Разважаючы фрагменты Бібліі

Валадарства Нябеснае будзе падобнае да дзесяці паннаў, якія, узяўшы свае светачы, выйшлі насустрач жаніху. Пяць з іх былі неразумныя,а пяць — мудрыя. Неразумныя, узяўшы свае светачы, не ўзялі з сабою алею. Мудрыя ж разам са светачамі сваімі ўзялі алей у пасудзіны. Калі жаніх спазняўся, то задрамалі ўсе і паснулі. А сярод ночы ўзняўся крык: “Вось жаніх! Выходзьце яму насустрач”. Тады ўсталі ўсе панны гэтыя і прывялі ў парадак свае светачы. Неразумныя ж сказалі мудрым: “Дайце нам вашага алею, бо нашыя светачы гаснуць”. А мудрыя адказалі: “Каб хапіла і вам, і нам, пайдзіце лепш да тых, хто прадае, і купіце сабе”. Калі ж яны пайшлі купляць, прыйшоў жаніх, і тыя, што былі падрыхтаваныя, увайшлі з ім на вяселле, і зачыніліся дзверы. Пасля прыйшлі і астатнія панны ды кажуць: “Пане, пане, адчыні нам”. А ён адказаў ім: “Сапраўды кажу вам: не ведаю вас”. Таму чувайце, бо не ведаеце ні дня, ні гадзіны. (Мацвея 25, 1-13)

Перад арыштам у Гетсэманскім садзе Езус запрашае сваіх вучняў “чуваць і маліцца”. У гэтую хвіліну Ягоны заклік звязаны з папярэджаннем “каб не паддацца спакусе”. У гэтае прыпавесці заклік чуваць звязаны з вячэраю ў Валадарстве. Гэты пільны заклік азначае, што паміж прыйсцем жаніха і адыходам Езуса праз Ягоныя пакуты існуе падабенства. Надыход Валадарства адбываецца настолькі іншым чынам ад таго, што людзі сабе ўяўляюць, што лёгка прапусціць момант, калі дзверы адчыняцца. У гэтым прычына закліку да пільнасці: не столькі час спаткання невядомы, колькі характар самой маніфестацыі.

Гэта прыпавесць запрашае нас быць гатовымі прыняць Хрыста пры любых абставінах. Прышэсце Хрыста нельга выключыць з любой сітуацыі. Гэта пачынаецца ўжо зараз. Упэўненасць у Ягонае прысутнасці як Уваскрослага Госпада змяняе нечаканасць Ягонага прыходу. Гэта заахвочванне на тыя часы, калі нам давядзецца трываць у веры, яшчэ не бачачы выразна.

Я таксама магу прачытаць гэтую прыпавесць больш асабіста. Банкетная зала Валадарства, дзе мяне сустракае жаніх, - маё ўласнае сэрца. Жаніх, які адчыняе ўва мне дзверы Валадарства, - гэта Хрыстус, які ідзе перада мною і які адзін можа надаць форму маёй самай інтымнай тузе: любіць Бога і бліжняга. Ён любіць ува мне любоў самога Айца - неабмежаваную шчодрасць і прабачэнне да самага канца. Ён вызваляе мяне ад усялякае ізаляцыі і дазваляе мне заставацца ў Ім, у зносінах з Айцом. Ці мог бы я заснуць? Ці іншыя праблемы могуць адцягнуць маё жаданне? Светач - мая малітва. Гэта спрыяе аднаўленню ўва мне ўнутранае еднасці. Такім чынам, малітва падрыхтоўвае месца для таго, каб Хрыстос жыў ува мне. Алей - мая вернасць у малітве. Прыпавесць становіцца запрашэннем трываць у малітве, заставацца каля дзвярэй майго сэрца, распазнаць жаніха, калі ён праходзіць і адчыняе дзверы вясельнае залы.

 Што падтрымлівае мяне верным у малітве?

 У якіх неверагодных абставінах я пазнаў прышэсце Хрыста?

 Якія словы Езуса запэўніваюць мяне ў Яго прысутнасці ў маім жыцці?

 Якія адносіны з іншымі магчымыя ўжо зараз у малітве?