Od dawna bracia i młodzi wolontariusze jeżdżą do Indii, w tym samym czasie młodzi Hindusi przyjeżdżają do Taizé.
Po pierwszym spotkaniu Taizé w Madrasie w 1985 roku grupy młodych ludzi z tego subkontynentu zaczęły przyjeżdżać do Taizé. Przybywają ze wszystkich regionów tego rozległego kraju i przez nich wyraża się jego ogromna różnorodność. Wybierają ich lokalne Kościoły lub hinduskie ruchy młodzieżowe, aby mogli spędzić trzy miesiące w Taizé – tyle, ile wynosi okres ważności wizy. Ich obecność w Taizé pozwala przede wszystkim dzielić się z młodymi ludźmi z innych krajów tym, w jaki sposób żyją swoją wiarą u siebie w domu, w Indiach, a także wyzwaniami i problemami, które z tego wynikają w czasie wielkich zmian, jakie dokonują się w społeczeństwie hinduskim.
Eddie Edezhath, jeden z tych, którzy byli na wzgórzu, napisał: „Co roku kilkoro młodych ludzi z organizacji «Jesus Youth» spędza kilka miesięcy w Taizé. Jest do dla nich czas refleksji i pogłębienia wiary. Wracają z większą lekkością, z nowym entuzjazmem i bardzo wzbogacają życie tego ruchu.”

Madras

Międzynarodowe spotkania w Chennai (Madras) w latach 1985 i 1988 były czymś wyjątkowym dla tych, którzy brali w nich udział. Każde ze spotkań zgromadziło wiele tysięcy młodych Hindusów z całego kraju z licznych Kościołów, a także młodych z innych krajów azjatyckich i z innych kontynentów. Chrześcijaństwo, które rozpoczęło się od grobu świętego Tomasza Apostoła w katedrze w Madrasie-Mylapore, sięga pierwszych wieków, a dziś tutejsza wspólnota chrześcijańska należy do najliczniejszych w Indiach.

W 1991 roku Komisja Episkopatu do Spraw Młodzieży (CBCI) pisała: „Znaczącym wydarzeniem w roku 1985 było spotkanie przygotowane przez braci z Taizé w Madrasie we współpracy z CBCI. Po raz pierwszy w dziejach Kościoła w Indiach zgromadziło się tak wielu młodych ludzi. Naturalną konsekwencją tego spotkania była odnowa duszpasterstwa młodzieży.”

Arcybiskup Thomas Menamparampil, były wieloletni przewodniczący komisji do spraw ewangelizacji Federacji Konferencji Biskupów Azji, napisał: „Taizé budzi Azję na jej własną duchową tożsamość i buduje mosty między kulturami, jednocząc różne wrażliwości i kierując uwagę na wewnętrzne źródła.”

Spotkania regionalne

Co wydarzyło się od czasu spotkania w Madrasie? Przez lata były bardzo różne spotkania, zbyt liczne, aby je wymieniać, od Assamu po Tamil Nadu, od Meghalaya po Keralę. W 1996 roku „Pielgrzymka zaufania w Ranchi” zgromadziła kilkuset młodych ludzi z Gumla, Hazaribagh, Simdega, Dumka i Muzzafapur. W 2001 podobne wydarzenie miało miejsce w Andhra Pradesh.
W roku 2000 przez trzy miesiące kilkoro młodych Hindusów i brat z Taizé podróżowali po Indiach, prowadząc spotkania i wspólne modlitwy. Mogli dołączyć do nich wszyscy, którzy chcieli, niezależnie od barier językowych, kastowych, religijnych i pokoleniowych. Kolejne stacje pielgrzymki wybrano ze względu na ich różnorodność: centrum stolicy kraju, New Delhi, i przedmieścia wielkiego miasta, Vasai; metropolia, Mumbai (Bombaj) i wioska, Dornakal; miejsce ciszy, Brotherhood House, i teren wielkich popularnych spotkań, Vellankani.
Wspólny temat wszystkich tych spotkań brzmiał: „Życie wewnętrzne i ludzka solidarność”. Czasami udaje się konkretnie wyrazić pragnienie solidarności. Po trzęsieniu ziemi w Gujarat w styczniu 2001, osoba odpowiedzialna za duszpasterstwo młodzieży i dwu młodych ludzi z Andhra Pradesh, w porozumieniu ze wspólnotą z Taizé, pojechali do Gujarat, aby zobaczyć, co się dzieje na zdewastowanych terenach. Efektem tej wizyty było zorganizowanie pomocy materialnej dla kilku rodzin, które w tej katastrofie wszystko straciły.
Regularnie odbywają się spotkania dla młodych ludzi, którzy byli w Taizé. Podczas tych spotkań kładzie się akcent na to, żeby kontynuować u siebie doświadczenie wyniesione z Taizé. Bracia często są zapraszani, by prowadzić modlitwy podczas narodowych spotkań dla młodych ludzi z różnych Kościołów.

Kolkata

Miasto Kolkata (Kalkuta) zajmuje szczególne miejsce w sercu wielu braci z Taizé. Jesienią 2006 minie trzydzieści lat od chwili, kiedy brat Roger przyjechał tu pierwszy raz, żeby żyć przez jakiś czas obok Matki Teresy. W różnych momentach w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych bracia mieszkali przez dłuższy czas w Kalkucie w małych fraterniach. Ale to pod koniec 1976 brat Roger przyjechał z grupą braci i młodych ludzi reprezentujących wszystkie kontynenty; tutaj napisał po raz pierwszy to, co później stało się dorocznym „Listem” brata Rogera, adresowanym do młodych.

Brat Roger przyjechał tu po raz kolejny na pogrzeb matki Teresy i, niezależnie od smutku związanego z tym wydarzeniem, cieszył się, że mógł jeszcze raz przyjechać do Indii i do Kalkuty. Jeszcze raz przypomniał sobie dzielnicę, w której mieszkał, i spotkał kilka osób, które poznał podczas swojego pierwszego pobytu. Mieszkał u tej samej rodziny i co wieczór o 19.30 w domu odbywała się wspólna modlitwa.
Brat Alois, nowy przeor Taizé, razem z kilkoma braćmi był w Kalkucie na spotkaniu w dniach 5-9 października 2006. Był to ważny etap pielgrzymki zaufania w Indiach.