей М’янму чакае эканамічны калапс і сур’ёзны гуманітарны крызіс. Сістэма аховы здароўя цалкам развалілася; тэставанне на Covid і прафілактыка не існуюць. Велізарнае беспрацоўе, шырока распаўсюджаны голад.

Царква ў М’янме знаходзіцца на перадавой гэтае надзвычайнае сітуацыі і працуе над тым, каб аслабіць пакуты сярод найбольш уразлівых груп насельніцтва. Нашы каманды на месцах нястомна працуюць над распаўсюджваннем прадуктаў харчавання і лекаў, даюць сховішча тым, хто шукае бяспечнага прытулку, суцяшае тых, хто смуткуе, і падтрымлівае святло надзеі.

Акты салідарнасці ўключаюць раздачу харчовых пасылак тысячам сем’яў у некаторых самых бедных абшчынах, будаўніцтва простых дамоў для людзей, што былі пераселены ў выніку канфлікту, а таксама падтрымку моладзі і дапамогу ў далейшым навучанні, нягледзячы на закрыццё школ.

Народ М’янмы мусіць надаль чакаць і спадзявацца на будучыню вольную ад страха, і таму яны просяць аб дапамозе”.

У мястэчку Калдас, на поўдзень ад Медэліна, мясцовая асацыяцыя Fundación Ramón-Carolina падтрымлівае маладых дзяўчат, якія па розных прычынах не могуць жыць са сваімі сем’ямі. Цягам тыдня яны перабываюць разам, а з бацькамі бачацца ў часе кароткага візіту кожныя выхадныя. На дадзены момант тут перабывае каля трыццаці дзяўчат, падзеленых на дзве асобныя групы. Пра іх клапоціцца досыць шматлікі калектыў: тры манашкі, якія жывуць з імі, да таго кухар, дзіцячы псіхолаг і педагог, а таксама валанцёры, якія прыязджаюць на розныя мерапрыемствы. Сярод асобаў, што працуюць у Fundación Ramón-Carolina альбо з’яўляюцца тут валанцёрамі, ёсць тры тутэйшыя асобы, якія былі скіраваныя дыяцэзіяй да Тэзэ на працягу апошніх дваццаці гадоў у якасці маладых валанцёраў.

Аперацыя “Надзея” падтрымала працу, неабходную для пераезду ў новае памяшканне, якое дазволіць прымаць у доме больш дзяцей.

Бювет – невялікі горад у некалькіх кіламетрах ад Жэрэмі, сталіцы дэпартамента Гранд-Анс. Зямля тут вельмі ўрадлівая, таму асноўнай дзейнасцю тут з’яўляецца земляробства. Тым не менш, многія маладзёны пасля заканчэння школы застаюцца беспрацоўнымі або, жадаючы атрымаць прафесію, вымушаныя з’язджаць у іншае месца. Хтосьці заканчвае жабраваннем, а некаторыя дзяўчаты ў маладым узросце зацяжарваюць.

У сувязі з гэтым асацыяцыя AJDEB (Association des Jeunes pour le Développement de Buvette) працуе над аднаўленнем рэгіёну і прапануе мерапрыемствы, здольныя вярнуць давер моладзі.

У студзені 2023 г. пры падтрымцы Аперацыі “Надзея” AJDEB змагла набыць абсталяванне і посуд, каб пачаць курсы па кулінарыі і вытворчасці кандытарскіх вырабаў. Гэтая школа, якую наведваюць 30 чалавек, у асноўным маладыя маці, з’яўляецца першым крокам да стварэння цэнтра прафесійнага навучання, мэтай якога з’яўляецца не толькі дапамагчы ў больш эфектыўным выкарыстанні мясцовай прадукцыі, але і падрыхтаваць маладых людзей у галіне тэхнічных і ручных навыкаў.