Dit is een verrassende, paradoxale en moeilijke passage. Laten we proberen om deze tekst zichzelf te laten uitleggen, aan de hand van een paar vragen die hij oproept.

1. Wat is menselijke wijsheid? Kunnen we haar omschrijven als de kunst om gelukkig te zijn? In dat geval zou het dwaas zijn om mislukking en ongeluk tegemoet te lopen. Toch moet je geluk altijd weten te plaatsen, en met realiteitszin ontdekken dat je niet alleen, zonder de anderen, gelukkig kunt zijn.

2. Waarom spreekt Paulus hier zo negatief over de menselijke wijsheid? Omdat Jezus veroordeeld werd in naam van die wijsheid. Hij verstoorde de gevestigde orde, ondermijnde de sociale hiërarchie en zette aan tot verandering van het beeld van God. Politiek gezien, leek Hij een gevaarlijke dwaas.

3. Waar vind je de ware wijsheid? Paulus antwoordt: in de boodschap over het kruis. ‘Boodschap’ wil zeggen dat het niet alleen gaat om het brute feit van het kruis. Het gaat, op een afstand bezien, om de zin die het kruis krijgt vanuit Jezus’ leven en in het licht van zijn opstanding. Dit alles in het kader van het grote verbond van God met mensen.

4. Waarom wordt Gods boodschap van wijsheid verkondigd door het kruis? Jezus heeft niets gedaan om aan het kruis te ontkomen. Daardoor was het toch een vreselijke mislukking, volkomen dwaasheid? Het kruis onthult de kracht van de liefde. Het laat zien tot hoever Jezus’ zelfgave reikt. Door het kruis werd God door de ‘wijzen’ verworpen, maar Hij vormt het om tot teken van zijn totale solidariteit met de ‘dwazen’ die wij zijn. Het kruis was teken van Jezus’ veroordeling als Godslasteraar, maar Jezus maakt het tot teken van vergeving van hen die hem kruisigen en bewerkt hiermee de terugkeer van de mens tot God.

5. Hoe kunnen wij onze menselijke wijsheid steeds meer afmeten aan de boodschap van het kruis? Hoe kunnen wij ons idee van geluk laten verlichten door het licht van Jezus’ dwaze liefde? Jezus gaf zichzelf totaal: zijn leven en zijn dood. Hoe kunnen wij leven op een manier die recht doet aan dit geschenk?