Papież Franciszek
Drodzy młodzi ludzie zgromadzeni z inicjatywy Wspólnoty z Taizé na 42. spotkaniu europejskim odbywającym się w tym roku w Polsce, ojczyźnie świętego Jana Pawła II. Jego następca, Papież Franciszek, łączy się z wami w modlitwie i zachęca, byście razem z chrześcijanami z Polski pogłębiali temat, który został wybrany na to spotkanie: „Zawsze w drodze, nigdy nie wykorzenieni”.
Polska to kraj, którego korzenie tkwią w wierze. To one pozwoliły Polakom wytrwać w czasie trudnych prób, kiedy nadzieja zaczęła się chwiać. Odkryjecie to: wiele się można nauczyć od osób, które dochowały wierności Chrystusowi, kiedy pojawiały się pokusy, żeby ulec temu, co łatwiejsze. Ci chrześcijanie odważyli się uwierzyć w inną przyszłość.
Obyście mogli wspólnie odkryć, jak bardzo zakorzenienie w wierze wzywa was i przygotowuje do wyjścia naprzeciw innym ludziom, do szukania odpowiedzi na nowe wyzwania naszych społeczeństw, zwłaszcza na niebezpieczeństwa, które zagrażają naszemu wspólnemu domowi. „Korzenie to nie kotwice wiążące nas z innymi czasami i uniemożliwiające wejście w świat dzisiejszy [...]. Przeciwnie, są punktem zakorzenienia pozwalającym nam się rozwijać i reagować na nowe wyzwania” (Christus vivit, no 200).
Kiedy będziecie śpiewać z wieloma innymi osobami, odkryjecie, jak wielką radość daje wyruszenie w drogę, czasem – jak Abraham – nie będziecie wiedzieć, dokąd zmierzacie. Bądźcie zawsze gotowi wyruszać wciąż od nowa, być świadkami Ewangelii i w pełni być dla tych, którzy was otaczają, zwłaszcza dla najuboższych i najnieszczęśliwszych. „Nie czekajcie do jutra, aby współpracować w przemienianiu świata swoją energią, śmiałością i kreatywnością. [...] Jesteście teraz Boga, który chce, byście wydawali owoce” (Tamże, no 178).
Ojciec Święty błogosławi was wszystkich, młodych ludzi a także braci ze Wspólnoty z Taizé, rodziny i parafie, które was goszczą. Niech wiara Maryi, która też wyruszyła „z pośpiechem” (Łk 1, 39) wspiera zapał waszego zaufania do Jej Syna.
Kardynał Pietro Parolin, Sekretarz stanu Jego Świątobliwości
Bartłomiej, Patriarcha ekumeniczny
Drodzy młodzi ludzie,
Bardzo serdecznie was pozdrawiamy i gratulujemy wam, że znaleźliście czas i zdobyliście się na wysiłek uczestniczenia w 42. spotkaniu europejskim organizowanym przez Braci z Taizé. W istocie w świecie, którym jest niezliczona możliwość wyboru, czas spotkania staje się tym bardziej cenny. Ponieważ wiedza, która rodzi się z tajemnicy i wzajemnego odkrywania siebie nawzajem nie przychodzi w pośpiechu. Media społecznościowe proponują nam znajomość czyichś profili, dzisiaj wybraliście poznanie osób i zgodziliście się im pokazać w całej pełni. Pozory zostały zredukowane do minimum, ponieważ wyruszenie w drogę, podróż, żeby nie powiedzieć pielgrzymka, wydobyły z was nieco więcej prawdy. A przecież w życiu Kościoła spotkania są również wezwaniem, powołaniem. Chrystus zaprosił apostoła Andrzeja, żeby poszedł za nim. Zobaczył Natanaela pod drzewem figowym. Pokazał się Pawłowi na drodze do Damaszku. Wszystkie te zdarzenia łączy namacalna obecność Boga w życiu apostołów. Jako chrześcijanie jesteśmy wezwani, by być emisariuszami, wysłannikami Chrystusa do świata.
Święty Jan Teolog na początku swojej Ewangelii umieścił słowa, które nadal brzmią z całą mocą: Słowo „Przyszło do swojej własności, lecz swoi Go nie przyjęli. Tym zaś, którzy je przyjęli, dało moc stania się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w Jego imię, którzy nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga zostali zrodzeni.” (J 1, 11-13). Naszym obowiązkiem jest więc wyjaśnianie Słowa, nie tylko mową, ale dzięki temu, że wcielimy je w swoje życie. Taki jest zamysł, wokół którego gromadzicie się w ciągu tych kilku dni we Wrocławiu: przeżywać wiarę jako obietnicę nowego życia, to znaczy jako coś, co przemienia to, co otrzymaliśmy, i oddaje się w pełni dla jedności z boskością.
Od upadku „żelaznej kurtyny” dzieli nas trzydzieści lat. Mur berliński runął w listopadzie 1989, co zrodziło największe nadzieje. Koniec zimnej wojny, który niektórzy interpretowali jako koniec historii, dał idei europejskiej nowe tchnienie, nową energię, dziś nadal jesteśmy jej dziedzicami. Niewielu z was z pewnością pamięta te wydarzenia, ale ich światowy rozgłos wciąż jeszcze wpływa na nasz sposób patrzenia i istnienia w świecie.
Trzeba dobrze zrozumieć, że usunięcie tej blizny szpecącej oblicze Europy było znakiem nadziei dla całego pokolenia. Ale proces pojednania nie zawsze był łatwy. Z pewnością my, chrześcijanie różnych denominacji, możemy wyciągnąć lekcję z tego doświadczenia, kiedy mamy nadzieję na pracę na rzecz jedności i komunii. Nadzieja z pewnością powinna nam towarzyszyć, jeśli uważamy, że droga ekumenizmu jest niezbędna i powinniśmy ją przebyć wspólnie.
Modlimy się za was i błogosławimy was. Niech łaska jedności jaśnieje w was i niech niesie nadzieję, która podtrzymuje życie Kościoła, abyście byli godnymi pracownikami Pańskiej winnicy.
Patriarchat Moskiewski
Drogi bracie Alois! Drodzy bracia i siostry!
W imieniu Jego Świątobliwości Patriarchy Moskwy i całej Rosji Cyryla i swoim własnym serdecznie pozdrawiam wszystkich zebranych dzisiaj we Wrocławiu na corocznym spotkaniu młodzieży chrześcijańskiej zorganizowanym przez monastyczną Wspólnotę z Taizé i przesyłam życzenia z okazji jaśniejącego święta Narodzin Chrystusa i Nowego Roku.
Tegoroczne spotkanie odbywa się pod hasłem: „Zawsze w drodze, nigdy nie wykorzenieni”. Lektura Pisma Świętego inspiruje nas, byśmy szli naprzód. Podobnie jak Abraham, który zostawił wszystko i odpowiedział na wezwanie Pana; podobnie jak naród żydowski, który podążył za Mojżeszem i wędrował przez pustynię przez czterdzieści lat; i podobnie jak święci apostołowie głoszący Ewangelię aż po męczeńską śmierć, my także jesteśmy wezwani do duchowej wędrówki, której celem jest Chrystus.
Chrześcijanin powinien pamiętać, że ojczyzna ziemska jest tylko przedmieściem Niebieskiego Grodu, do którego zdążamy. „Nasza zaś ojczyzna jest w niebiosach, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa” (Flp 3, 20)
„Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” – mówi Pan (J 14, 6). Zbawiciel nie wskazuje nam po prostu prawdziwej drogi do życia wiecznego, ale proponuje, żebyśmy przeszli tę drogę razem z Nim, bo „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie” (J 14, 6). Droga do życia wiecznego możliwa jest jedynie w Chrystusie i przez Chrystusa.
Gromadząc się w czasie Bożego Narodzenia, macie możliwość przylgnąć do wielkiego wydarzenia, które na zawsze odmieniło historię ludzkości. „Jak słońce, które jeszcze nie pokazało swoich promieni, z oddali rozjaśnia swoim światłem ogromną część wszechświata, tak i Chrystus wychodząc z dziewiczego łona, zanim jeszcze się ukazał, oświecił cały wszechświat”, napisał święty Jan Chryzostom.
Niestety, otaczający nas świat przypisuje temu świętu coraz mniejsze znaczenie. W czasie Bożego Narodzenia imię Jezusa Chrystusa coraz częściej przysłaniają ubrane świątecznie choinki, bożonarodzeniowe jarmarki i wyprzedaże w centrach handlowych. Obrona chrześcijańskiej tożsamości w zsekularyzowanym społeczeństwie jest palącym wyzwaniem dla młodego chrześcijanina. Jako obcy na tej ziemi zmierzający do Ojca Niebieskiego, powinniśmy także zdawać sobie sprawę z tego, że należymy do tego świata i uświadamiać sobie, jakie jest w nim nasze miejsce.
Bądźcie świadkami narodzonego Dzieciatka-Chrystusa, głosząc Jego narodzenie i zmartwychwstanie! Postarajmy się w nadchodzącym roku wspólnym wysiłkiem iść naprzód zbawczą drogą, pamiętając o słowach apostoła Pawła: „Nie wstydź się więc świadectwa naszego Pana ani mnie, Jego więźnia, lecz znoś trudy dla Ewangelii, wspierany mocą Boga” (2 Tm 1, 8).
Błogosławieństwo Boże niech będzie z wami wszystkimi!
Z miłością w Panu,
Hilarion, Metropolita Wołkołamski, Przewodniczący Wydziału Zagranicznego Patriarchatu Moskiewskiego
Dr John Sentamu, Arcybiskup Yorku, Prymas Anglii
Alleluja! Niech Bóg wam błogosławi u progu Nowego Roku, gdy gromadzicie się we Wrocławiu na Europejskim Spotkaniu Młodych!
Wasz temat przewodni, „zawsze w drodze, nigdy nie wykorzenieni”, brzmi autentycznie dla każdego, kto wszedł na drogę naśladowania Chrystusa. Gdy św. Paweł modlił się za chrześcijan z Efezu i Kolosów, by byli „zakorzenieni i ugruntowani w miłości”, dobrze wiedział z doświadczenia wielu własnych podróży, że „dom” to nie miejsce, ale wewnętrzna rzeczywistość, obecność Boga wśród nas przez Jezusa Chrystusa i przez dar Ducha Świętego. Augustyn ujął to w ten sposób: „Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie.”
Obyśmy, na początku 2020 roku, wszyscy byli niespokojni, śmiali i skorzy do podejmowania ryzyka w naszych usiłowaniach w Chrystusie, gotowi odpowiedzieć na Jego wezwanie, gdziekolwiek by nas prowadził. I obyśmy na tej drodze czuli się całkowicie jak w domu, znajdując w Nim odpoczynek, umocnieni przez Ducha Świętego i na zawsze ugruntowani w miłości Ojca.
Podczas tego tygodnia dzielenia się Chrystusem we Wrocławiu niech wam towarzyszy wielka radość. I niech Duch Święty napełni was łaską, byście tę radość zabrali ze sobą tam, gdzie się udacie.
Sekretarz generalny Światowej Rady Kościołów, ks. dr Olav Fykse-Tveit
W tym miesiącu gromadzicie się we Wrocławiu na kolejnym przystanku waszej Pielgrzymki Zaufania, pragnę więc w imieniu całej ogólnoświatowej społeczności chrześcijan przekazać wam pozdrowienia, zapewnić o modlitwie i przesłać wyrazy wsparcia dla was i dla tysięcy młodych ludzi, którzy tam się zjadą.
Jak zwykle, wasze spotkanie we Wrocławiu naznaczone będzie gościnnością i duchowością. Młodzi pielgrzymi oraz mieszkańcy miasta przekraczać będą granice społeczne, kulturowe i religijne, aby spotkać się z sobą i wspólnie doświadczyć głębokiej komunii z Bogiem. To dla nas wszystkich znak nowego życia i moment przełomowy. Spotykacie się ponadto tuż po Świętach Bożego Narodzenia gdy rozważamy wcielenie Boga w Chrystusie. W nim dowiadujemy się, że Bóg stoi przy nas, cierpi z nami, trwa w nas i w nas działa. Nieważne, gdzie się znajdujemy na swojej drodze, nigdy nie jesteśmy wykorzenieni z miłości Chrystusa. Na początku nowego roku możemy więc wznieść serca w autentycznej nadziei na nowy dzień, gdy ziarna kontemplacji i solidarności wzmocnią twórczą energię młodzieży zaangażowanej w pracę na rzecz lepszego życia dla wszystkich w Europie.
Inspirujecie nas. Doświadczenie Taizé na wiele sposobów obrazuje to, co wciąż odkrywamy na naszej pielgrzymce Sprawiedliwości i Pokoju, mianowicie że sama droga wyzwala nasze lepsze ja. Jako uczniowie, jesteśmy wciąż przemieniani przez spotkanie z Bogiem i sobą nawzajem, stajemy się gotowi przełamywać bariery – narodu, rasy, płci, czy wyznania – i budować wspólnotę. Posługując się słowami tematu przewodniego naszego następnego zgromadzenia, „miłość Chrystusa prowadzi nas ku pojednaniu i jedności.”
Chrystus nie jest związany czy ograniczony przez jeden naród czy program nacjonalistyczny. Miłość Chrystusa przenika rodzinę ludzką, świat, całe Boże stworzenie. Jakakolwiek dyskryminacja czy wykluczenie przeczy miłości Chrystusa i zagraża tym, których się stygmatyzuje i wyklucza. Uczy nas tego doświadczenie XX wieku.
Modlimy się o wszelkie błogosławieństwo dla spotkania we Wrocławiu. Niech ten kolejny etap Pielgrzymki Zaufania Taizé umożliwi każdemu uczestnikowi wzrastanie w miłości Chrystusa i niech każdemu z nas ukaże nowy początek.
Dyrektorka Komisji Teologicznej Światowego Aliansu Ewangelickiego, dr Rosalee Velloso Ewell
Wszystkim, którzy są we Wrocławiu, serdeczne pozdrowienia w imię Jezusa, naszego Pana!
Cieszę się z waszego spotkania i dziękuję Bogu, że zgromadził was wszystkich z czterech stron świata, abyście się razem modlili, uczyli, zastanawiali nad tym, co znaczy być stale w drodze, ale nigdy nie wykorzenieni.
Jesteśmy w okresie Bożego Narodzenia – cieszmy się, bo Chrystus przyszedł! Nawet jeśli żyjemy jako pielgrzymi, idąc tam, gdzie posyła nas Duch Święty, tak jak Jezus jesteśmy zakorzenieni w Bogu, w Jego miłości do całego stworzenia.
Jak Abraham i Sara na drodze ku przyszłości, którą Bóg dla nich przygotował, przeżywamy chwile posłuszeństwa i chwile porażki, ale w każdym momencie Bóg jest wierny i przebacza nam. To błogosławieństwo, że w tej podróży nie jesteśmy sami. Jezus nas zaskakuje, dając nam towarzyszy podróży, zupełnie tak, jak zaskoczył uczniów na drodze do Emaus.
Obyście byli przez Boga błogosławieni i zaskakiwani, wkraczając w nowy rok pielgrzymki zaufania. Obyście mogli przyjąć anioły, okazując cudzoziemcom podarowaną przez Boga gościnę; obyście jaśnieli światłem w ciemnościach i okazywali miłość Chrystusa tym, którzy nie czują się kochani. W nich będziecie błogosławieni, aby stawać się błogosławieństwem.
Sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, Antonio Guterres
Z okazji dorocznego spotkania przesyłam Wspólnocie z Taizé najlepsze życzenia. Wiele lat temu jako student uczestniczyłem w zgromadzeniu Taizé i wspomnienia tego czasu są we mnie nadal żywe. Zarówno wtedy, jak i teraz bardzo podziwiam wasze starania, by zebrać razem ludzi z tak wielu społeczeństw i tradycji.
Ta akceptacja różnorodności jest szczególnie ważna dzisiaj, gdy cały świat doświadczany jest przez podziały. Jesteśmy świadkami geopolitycznej rywalizacji, rosnącej nierówności, coraz większego rozziewu między obywatelami a politycznym establishmentem oraz zerwania więzi miedzy ludźmi a naszą planetą, czego wyrazem jest pogłębiający się kryzys klimatyczny. Współpraca międzynarodowa ma teraz większe znaczenie niż kiedykolwiek, a świat szczególnie potrzebuje młodych ludzi, by forsowali działania, rozwiązania i zmiany.
W tym roku zwracam się do was ze specjalnym apelem o działania na rzecz klimatu. Przez wiele dziesięcioleci ludzkość prowadziła wojnę z naszą planetą. Dziś planeta odpowiada atakiem. Stoimy wobec światowego kryzysu klimatycznego i w zawrotnym tempie zbliżamy się do punktu, gdzie nie będzie już odwrotu. Widzę jednak również nadzieję. Społeczność naukowa twierdzi, że droga do pozostania na poziomie wzrostu temperatury niższym niż 1,5 stopnia leży wciąż w naszym zasięgu. Dostępne są już technologie, które mają to umożliwić. Budzi się opinia publiczna, a młodzi ludzie, tacy jak wy, wykazują się niezwykłą mobilizacją i przywództwem. Coraz więcej miast, instytucji finansowych i przedsiębiorstw zobowiązuje się do realizowania celu 1,5 stopnia.
W roku 2020 liczę na to, że będziecie nadal naciskać, by kwestie klimatu były priorytetem polityki międzynarodowej. Organizacja Narodów Zjednoczonych chce być waszym partnerem we wspólnej walce o budowanie świata pokoju, zrównoważonego rozwoju i praw człowieka dla wszystkich. W tym duchu przyjmijcie moje najlepsze życzenia niezapomnianego spotkania, wesołych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku.
Przewodnicząca Komisjii Europejskiej Ursula von der Leyen
Drodzy młodzi,
Z dni, które spędzicie we Wrocławiu pod auspicjami Wspólnoty z Taizé pozostaną wam więzi, przyjaźnie, wspomnienia i doświadczenia, które będą trwać całe życie.
Podczas tego pobytu odkryjecie nowe perspektywy, które ukażą wam przyjaciele. Poznacie prawdziwy sens gościnności i solidarności w ciepłym przyjęciu, jakie zgotuje wam miejscowa społeczność. I podążycie śladami setek tysięcy młodych ludzi, którzy dzięki uczestnictwu w Spotkaniach Europejskich Taizé odkryli duszę Europy
Wasze spotkanie jest szczególnie poruszające i wyjątkowe. Rok 2019 upamiętnia 30 rocznicę upadku żelaznej kurtyny i zburzenia muru berlińskiego. Mija więc 30 lat odkąd znaczna część Europy odzyskała wolność. 30 lat odkąd znów zjednoczyła się nasza europejska rodzina.
Gdy będziecie się gromadzić na modlitwie i dyskusji, pomyślcie o odwadze tych wszystkich, którzy walczyli o wolność. Pomyślcie o tych, którzy bronili swoich wartości. Pomyślcie, co dla nich znaczyły jedność, pokój i pojednanie. Jest naszym obowiązkiem, by nigdy o tym nie zapomnieć i nie porzucić idei budowania Unii, która będzie bardziej zjednoczona, sprawiedliwsza, bardziej tolerancyjna, bardziej otwarta i ludzka.
Macie dobre przykłady do naśladowania. Mam na myśli, oczywiście, Wspólnotę z Taizé, która uosabia nasze europejskie wartości. Myślę jednak także o świętej Urszuli Ledóchowskiej, która stała się inspiracją dla motta waszego spotkania: „Zawsze w drodze, nigdy nie wykorzenieni.” Podczas swojej długiej europejskiej wędrówki zawsze poświęcała się najuboższym i najsłabszym, ukazała nam siłę jedności. Do was i do nas wszystkich należy teraz jej naśladowanie.
Z głębi serca życzę wam owocnego i szczęśliwego pobytu, pełnego radości i nowych odkryć, pełnego miłości. A przede wszystkim życzę Wam wesołych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku.